25 พฤษภาคม 2550 08:33 น.
แมวคราว
หลานคนเล็กที่สุดมุดเล้าไก่
ได้ไข่เป็ดห้าใบไม่ไข่เพิ่ม
เก็บแล้วรวมเอาไว้ชะใบเดิม
ยายส่งเสริมให้หัดขายได้สตางค์
ต้อนฝูงเป็ดลงนาเวลาสาย
แล้วช่วยยายเก็บหมากจากสวนหลัง
เดินเลาะรั้วมาด้านหน้าแหวกหญ้าบัง
รอบบ้านยังต้นหมากอีกมากมาย
หลานรุ่นใหญ่ไปนาหาหอยขม
ตะข้องกลมคล้องไหล่ไปเป็นสาย
เที่ยวงมหอยในนาจนตาลาย
วิ่งตะกายร้องรัวด้วยกลัวปลิง
เสียงยายหัวร่อร่ายื่นยาฉุน
หลานไม่คุ้นอย่างนี้เป็นที่ยิ่ง
พอปลิงเกาะเหยาะใส่ได้ผลจริง
อย่ากลัวปลิงจนเปลี้ยพาเสียการ
บ้างถือนางช้อนกุ้งตามทุ่งโล่ง
ได้หอยโข่งกลับมาประสาหลาน
สับให้เป็ดกินได้หายรำคาญ
อิ่มสำราญออกไข่ใบโตโต
พวกหลานสาวกวาดบ้านเป็นงานหลัก
ช่วยกันตักน้ำพลางล้างถ้วยโถ
บ้างแบกต้นกล้วยมาท่าเซโซ
ก่อนเพล้โพล้หั่นหยวกกล้วยช่วยกันตำ
พอแหลกดีสีคล้ำนำใส่อ่าง
เติมหลายอย่างรำข้าวดีขยี้ขยำ
เอาไปใส่รางหมูช่างรู้ทำ
หมูขย้ำน่าอร่อยรอคอยกิน
ถึงหน้านาทำนาประสายาก
ที่โตมากรู้งานการทั้งสิ้น
ช่วยงานยายทุกเมื่อจนเหงื่อริน
ทุกชีวินซึมซับอยู่กับยาย
เคยได้ลงถอนกล้าคราแดดอุ่น
แช่น้ำขุ่นในนาเพลาสาย
พอแดดแรงแยงหน้าหูตาลาย
ยินคำยายสอนสั่งหลานยังจำ
ว่ายิ่งหยุดยิ่งใกล้ไปยิ่งแค่
อย่าพ่ายแพ้ถอดใจให้ใครย่ำ
ถึงหนักเหนื่อยแค่ไหนแข็งใจทำ
เหมือนยายย้ำว่าอย่าท้อขอให้ทน
ถอนกล้าเหนื่อยเมื่อยล้าประสาเด็ก
ที่ตัวเล็กเกลือกปลักลองสักหน
ควักขี้เลนปาใส่เพื่อนวัยซน
บ้างลื่นหล่นล้มผางลงกลางนา
แล้วขอยายทันใดไปเหมืองขุด
เที่ยวดำผุดเล่นน้ำตามประสา
กระโดดดิ่งวิ่งว่ายกันไปมา
จนลูกตาแดงก่ำไปตามกัน.
