26 พฤษภาคม 2551 10:37 น.
แมวคราว
ในหัวคิดคิดอะไร..หรือไม่คิด?
จึงได้ทำวิปริตให้คนเห็น
มีปัญญาเท่านี้หรือที่เป็น?
จึงล้อเล่นจ้วงจาบและหยาบคาย
สิ่งศักดิ์สิทธิ์สถิตย์มาแต่ย่าปู่
ใครก็รู้ขืนลองต้องฉิบหาย
ทุกก้อนกรวดเม็ดหินและดินทราย
ล้วนเรียงรายราวเรื่องจากเบื้องบรรพ์
พนมรุ้งพุ่งฟ้ามาโปรดโลก
กลับสบโศกโศกาพาไหวหวั่น
ทวารบาลเศียรนาคาค่าอนันต์
หักลงพลันโดยความคิดอวิชชา
แก้อาถรรพณ์ลมลมน่าสมเพช
และนี่คือปฐมเหตุแห่งความบ้า
ทำลายสิ้นถิ่นอยู่ของปู่ตา
เพื่อสนองตัณหาแห่งตนเอง
ขอขมาก่อนทุบ..หุบปากเถิด
ถ้าทูนเทิดแล้วใยกล้ามาคุมเหง?
พระไม่คุ้มครองภัยให้นักเลง
คงไม่เกรงกรรมสนอง..อยากลองดู
พนมรุ้งพุ่งฟ้ามาโปรดโลก
ข่าววิโยคยินมามันหนาหู
ใครทำลายทรัพย์สินแผ่นดินกู
ขอวิญญาณตาปู่..อย่าไว้มัน..
แมวคราว...
เขียนด้วยความสงสารพนมรุ้งและสังเวชใจในความคิดและการกระทำของบางคน..
26 พค. 2551.
หน้าส่วนตัว
1247
