8 มิถุนายน 2550 15:25 น.
แมวคราว
ขึ้นเงินเดือนสี่เปอร์เซ็นต์ใจเต้นตื่น
เพื่อนเขายื่นหนังสือพิมพ์ยิ้มในหน้า
แปดเก้าร้อยก็ยังดีที่ได้มา
ได้เพิ่มค่าใช้จ่ายสบายไป
เดือนตุลาหน้านี้ดีใจด้วย
รัฐเขาช่วยข้าราชการหน้าบานใส
เรานิ่งมองตรองตรึกนึกในใจ
อยากวอนให้รัฐทวนทบงบประมาณ
หากเอาเงินจำนวนนี้ที่มีให้
แบ่งลงไปให้พวกเขาเหล่าทหาร
ผู้สูญเสียอยู่ทางใต้คงได้การ
ดีกว่าหว่านแบบนี้สี่เปอร์เซ็นต์
แปรเป็นเบี้ยเสี่ยงภัยให้พวกเขา
ที่ทุกข์เศร้ายากแท้เกินแลเห็น
ฝ่าระเบิดเลือดสาดกราดกระเด็น
โดนฆ่าเข่นด้วยป้องภัยให้แผ่นดิน
พวกเช้าชามเย็นชามถามเงินเพิ่ม
มีแต่เติมความน่าอายให้ทั้งสิ้น
ยุ่งห่วงปากห่วงท้องหาของกิน
ด้ามขวานบิ่นสิ้นลงคงลำเค็ญ
ข้าราชการงานสบายเหมือนได้เปล่า
ทำงานเช้าบ่ายกลับบ้านเป็นงานเล่น
พวกเกาะแข้งขานายตายไม่เป็น
สี่เปอร์เซ็นต์เสียสละคงจะดี
จงเห็นใจแนวหน้าว่าลำบาก
เขาทุกข์ยากเพราะปกป้องเราน้องพี่
รัฐช่วยเพิ่มเบี้ยเสี่ยงภัยให้เขาที
คงจะมีกำลังใจคุ้มไทยเรา
อย่าเอาหูไปนาตาไปไร่
ทำสิ่งใดคิดด้วยช่วยพวกเขา
ถึงเล็กน้อยก็เป็นแรงได้แบ่งเบา
บ้านเมืองเราร่วมด้วยช่วยดูแล
ขึ้นเงินเดือนสี่เปอร์เซ็นต์ใจเต้นตื่น
เพื่อนเขายื่นหนังสือพิมพ์หน้ายิ้มแปร้
เรื่องแนวหน้าแนวไหนเขาไม่แคร์
หรือเราแค่.ดัดจริต..คิดคนเดียว..
ด้วยความห่วงใยพี่น้องร่วมชาติ..
8 มิย.255
5 มิถุนายน 2550 10:49 น.
แมวคราว
เรื่องหัวใจเจ็บช้ำมันน้ำเน่า
เรื่องรักเก่าเก็บไว้ก่อนเล่าตอนหลัง
เรื่องยุบพรรคหนักใจไม่อยากฟัง
เรื่องคนดังเมาแล้วขับเอากลับไป
เรื่องดาราบ้ากามไล่ตามตบ
เรื่องค้นพบวัวควายสายพันธุ์ใหม่
ผีเจตโด้ผีกาก้าอย่าใส่ใจ
มีเรื่องใหญ่กว่านั้นอยากบรรยาย
ด้วยน้องพี่ภาคใต้ถูกไฟผลาญ
อยากไหว้วานสักนิดคิดขวนขวาย
วอนเพื่อนไทยทุกหมู่อย่าดูดาย
ดับไฟใต้ร่วมด้วยจงช่วยกัน
คนละไม้คนละมือคืออาวุธ
จงเร่งรุดรักษาไทยเอาไว้มั่น
มัวแต่กัดฟัดแข้งแย่งยื้อกัน
ไหนจะทันมือที่สามตามราวี
มัวฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมเพิ่มความผุ
ใต้ปะทุเลือดหลั่งนองแล้วน้องพี่
ประเทศไทยใช่บางกอกหรอกคนดี
ถิ่นใต้นี้ก็เลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
หากแหว่งวิ่นสิ้นชาติขาดด้ามขวาน
หรือจะต้านศัตรูยืนอยู่ได้
ปล่อยปลวกมอดตอดกินแหว่งวิ่นไป
เถอะ.ชาติไทยจะสิ้นเชื้อไม่เหลือดี
เร่งร่วมแรงร่วมใจดับไฟใต้
ก่อนจะสายเกินแก้แลน้องพี่
จับมือกันมั่นรักสามัคคี
ก่อนไม่มีประเทศไทย..ในโลกา.
(ด้วยความปรารถนาดีและห่วงใยครับ..)
4 มิถุนายน 2550 13:41 น.
แมวคราว
หากยังคิดปรองดองขอร้อง..อย่า..
เกลียดใบหน้ายั่วยวนที่นวลขาว
ลืมกำซาบวาบหวานผ่านชั่วคราว
ก่อนนำร้าวฝากไว้ในชีวี
คบกันมานานเนิ่นเกินจะนับ
จะถอยกลับอย่างไรไม่ควรที่
แรกสัมผัสรัดรึงซึ้งฤดี
ยอมรับมีใจให้ไม่แคลนคลอน
ให้อิงแอบแนบชิดสนิทอก
จะหนาวร้อนฝนตกยากถ่ายถอน
จะหลับตาลืมตาให้อาวรณ์
แม้ก่อนนอนยังไขว่คว้าเรียกหาเธอ
ไม่เห็นหน้าคราใดใจแทบขาด
ต้องพุ่งปราดไปหามาเสมอ
อยู่แห่งหนตำบลใดขอให้เจอ
มีเพียงเธอก็เป็นสุขลืมทุกข์ใจ
แล้วเธอตอบแทนใดฉันได้บ้าง
มีแต่สร้างปัญหาส่งมาให้
นี่หรือผลแห่งรักประจักษ์ใจ
ขอหลีกไกลขาดกันแต่วันนี้
อย่ามาอ้อนวอนไหว้เสียให้ยาก
ฉันผิดมากปล่อยชีวิตไว้ผิดที่
ต้องหักดิบแล้วหนอ..พอกันที
เลิกบุหรี่..นะ..ทั้งชาติ..เราขาดกัน.!
หน้าส่วนตัว
1006