กลับถึงบ้านผลัดผ้าหาน้ำบ่อ
น้ำมากพอเย็นใสให้หนาวสั่น
พอขึ้นเรือนไส้กิ่วเพราะหิวพลัน
ยายก็ปันข้าวปลายกมากิน
เห็นหม้อเคลือบใบน้อยที่ห้อยแกว่ง
ยายจัดแต่งใส่หมูเค็มไว้เต็มสิ้น
ป้องกันมดแมลงวันพากันบิน
ยามจะกินปล่อยเชือกลงเจาะจงใจ
ผัดผักบุ้งคราใดอยากใส่หมู
ปล่อยเชือกดูเอาช้อนตักควักลงใส่
พอกล้อมแกล้มกลั้วผักไม่หนักไป
เก็บไว้ใช้มื้อหน้าถ้าจำเป็น
ไข่เค็มพอได้มาก็ผ่าสี่
เป็นของดีของโปรดรสโดดเด่น
คลุกข้าวสวยเสียก่อนทั้งร้อนเย็น
รู้ใช้เป็นทุกทางอย่างอดออม
พวกลูกอมนมเนยไม่เคยเห็น
ที่กินเป็นขนมกวนล้วนหวานหอม
ขนมกรอบกรอกแกรกของแปลกปลอม
นานจึงยอมสักมื้อได้ซื้อกิน
เสียงกระดิ่งกริ่งแกร่งน้ำแข็งบอก
คนเขาออกเดินสะพายขายถึงถิ่น
ผ้าขาวม้าเคียนไหล่เหงื่อไหลริน
พอได้ยินเสียงกระดิ่งวิ่งกันกรู
ยายหน้าอิ่มยิ้มร่าคว้าเชี่ยนหมาก
เสียงโกรกกรากหาเหรียญเวียนค้นอยู่
สองอันโขกแดงเขียวมาเที่ยวดู
หลานต่างกรูล้อมกระติกคิกคักกัน.
(จบบทที่ห้า)
25 พค.255
24 พฤษภาคม 2550 10:36 น.
แมวคราว
ฮ่าเออ
ไก่เถื่อนเหอขันเทือนทั้งบ้าน...
โลกสาวขี้คร้าน..นอนให้แม่ปลุก
ฉวยได้ด้ามขวาน....แยงวานดังพลุก..
นอนให้แม่ปลุก..โลกสาวขี้คร้าน..เห้อ..การ...
(เพลงกล่อมเด็กยอดนิยมเพลงหนึ่งสมัยยาย)
พอไก่ขันผันผายยายลุกนั่ง
หลานยายยังหลับใหลไม่ประสา
อากาศเย็นเป็นใจพลิกไปมา
นอนมัวตาเป็นนกกกคาคอน
มุ้งหลังเก่าขาวหม่นจนหมดใหม่
สี่สายใส่โยงคล้องจนท้องหย่อน
หมอนเล็กใหญ่ใส่นุ่นไว้หนุนนอน
ผ้าโพ่ยอ่อนอุ่นลาดปูสาดเตย
ยายจุดเกียงคางคกก่อนยกส่อง
หันมามองเชี่ยนหมากยากอยู่เฉย
หยิบพลูสดเด็ดหางออกอย่างเคย
ป้ายปูนเลยพับไว้แล้วใส่ยน
หยิบหมากเขียวเหนี่ยวไว้เอาไตรคีบ
คงค่อนรีบแกรกกรากทำหมากหล่น
นิ้วหนีบไตรใบบางทั้งล่างบน
ใส่หมากปนกับพลูชั่วครู่เดียว
เสียงยนยายคล้ายก้องทั่วท้องทุ่ง
ลมหัวรุ่งพัดเคลื่อนผ่านเดือนเสี้ยว
เสียงยนรัวหัวเช้าไม่เหงาเชียว
เหมือนเสียงเดี่ยวดนตรียายที่ได้ยิน
กินหมากคำเข้าครัวไม่มัวช้า
ยายหุงหากับแกงแต่งไว้สิ้น
ปลุกเอาหลานรุ่นใหญ่ให้เคยชิน
หัดทำกินข้าวน้ำตามตำรา
ตวงข้าวสารเม็ดงามสักสามป้อย
เพล่งสารเคลือบหนวยน้อยอยู่ริมฝา
หุงหม้อดินรินน้ำเคยทำมา
เดือดแล้วราฟืนลงเอาดงไฟ
น้ำซาวข้าวรวมไว้ใช้ล้างถ้วย
สะอาดสวยหมดจดเงาสดใส
ฉวยพดพร้าวขี้เถ้าขัดถนัดใจ
สก็อตไบรท์ซันไลท์ยังไม่มี
ไม้ขีดตราพญานาคในกลักเก่า
ปล้องไผ่เป่าขี้ไต้เร่งไฟรี่
ควันอ้อยอิ่งหิ้งผลารมฝาชี
เชื้อไฟดีบ้านเราใช้เตาฟืน
หอมแกงส้มต้มสุกจนลุกนั่ง
หลานที่ยังหลับตาพากันตื่น
บ้างเก็บมุ้งเก็บหมอนนอนทั้งคืน
บ้างก็ยืนงงวยงงบ้างลงเรือน
บ้างคว้าจอบด้ามใหญ่เดินไปป่า
หมูขี้พร้ารู้ความตามกันเกลื่อน
เสียงไล่หมูกู่ก้องพลางร้องเตือน
ทำเลื่อนเปื้อนคนไปทุ่งอย่ายุ่งกวน
ข้างบ้านยายมีสวนพลูอยู่เป็นร่อง
กั้นฝาห้องขุดส้วมหลุมอยู่มุมสวน
พาดกระดานสองแผ่นแอ่นไออวล
พวกหลานชวนตักขี้เถ้าเข้าไปเติม.
