30 พฤษภาคม 2550 13:25 น.
แมวแต้ม
ณ เรือนไทยจั่วสูงมุงกระเบื่อง
ดูรองเรืองอร่ามตาบ้านฝาไม้
ผูกเรือนปรุงบ้านแบบไทยๆ
อยู่เย็นใจบ้านเราร่มรื่นดี
ผกากรองมะลิจำปาลาว
ดอกพราวขาวหอมช่างสุขขี
ชบาแก้วพิกุลทองอีกจำปี
หมู่มาลีรายล้อมหอมชื่นใจ
มะม่วงมะนาวมะพร้าวสูง
อีกต้นยูงงามงดแสดสดใส
กระท้อนมังคุดและลำไย
อยู่ในอาณาบริเวณ
ย่างขึ้นเรือนพื้นไม้เงาระยับ
จะหยิบจับสิ่งใดไร้ฝุ่นผง
ก็เพราะมีแน่งน้อยนวลอนงค์
ฝุ่นผงไม่มีรำคาญตา
มองสระบัวหน้าบ้านแทบเบือนหน้า
กัลยาเล่นน้ำช่างไหวหวั่น
มองบัวตูมบัวบานพาใจสั่น
แก้วชีวันอยากเด็ดบัวมาดอมดม
แม่เนื้อเย็นนวลน้องปทุมน้อย
เจ้าค่อยๆห่มผ้าน่าเหมาะสม
บัวน้อยลอยคอน่าดูชม
ผ้าห่มผ้านุ่งดูเพลินตา
แม่เนื้ออุ่นอุ่นเนื้อแม่อุ้มสม
ดูห่มผ้าแน่นเนื้อใจพี่หาย
ผ้ารัดแน่นตึงเต้าใจละลาย
มั่นหมายเด็ดดอกบัวมาครองใจ
29 พฤษภาคม 2550 16:09 น.
แมวแต้ม
คนนั้นทำไมโลเลจัง
รักเขาพังเพราะความโลเล
คนนั้นทำไมเจ้าเล่ห์
หัวเสเล่นเกมส์ยังโกง
คนนั้นทำไมหลายใจ
รู้ไหมลูกเมียเป็นโขยง
คนนั้นก็กิ๊กมากมายใจไม่โล่ง
ทุกชั่วโมงครุ่นคิดจิตไม่วาง
คนนั้นไม่ดีคนนี้ก็ไม่ถูกใจ
คนไหนก็ไม่เข้าทาง
มองตัวเองเห็นแต่ความแตกต่าง
ช่างเป็นคนดีเสียนี่กระไร
มองตัวป็นคนดีมีความรู้
มองดูเป็นคนจริงใจกว่าคนไหน
มองตัวว่ารักมั่นฝันไปไกล
มองตัวทางไหนๆก็ดูดี
เรานี้รูปหล่อน่ารัก
ใครรู้จักก็ว่าอย่างนี้
น้องนั่นน้องโน่นน้องนี่
ไม่มีใครที่ไม่ชม
เรานี่คนถือวาจานัก
เราจักไม่พูดปดไม่เหมาะสม
เรื่องบางเรื่องมันบาดคม
ถามนักเล่าหมดเลย
ลูกผู้ชายตัวจริง
เรื่องจริงต้องเปิดเผย
เรื่องลับต้องเล้นก็ไม่เลย
ไม่เคยจะปิดบังมัน
ตัวเรานี่รักคนยากบากบั่น
รักมั่นรักเดียวจริงๆนะนี่
รักเดียวอย่างที่คนอื่นๆไม่มี
อย่างนี้ซิ! พระเอกตัวจริง
อนิจจา หน้ามืดตามัว
ว่าเขาไปทั่วตัวไม่นิ่ง
มองเถิดมองดูตัวจริงๆ
ละทิ้งหัวโขนโง่งม
ไปหาแว่นมาขยาย
ดูหัวใจให้แท้แม้ขื่นขม
ว่าคนอื่นชั่วช้าอยู่ในตม
โง่บรมว่าแต่เขาไม่ดูตัว
28 พฤษภาคม 2550 13:55 น.
แมวแต้ม
มีนิยายน้ำเน่าต่อภาค 2
เรื่องมันฟ้องโกลาหนไม่มีเหลือ
เมื่อความจริงเอามาพูดไม่อยากเชื่อ
มันนอกเหนือความคาดหมายร้ายจริงๆ
คืนหนึ่งคืนนั้นเวียนมา
เรื่องราวแทบบ้ายุ่งขิง
รักเก่าประทะคนเพิ่งปิ๊ง
เรื่องจริงๆเป็นอย่างไรถามไถ่กัน
คนเก่าตัดพ้อต่อว่า
เพื่อนมาหักหลังแสบสัน
รักใหม่โต้เถียงทันควัน
เรื่องของฉันเธอจะทำไม
คนกลางโผล่มาว่าโอ๋
โถ่ๆน้องจ๋าอย่าร้องไห้
ใครทำน้องเจ็บเรื่องไร
จะไม่ให้อภัยเลยคนดี
คนเก่าเค้ามาราวีน้อง
พาพวกพ้องมารุมบดขยี้
น้องช้ำเหลือแสนสิ้นดี
โดนพวกนี้มารุมรังแก
คนกลางเต้นผางวางขึง
บั้นปึ่งโอบปีกป้องแผ่
ใครๆอย่าได้รังแก
รักแท้ของฉันเลยเชียว
เช้ามาต่อว่าต่อขาน
ว่าระรานแฟนเค้าเขาอยู่เฉยๆ
อย่าไปยุ่งอย่ารังแกเขาเลย
โถ่เอ๋ยอนิจจาตามัว
ฟังไปเถอะความข้างเดียว
เบาจริงเชียวเที่ยวโกรธเขาไปทั่ว
ก้มมองให้ชัดๆดูที่ตัว
เมามัวหัวปักรักงมงาย
ปากบอกแค่คบดูๆก่อน
ไม่ตัดรอนความสัมพันธ์ที่มั่นหมาย
รอให้คบใหม่ยืดแล้วตัดตาย
ไม่เสียหายจับปลาทั้งสองมือ
ฝากความเตือนบอกแม่เพื่อนรัก
เธอนั้นจักจับให้มั่นอย่าวางถือ
จับให้มั่นคั้นให้อยู่เสียคามือ
จงอย่าดื้อเค้าจะเหงาแล้วจากไป
อย่าปล่อยให้เค้าเหงา
ไปคุยเรื่องเศร้ากับสาวไหน
ดึกดื่นจงอย่าได้วางใจ
โทรคุยไว้อย่าให้รอดจับให้ตาย
ลาแล้วลาทีพี่ชายเอ๋ย
ที่เคยบูชานั้นหดหาย
ขอให้โชคดีแฟนรักจนวันตาย
แฟนไม่หายไปกะชายอื่นอีกคน
22 พฤษภาคม 2550 19:56 น.
