12 ธันวาคม 2549 14:23 น.
แมวคราว
บัดเสียงท้องโครกครากว่าอยากข้าว
เอิ้นลูกสาวย่างปลาดุกจนสุกหอม
ฟ่าวเฮ็ดเด้ออย่าให้ทันแมงวันตอม
เคล้าเครื่องพร้อมลาบปลาดุกช่างสุขใจ
กินพริกป่นข้าวคั่วจนหัวหงอก
บ่มักดอกบักพิซซ่าอย่ามาใกล้
หลายปีดนลูกสาวเข้ากรุงไกร
มันจากไปบัดเดือนหนึ่งจึงมายาม
ลมหนาวมาวอยวอยค่อยเซาฮ้อน
ยอดม่วงอ่อนผลิแล้วใกล้แนวขาม
ลอมเฟียงเหลืองเรืองรองต้องแดดงาม
ไก่ตอดตามพงหญ้าหาแนวกิน
ต้มหน่อไม้ใส่ย่านางย่างปลาดุก
มันเคล้าคลุกปนอยู่บ่ฮู้สิ้น
ไผ่เสียดสีอีออแอ่นดังแคนพิณ
ช่างคุ้นชินชีพนักเสี่ยวฮักแพง
มื่ออื่นนี้อีลูกหล่าสิลาแล้ว
พ่อคงแกร่วคอยท่าสีหน้าแห้ง
เซาคึดห่วงเด้อหล่าอย่าคลางแคลง
พ่อมีแฮงพออยู่ดอกบอกตามตรง
ได้อาศัยอาอาวคราวเจ็บป่วย
หลานสาวช่วยหุงหาพาข้าวส่ง
คอยตักน้ำเติมท่าคราแลงลง
พ่อยังคงอยู่ได้สบายดี
มองสักใหญ่ใกล้รั้วปลิดขั้วหล่น
สู้แดดฝนหลายฤดูยังอยู่ที่
เหมือนพ่ออยู่กับปู่ย่าด้วยปราณี
ให้ไปดีแถนช่วยอำนวยพร
อยุ่กรุงเทพกรุงไทยปลอดภัยเด้อ
อย่าไปเผลอให้เพิ่นตั๋วมัวออดอ้อน
หมั่นสวดมนต์ภาวนาคราสินอน
บัดทุกข์ฮ้อนเย็นหนาวส่งข่าวนำ
ข้ามถนนเบิ่งไปทั้งซ้ายขวา
ย่านรถราแล่นเลียบสิเหยียบซ่ำ
ยามสิ้นเดือนบัดเยือนมาสิพาทำ
ลาบส้มตำบักหุ่งน้อยคอยลูกกิน
นาก็แล้วเสร็จไปได้พักผ่อน
คอยลูกย้อนคื นหลังยังแดนถิ่น
เดือนละครั้งยังดีชูชีวิน
ยังได้ยินแซ่วเสียงเอียงหูฟัง
บัดเสียงท้องโครกครากว่าอยากข้าว
เอิ้นลูกสาวอย่าลืมหนอพ่ออยู่หลัง
เพลงกรุงเทพกรุงไทยอย่าไปฟัง
แว่วลำดังโอ้ละหนอ..พ่อยังคอย..
คำนิยาม
ฟ่าว-รีบ
เอิ้น-เรียก
เฟียง-ฟาง
ยาม-เยี่ยม
เฮ็ด-ทำ
ดน-นาน
เซา-คลายหรือเบาลง
แถน-เทวดา
ตั๋ว-หลอกต้ม
1 ธันวาคม 2549 10:40 น.