(จบบทที่สี่)
24 พค 255
23 พฤษภาคม 2550 08:43 น.
แมวคราว
อิ่มน้ำแข็งชมเพลินเดินตลาด
ล้วนดื่นดาดสินค้ามาหลายแหล่ง
ทั้งหนุมหนูกสูกส้มหม้อต้มแกง
ขายไม่แพงเครื่องจักสานงานฝีมือ
นั่นหนุมดูอยู่กลมเหมือนนมสาว
คลุกแป้งขาวหวานดีเขามีชื่อ
ทั้งหนุมปัมหนุมทองม้วนล้วนเลื่องลือ
เจ้าประจำที่ยายซื้อคือหนุมปลา
แป้งข้าวหมากข้าวเหนียวดำทำเป็นห่อ
สาคูก็อร่อยดีเพราะมีหน้า
อีกหนุมกรวยกลมกลึงหวานตรึงตรา
ทั้งลูกหว้ามากมายขายเป็นกรวย
ไข่มดแดงเป็นกระทงทรงยอดแหลม
ต้องได้แถมหยิบมือหนึ่งจึงจะสวย
ทั้งลูกตาลหวานฉ่ำดูสำรวย
เหนียวห่อกล้วยหนุมขี้หนูดูน่ากิน
หนุมคอเป็ดหวานแหลมแกล้มโกปี้
นั่งเก้าอี้กินก๋วยเตี๋ยวจึงเหลียวเห็น
มันขี้หนูมันไม้ถั่วใต้ดิน
หนุมบ้าบิ่นหนุมชั้นมันเป็นเงา
ทั้งปลาช่อนปลาดุกดิ้นขลุกขลัก
ปลาลูกคลักมากมายอยู่หลายเจ้า
ทั้งปลาหมอปลากระดี่ที่นัดเรา
ต่างคนเอามาขายวางรายเรียง
หมูสามชั้นมันย่องมองแล้วหิว
บ้างห่อหิ้วใส่ใบตองที่รองเขียง
พวกแม่ค้ามาใหม่เดินไหล่เอียง
วางหาบเรียงเมื่อมาถึงพลางผึ่งลม
เสียงคนถามขายอะไรในหาบมั่ง
มีจิ้งจังรสโอชาและปลาส้ม
อีกแป้งแดงเคยปลาล้วนน่าชม
ยอดนิยมอาหารใต้ให้มาดู
มาถึงแผงของยายที่ขายของ
ลูกค้าจองสั่งยายลั่นกันหนวกหู
เต้ากัวรสเข้าขั้นเป็นชั้นครู
ใส่หูหมูนึ่งสุกคลุกเคล้ากัน
มีหนุมจีนอร่อยนักเคียงผักเหนาะ
ลูกเนียงเพาะกรอบดีหัวปลีหั่น
ทั้งถั่วงอกผักบุ้งดองของสำคัญ
เปรี้ยวหวานมันแกล้มไข่ต้มออกกลมกลืน
หมวดข้าวยำดอกกาหลาใบพาโหม
ที่ใส่โคมยอดตอเบายอดเดาขื่น
เรียกลูกค้าสองฝั่งที่นั่งยืน
ช่วยเอาจานมาคืนเมื่ออิ่มกัน
ขายของหมดเท่าที่เอ่ยก็เลยเที่ยง
ตะวันเบี่ยงหลานยายก็ผายผัน
เก็บข้าวของประดามีเข้าที่พลัน
ชักชวนกันกลับปลายหานบ้านท้องนา.