แมวแต้ม
เธอเหมือนท่อนไม้ลอยมากลางน้ำ
ตอนฉันไหลตามน้ำลึกใกล้ตายใช่ไหม
เธอมาบอกรักฉันตอนฉันเหงาใจ
ฉันและเธอก็มีใครอยู่อีกคน
ยามฉันเหงาเธอเหงาเราเข้ามาในชีวิต
เธอบอกไม่มีสิทธิ์แม้สักหน
เธอขอแค่เป็นเพียงคนหนึ่งคน
เพียงหนึ่งคนที่แค่ขอหวังดี
ขอแค่โทรอ้อน 3 เวลา
ขอแค่ฉันไปหาเธอถึงที่
ขอแค่ฉันเข้าใจในความหวังดี
ขอแค่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่มากมาย
ฉันเข้าใจเธอทุกอย่าง
เธอขอแค่ฟังเธอบ้างอย่าหนีหาย
เธอรักฉันจากใจจริงแทบวางวาย
ใจฉันแทบละลายไปกับเธอ
เธอไม่ขอเข้ามาก้าวก่าย
เธอเกรงใจเขาเสมอๆ
เธอห่วงความรู้สึกเขาที่เป็นเพื่อเกลอ
เธอบอกเสมอขอแค่อยู่ข้างกาย
เหมือนฟ้าช่างเป็นใจไฉนนี่
เขาคนดีของฉันนั้นห่างหาย
ต้องเลิกล้างห่างกันจนวันตาย
สุดท้ายไม่เหลือแม้เยื่อไย
ฟ้าเบิกทางถางหญ้าป่าโล่ง
ฟ้าเบิกโปร่งเห็นทางช่างสดใส
เธอเข้ามาถูกช่วงแสนสุขใจ
เธอทำให้ฉันไม่ช้ำนานเกินเดือน
ความรักครั้งใหม่สดใสยิ่ง
เธอก็ทิ้งทุกสิ่งแม้แต่เพื่อน
ทิ้งทุกอย่างที่เคยมีรีบลืมเลือน
เหลือเพียงเพื่อนเท่านั้นที่เคยมี
เธอรู้มั้ยฉันนั้นรักคนยาก
มันลำบากจะรักใครสักคนนี่
แต่เธอช่างมั่นคงใจที่มี
รักฉันเพียงเท่านี้เพียงคนเดียว
เพียงได้พบสบตาเธอครั้งแรก
ก็ไม่แปลกที่ไฟช๊อตใจหวาดเสียว
ตาสบตามือจับมือใจกลมเกลียว
สักประเดี๋ยวเราสัญญาเป็นแฟนกัน
มีความสุขอะไรแบบนี้
ก็แค่มีฉันเธอเราสุขสันต์
โลกทั้งโลกมีเพียงกันและกัน
มีแค่ฉันและเธอจะแคร์ใคร
จบนิยายรักหวานประโลมโลก
ไม่เศร้าโศกหวานชื่นเกินฝันใฝ่
ไม่ต้องสนไม่ต้องแคร์ความรู้สึกใคร
อยู่ที่ใจสองเรานิรันดร
28 เมษายน 2550 16:29 น.
แมวแต้ม
ที่จริงฉันเป็นคนอย่างไรกันนี่
เหมือนคนดีมีรอยยิ้มให้คำปรึกษา
ปลิ้นปล้อนโกหกเห็นๆกันกับตา
มีวาจาไหลลื่นไร้หัวใจ
ฉ้อฉลบงการวางแผน
เที่ยวแล่นเสนอหน้าไปไหนๆ
ปากพูดทั้งที่รู้อยู่กับใจ
ชักใยเงื่อนงำอำพราง
เล่นตลกกับจิตใจคน
หนีไม่พ้นคงต้องโดนเองซะบ้าง
ริอาจเป็นแม่ชักเข้านำทาง
เราช่างเป็นคนไร้หัวใจ
มีความลับมากมายอยากเฉลย
เรื่องที่เคยเป็นมาแต่หนไหน
น้ำท่วมปากล้นออกตามาจากใจ
ผิดแค่ไหนใจเพิ่งรู้อยู่กับตัว
จนมาถึงวันนี้
วันที่เค้าเจ็บช้ำทั้ง 2 ฝ่าย
รู้เช่นเห็นช้ำแทบวางวาย
มันสายเกินไปจะแก้ตัว
หน้าส่วนตัว
1952