แมวคราว
อลังการงานสร้างกลางท้องทุ่ง
แสงเรืองรุ่งฉาบฉายระบายสี
ทั้งทุ่งทองทาทาบอาบรวี
เขียวขจีสุมทุมพุ่มพฤกษ์ไพร
ภูเขาเขินเนินทอดยอดสล้าง
เสียดฟ้ากว้างโดดเด่นเห็นไกลใกล้
เป็นแนวแหว่งแบ่งหล้าพนาลัย
บอกโดยนัยเขตคั่นกั้นฟ้าดิน
เบื้องบนนกผกผินบินอากาศ
เบื้องล่างวาดธารใสไม่สุดสิ้น
ปลาใหญ่น้อยลอยร่าเที่ยวหากิน
รื่นระรินระรี้ริกพลิกหงายตัว
แว่วกระดึงกึงก้องมาก่องแก่ง
กรุ๋งกริ๋งแกร๋งผ่านหมอกออกสลัว
ลูกหลานนาหน้าอ่อนต่างต้อนวัว
บ้างเย้ายั่วหยอกกันลั่นทางเดิน
สะเดาดอกออกหอมล้อมแนวป่า
บนกิ่งหว้านกเกาะลืมเหาะเหิน
เข้าจิกกินลูกสุกสนุกเพลิน
ร้องชวนเชิญพวกกันสนั่นไป
เสียงใบตาลต่องแต่งแกว่งลมต้อง
ลูกสุกกองร่วงหล่นบนลานใหญ่
ทั้งฝูงวัวแวะกินฝ่าริ้นไร
เคล้ากระไอดินชื้นคืนหมอกพรม
น้ำค้างพราววาววับจับยอดหญ้า
พอแดดกล้าต้องตามดูงามสม
ดั่งกลุ่มแก้วก่องเก็จเกาะเม็ดกลม
เมื่อแดดลมเริ่มแรงก็แห้งไป
ทิวข้าวน้อมค้อมรวงด้วยถ่วงหนัก
ไกวกรกวักชาวนาให้มาใกล้
แม่โพสพรำร่ายสบายใจ
แลไสวเรืองรุ่งทั้งทุ่งทอง
หมู่เมฆขาวพราวกั้นราวชั้นม่าน
วิหคผ่านพุ่มพฤกษ์กู่กึกก้อง
มาเกาะกล้วยก้านแก่เที่ยวแลมอง
เข้าจิกจ้องเครืองามอร่ามตา
อลังการงานสร้างกลางทุ่งข้าว
ทั้งหนุ่มสาวห้อมล้อมกันพร้อมหน้า
ร้องฮาเฮเห่ลั่นบนคันนา
ก่อนรำร่าควงเคียวเข้าเกี่ยวรวง.
30 พฤศจิกายน 2549 11:47 น.
แมวคราว
เบื่อ..กลอนกานท์หวานเลี่ยนที่เพียรแต่ง
เบื่อ...ตำแหน่งงานเก่าเข้าขุมขน
เบื่อ...บางกอกกอทอมอหนอเกินทน
เบื่อ..ดิ้นรนไปเรื่อยเหนื่อยเหลือดี
เบื่อ...อาหารการกินสิ้นซ้ำซาก
เบื่อ...ลมปากสอพลอหนอเหลือที่
เบื่อ...ปากหวานก้นเปรี้ยวเสียวฤดี
เบื่อ...ทีวีน้ำเน่ามอมเมาคน
อยาก..โผผินบินไปในอากาศ
อยาก..นั่งวาดภาพวิวใต้ทิวสน
อยาก..ออกท่องทั่วไปในสากล
อยาก..ให้คนคิดดีมีเมตตา
อยาก..ให้คนร่ำรวยช่วยคนทุกข์
อยาก..ให้สุขสดใสไปทั่วหน้า
อยาก..ว่ายน้ำฉ่ำใจในธารา
อยาก..สุราแล้วหนอ..ต้องขอตัว...
29 พฤศจิกายน 2549 12:12 น.