(จบบทที่สาม)
23 พค 255
21 พฤษภาคม 2550 10:13 น.
แมวคราว
(คิดถึงยายบทที่สอง...ไปตลาดนัด)
ฝั่งตีนเรือนรั้วรายใต้ถุนโล่ง
ยายวางโอ่งน้ำไว้ใช้กินดื่ม
คนเดินทางผ่านไปได้หยิบยืม
ต่างปลาบปลื้มยิ่งนักพักศาลา
ด้วยต้องผ่านบ้านยายเป็นรายแรก
บ้านยายแทรกต่อเนื่องเมืองกับป่า
ระหว่างทางว้างวุ้งล้วนทุ่งนา
คนไปมาหยุดพักแวะทักทาย
บ้างเอารถรุนใส่ของไปนัด
ข้าวต้มผัดข้าวเหนียวมูลทูนไปขาย
อีกหมากพลูคู่เคียงกันเรียงราย
ทั้งหญิงชายทักยายลั่นกันทั่วเมือง
ยายขยันตื่นนอนตอนหัวรุ่ง
เก็บผักบุ้งกระด้งใส่ออกใบเขื่อง
หลานช่วยกันทันใดไม่เปล่าเปลือง
เด็ดใบเหลืองเอาเชือกรัดมัดเป็นกำ
เชือกกล้วยเกลียวเหนียวมากจากกาบกล้วย
ลอกกาบสวยตากแดดไว้จวบใกล้ค่ำ
พอเริ่มเหี่ยวกรีดเป็นเส้นเห็นยายทำ
มีประจำเก็บไว้ใช้ได้อย่างดี
อีกใบตองรองรอห่อเป็นพับ
ยายจัดดับเรียงไว้ให้เป็นที่
ทั้งหมากดิบหมากสุกเก็บทุกที
วันนัดมีเอาไปขายไม่เคยพอ
ก่อนยายทำขนมจีนกลิ่นหอมหวน
น้ำแกงอวลหอมไกลน้ำลายสอ
ทั้งข้าวยำรสโอชาลูกค้ารอ
เต้ากัวก็อร่อยดีฝีมือยาย
หลานยังจำคำยายไม่พลั้งเผลอ
ไม่ดีดอกหลานเหอนอนตื่นสาย
นกตื่นเช้าจิกหนอนใหญ่ไปสบาย
นกตื่นสายอดกินหนอนเพราะนอนเพลิน
เคยไปนัดช่วยยายขายผักบุ้ง
ตื่นหัวรุ่งนั่งเด๋อออกเก้อเขิน
ด้วยตอนนั้นยังเด็กเล็กเหลือเกิน
คนหยอกเอินเอ็นดูหนูวัยเยาว์
ได้เงินมาวิ่งตื๋อซื้อน้ำแข็ง
ทั้งเขียวแดงเด็กห้อมล้อมกันเฝ้า
ใส่แมงลักใส่ลอดช่องจ้องจะเอา
รวมกันเข้าถ้วยเดียวทั้งเขียวแดง.
(จบบทที่สอง)
ยังมีต่อครับ..ติดตามอ่านได้เรื่อยๆถ้ายังไม่เมื่อยซะก่อน..
แต่ละบทจะมีขนาดสั้นและยาวไม่เท่ากันตามแต่ผู้เขียนจะนึกได้ครับ...
18 พฤษภาคม 2550 12:13 น.
แมวคราว
คิดถึงยาย.(.บทแรก.)
