15 พฤษภาคม 2545 11:18 น.
แมวยิ้ม
ก็ไม่รู้เป็นอะไรทำไมแน่
แต่แท้แท้คือใจโกลาหล
งานที่ทำคำที่ชอบกรอบที่ชน
ทั้งสับสนจริงเท็จเผด็จการ
ก็ยึดติดกันทำไมหนักเปล่าๆ
หน้าที่เรารับผิดชอบเต็มสามารถ
ไม่เอะอะมะเทิ่งเหลิงเอาการ
ทำเพื่องานตามหน้าที่ดีสุดเอย
13 พฤษภาคม 2545 17:40 น.
แมวยิ้ม
กลอนบทหนึ่งแต่งตามอารมณ์ขัน พิเคราะห์กันตามยุคตามสมัย
อีกบทหนึ่งหวานหวานซาบซ่านใจ ช่างปะไรทุกยุคก็เหมือนกัน
บางบทเขียนเย้ยเย้ยสังคมคน ก็ทำตนซ้ายสุดยุคแปรผัน
อีกบทรักชาติด้วยใจครามครัน หมายสร้างสรรค์ความดีให้จรรโลง
จะว่าด้วยเรื่องธรรมมะหรือเรื่องชาติ เรื่องลี้ลับสัตว์ประหลาดให้สับสน
หรือจะเขียนไปเป็นแนบสัปดน ก็สุดค้นพบไปตามใจกัน
แต่ที่ชอบเหมือนกันหมดบทกลอนนี้ ก็เพราะดีที่ไพเราะไม่หยาบหยัน
เขียนด้วยใจอ่อนโยนผ่อนปรนกัน ช่วยน้อมนำศิลปะพัฒนาจิตใจ
13 พฤษภาคม 2545 14:49 น.
แมวยิ้ม
หนูน้อยน่ารัก คึกคักเรียนหนังสือ
ใส่แว่นหนา แต่น่าดู
พ่อคุณครู ดูดุไป
เด็กเด็กกำลังซน ค่อยฝึกฝนจนเติบใหญ่
เคร่งนักหนักเกินไป เสียดายวัยช่างจินตนา
พอน้องหนูขมวดคิ้ว
เราก็ลิ่วไปตรงหน้า
ถามว่ายากหรือจ๊ะ
มาม่ะ จะสอนเอง
13 พฤษภาคม 2545 14:38 น.
แมวยิ้ม
เพราะเธอไม่ใช่เพียงแค่ภาพฝัน
ในความทรงจำที่เลือนลาง
เพราะเธอไม่เพียงชี้นำทาง
ยังถากทางขวากหนามจนเหี้ยนเตียน
เพราะเธอไม่ใช่แค่ผู้ติ
เธอให้สติข้อคิดแฝง
เพราะมีเธอใจฉันก็มีแรง
เพราะมีเธอฉันก็แปลงเป็นอีกคน
เพราะมีเธอฉันจึงรักตัวเอง
เพราะมีเธอฉันเกรงใจหมองหม่น
เพราะมีเธอฉันจึงมั่นหมั่นใจตน
เพราะมีเธอความสุขสมก็ตามมา
เพราะมีเธอฉันจะทุ่มเททำ
ความดีทุกอย่างพร้อมคุณค่า
ตลอดไปเหมือนเช่นตลอดมา
ตลอดเวลาและตราบนิรันดร์
13 พฤษภาคม 2545 14:27 น.
แมวยิ้ม
และแล้ว
เราก็มาพบกันตามสัญญา
ที่ผ่านมา ผ่านไปแล้ว แล้วไปได้
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป
จะไม่กลับไปเป็นเหมือนเมื่อวาน
ให้วันนี้เป็นวันที่เริ่มต้น
เราสองคนกลับมาใหม่ ตามคำขาน
ที่ว่าจะรักกันให้ยืนนาน
ไม่เสื่อมทราม ตามวันที่ผ่านไป
สรุปแล้ว เรารักษาสัญญา
ที่ผ่านมาผิดบ้างเป็นไปได้
และแล้วเธอกับฉันก็เข้าใจ
ไม่เป็นไรวันพรุ่งนี้เป็นของเรา
หน้าส่วนตัว
1247