แมวคราว
บิดทุกหยดหมดกลมอย่างสมเกียรติ
อย่าได้เหยียดคอเหล้าเก่าฉมัง
แบบผสมน้ำโซดาหรือว่ายัง
หรือจะสั่งออนเดอะร็อคบอกมาเลย
ตั้งแต่แบล็คไล่หลั่นถึงชั้นหงส์
ขอให้ส่งแก้วมาเพื่อนยาเอ๋ย
รีเจนซี่หอมกรุ่นกลิ่นคุ้นเคย
เพียวเพียวเลยเชิญชนยามต้นเดือน
เรื่องสุราเมรัยไม่ขอพลาด
เช้านั่งฟาดแอลกอฮอล์เจียวหนอเพื่อน
ของมึนเมาเอาแน่ไม่แชเชือน
ใครมาเยือนยกเหล้าเลี้ยงไม่เกี่ยงงอน
นับเงินเดือนให้เมียเสียกว่าครึ่ง
เหลือส่วนหนึ่งซื้อเหล้าเอามาถอน
เมื่อวานเมาอย่างจังลืมตังค์ทอน
ฝากเฮียก่อนไว้สร่างเมาค่อยเอาคืน
เหล้าโซดาชุดใหญ่ไว้ฉลอง
กะจะถองแกล้มเมียเสียให้ชื่น
โดนค่อนขอดเรื่องการบ้านแต่วานซืน
ถึงจะฝืนก็เหลือที่เพราะพี่เมา
แม่หน้ามนคนดีของพี่เอ๋ย
อย่าเคืองเลยว่าสามีนี้โง่เขลา
เรื่องเจ้าชู้หลายใจพี่ไม่เอา
รักแต่เหล้า..เอ๊ย.เมีย..อย่าเสียใจ
ขอนิ้วนางน้องหน่อยอย่าน้อยจิต
แหวนวงนิดหนึ่งนี้พี่ซื้อให้
วันเกิดน้องครบอีกปีวันนี้ไง
เมาอย่างไรก็ไม่ลืม..ปลื้มไหมเมีย.
28 พฤศจิกายน 2549 13:58 น.
แมวคราว
เสียงสนั่นลั่นเลื่อนฟั่นเฟือนฟ้า
ระรินร่าร่วงหล่นหลั่งฝนฝอย
หมู่เมฆคล้ำคลาเคลื่อนละเลื่อนลอย
ประปรายปรอยแปลบเปรี้ยงเสียงอื้ออึง
วะวาววิบยิบยับจับยอดหญ้า
สะบัดซ่าน่ามองเมื่อต้องถึง
สะพรึบพฤกษ์พุ่มไพรให้สะพรึง
คิดคะนึงหนักหน่วงด้วยห่วงนาง
ละลิ่วแลบแปลบปลาบแวบวาบผ่า
ไหวเหวี่ยงหว้าแกว่งกวักแล้วหักผาง
ลูกดำดกตกหว่านเต็มลานทาง
ค่อยครืนครางคล้อยเคลื่อนละเลื่อนไป
คละคลอเคียงเสียงครางอึ่งอ่างอู้
ขึ้นขี่คู่คึกคักด้วยรักใคร่
กระหยับย่องยักย้ายสบายใจ
เกลือกกระไออวลกลิ่นแผ่นดินดาน
พุ่มพฤกษ์ไพรใหญ่น้อยน้ำย้อยหยด
งามหมดจดเจิดจ้านภาสถาน
รุ้งเรืองเรียวเกี่ยวคาบทาบท้องธาร
สะท้อนผ่านทุ่งข้าวราวรูปทอง
คิดคะนึงถึงนวลหวนโหยไห้
น้องอยู่ไหนกันหนาเมื่อฟ้าหมอง
นึกแหนงหน่ายหายหน้าไม่มามอง
ทิ้งหอห้องหดหู่ให้อยู่คอย
กระท่อมทับลับร้างว่างลงแล้ว
ไร้วี่แววแห่งเจ้าให้เหงาหงอย
เฝ้าตรมตรอมผอมซูบสิ้นรูปรอย
ยามฝนย้อยหยาดมา..น้ำตาริน.
หน้าส่วนตัว
1117