ลมเดือนห้าหน้าแล้งพัดแรงลู่
ไผ่ครางอู้เสียดล้อโยกกอไหว
น้ำกอกแคขอดแห้งเหมือนแล้งใจ
สาคูใหญ่สอดรากสองฟากคลอง
ก่อนเคยโดดน้ำเล่นทุกเย็นเช้า
โผออกเข้าโคนสาคูอยู่แคล่วคล่อง
น้ำกอกแคยามหน้าฝนเอ่อล้นนอง
ได้เคยลองหัดว่ายน้ำจนชำนาญ
ถัดกอกแคแลร่องสวนล้วนร่มรื่น
อากาศชื่นสงบสงัดลมพัดผ่าน
ผลฝรั่งดื่นดกนกสำราญ
แย่งอาหารหยอกล้อจนต่อตี
นั่นกระท้อนต้นใหญ่ใบดกหนา
ลูกหล่นมาล้วนเหลืองใหญ่สุกได้ที่
เปรี้ยวอมหวานกินสนุกกันทุกปี
ฝูงแมลงหวี่ตอมซากหล่นเกลื่อนกล่นไป
ที่ยืนเคียงข้างกันนั่นต้นมุด
สูงที่สุดเกินเด็กน้อยจะสอยได้
รอหัวรุ่งพรุ่งนี้แสนดีใจ
เสียงตุ๊บใหญ่มะมุดหล่นบนพื้นดิน
ใครตื่นก่อนเก็บก่อนในตอนเช้า
บางลูกเน่าค้างคาวฟาดเปลือกขาดวิ่น
ใต้โคนต้นหมูขี้พร้าเที่ยวหากิน
ภาพคุ้นชินประทับใจไม่เคยเลือน
นั่นมะขามต้นเดี่ยวเปรี้ยวอย่างมาก
ลมกระชากลูกร่วงหล่นกันจนเกลื่อน
เก็บแกะเนื้อปั้นใส่ไหไว้บนเรือน
กินเป็นเดือนแถมไว้ขายได้หลายเงิน
ณ.ซอกหนึ่งโคนมะขามยามร้องไห้
เคยแฝงกายหลบทุกคนจนนานเนิ่น
เงยขึ้นไปใบมะขามงามเหลือเกิน
ค่อยเพลิดเพลินคลายเศร้าเมื่อเยาว์วัย
นั่นมะพร้าวเอนต้นจนโค้งแอ่น
เหมือนจะแล่นวิ่งไต่ขึ้นไปได้
เคยห้อยโหนโจนทะยานสำราญใจ
ยายเก็บใบสานเป็นปลาช่างน่าดู
ก้านมะพร้าวเอาไว้ทำไม้กลัด
เคยฝึกหัดขนมไทยพอได้อยู่
ทางมะพร้าวต่างวัวเราเขาแหลมชู
ลากต่อสู้แล่นไล่กันไปมา
หมู่ต้นหมากมากมีที่ในสวน
ยายชี้ชวนทุกยามเช้าเฝ้ามองหา
เก็บแช่น้ำในโอ่งใหญ่ได้ราคา
ล้วนมีค่าขายไม่ยากเป็นหมากดอง
ที่บ่อน้ำมีต้นยางทางเข้าสวน
ยายล้อมล้วนที่อาบน้ำทำเป็นห้อง
บังตาคนผ่านไปมาไม่น่ามอง
หลานต่างจองหมาตักน้ำยายทำเอง
เสียงครอกแครกแกรกกรากกาบหมากหล่น
วัยซุกซนรีบไปแย่งแข่งกันเก่ง
นั่งกาบหมากลากกลิ้งวิ่งกระเตง
แล้วร้องเพลงที่ยายสอนก่อนหลับตา
ศัพท์สำเนียงเสียงใต้ที่ยายสอน
เป็นบทกลอนลำนำอันล้ำค่า
เสียงยายร้องกล่อมหลานเนิ่นนานมา
ยังคงตราตรึงอยู่มิรู้วาย
(ยายร้องเพลงกล่อมว่า...)
โหยน..............................ท็อง.
