...อ้อน...

แมวคราว

คราเป็นหวัดคัดจมูกน้ำมูกหลั่ง
เสมหะคั่งคับปากยากจริงหนอ
ไอทั้งคืนทั้งวันจนคันคอ
ตะครั่นตะครอหนาวร้อนต้องนอนซม

อาทิตย์ก่อนงานหนักพักผ่อนน้อย
โดนฝนปรอยซ้ำซากปากเริ่มขม
อากาศเปลี่ยนเวียนวนทั้งฝนลม
เลยระบมนอนแบบแทบวายวาง

ฝืนลุกออกนอกผ้าห่มต้มน้ำร้อน
จิบไปก่อนแก้ไอให้ซาสร่าง
น้ำมูกย้อยเจียนหยดรดตามทาง
สั่งไปพลางหูอื้อรื้อตู้เย็น

เจอไข่เค็มเหลือฟองในช่องผัก
ดีใจนักท้องร้องเมื่อมองเห็น
ซาวข้าวสารไม่รีรอพอทำเป็น
คลายลำเค็ญเป็นข้าวต้มได้สมใจ

ซดข้าวต้มร้อนร้อนแล้วนอนพัก
ปวดหัวหนักกินพารายาแก้ไข้
พรุ่งนี้ยังมีงานบานตะไท
ฝืนไม่ไหวแล้วหนาต้องลานอน

โทรศัพท์เย็นเฉียบเงียบสนิท
คนใกล้ชิดห่างหายไม่เหมือนก่อน
ไม่โทรเลยสักครารู้ว่างอน
แม้อาวรณ์แต่เพราะไข้จึงไม่ตาม

อยากมีเธออยู่ด้วยยามป่วยไข้
แค่ถามไถ่หาหยูกยาอย่ามองข้าม
ขอกุมมืออุ่นๆละมุนงาม
วางไว้ยามตัวร้อนคงผ่อนคลาย

รันทดท้อคอพับหลับสนิท
เป็นเพราะพิษป่วยไข้ยังไม่หาย
ตื่นอีกทีมีนางอยู่ข้างกาย
รีบส่งสายตาอ้อนให้ป้อนยา...(อิๆๆๆ..)