แพะหลังก็องแล่นเข้ากอเตย อยู่นี่ไม่ได้ทำไต้แลกเคย
ชาวบ่อเตยตีเคยผางผาง ชาวบ่อยางงอกหางยาวรี
อีโหล่หลุมพีชนวัวชนควาย อีเหล่หางลายชนควายหางดอก
หมากพร้าวเรางอกริมเล กวักๆเกวๆริมเลน้ำน้อย
โหนดสองร้อยชูขึ้นชูลง นกกรงหัวนุ้ยนกกรงหัวใหญ่
แจวคอใครแจวคอผึ้งกา ผึ้งกาเหอทำเรือให้ล่มน้ำส้มพี่เฟื่อง
เข้ตาเหลืองหักคอพี่เปื่อย พี่เปื่อยเหอเอาไตรเรามาคีบผม
ไตรไม่คม(-)แม่ช่างเหล็ก ช่างเหล็กเหอเอาเงินเรามาเอาทองเรามา
ซื้อตุ๊กตาให้น้องเราเล่น ซื้อตุ๊กเต้นให้น้องเราชม
ซื้อข้าวหนมให้น้องเรากิน ซื้อยายอินให้น้องนั่งเขี่ยไต้
ซื้อยายอ้ายให้น้องนั่งเป่าไฟ ซื้อยายไมให้น้องไชตุ๊กตา
นู่ไหร...นู่กวาง เต้นโหยงหยางอยู่ป่าหญ้าคา
ลูกนุ้ยพ่อเหอเอาหอกพ่อมา แทงกวางฟ้าให้ลูกพ่อกิน
กินข้าวไหร..กินข้าวขาว เลี้ยงเมียสาวๆโทงทังโทงพลิ่น
เหนียวสองบาทนายนาดกินสิ้น กินไม่สิ้นเทลงล่าง
หมาหัวด่างเก็บก้างเรากิน หมาหัวหมินไปเรินมึงโด้
ขึ้นต้นโพธ์โพธิ์หัก ขึ้นต้นรักรักหักดังโผง
แมงบี้สีซอ แหย้วๆหยอๆสายรัดสายคอน้าหลวงขาด
น้าหลวงพิพาทคาดไว้ใต้ถุน ใช้เด็กให้มาบุญทุกค่ำทุกคืนตะหลิวขิว
ตีนจกยกคิ้วแมงบี้สีซอ แหย้วๆหยอๆสายรัดสายคอน้าหลวงขาด
น้าหลวงพิพาทคาดไว้ใต้เปล หยิบออกมาเคล่หอมเร่หอมรส
หอมดอกไหรมั่ง.. หอมดอกกระถินอินนินดอกเหลือง
สองดอกต่อเฟื้อง นายเมืองไม่ให้เราทัด
ทัดไปตาหนี ตีซองเหน็บมวยไม้กลัด
ไม่ให้เราทัด. ไม้กลัดเหน็บมวย.....ผม...
โหยน.................ไทร ทำนาไกลควายขาดกินข้าว
หลบมาเรินตีลูกตีเต้า ตีเจ้าเหล้าตีเจ้าขวัญทอง
หาบฟืนหาบตอง โต้แก่ขวัญทองหาบไม้เช็ดขี้
อีลุ่มอีหลี่เช็ดขี้แม่ไก่ ปลาช่อนตัวใหญ่กินไข่แมงดา
หัวเภตราควายขาวเสือขบ ใครกินกบมือด่างตีนด่าง
ใครกินค่างด่างผัวด่างเมีย.
เสียงเพลงยายไหลรื่นทุกคืนค่ำ
หลานยังจำก้องหูอยู่ไม่หาย
ความอบอุ่นลึกซึ้งคิดถึงยาย
ทั้งกลิ่นกายกลิ่นน้ำหมากยากจะลืม.
(จบบทแรก)
ยังมีต่อนะขอรับ..ขออนุญาตยังไม่แปลเพราะเยอะมาก
ค่อยแปลรวมทีเดียวเลย....
แมวคราว.. 18 พฤษภาคม 255
หน้าส่วนตัว
1164
