7 กุมภาพันธ์ 2550 16:09 น.
แมวคราว
เมื่อรักร้างห่างแล้วต้องแคล้วคลาด
เริ่มปัดกวาดใจกายให้คลายหมอง
ลืมวันคืนแสนเศร้าเข้าครอบครอง
วันนี้ลองเข้มแข็งแกร่งสักวัน
ลืมความรักแสนหวานซ่านดวงจิต
ลืมจุมพิตดื่มด่ำฉ่ำใจฉัน
ลืมเพลงรักเพลงเก่าเฝ้ารำพัน
ลืมสัมพันธ์ลึกซึ้งซึ่งเคยเจอ
เก็บทุกอย่างระหว่างเราเข้าในกล่อง
แล้วนั่งมองเหม่อไปด้วยใจเผลอ
ที่ตรงโน้นตรงนี้เคยมีเธอ
น้ำตาเอ่อไหลพรากจากดวงตา
เคยปลอบเพื่อนเตือนใจให้เข้มแข็ง
พร้อมแสดงอวดเบ่งความเก่งกล้า
ยามที่เพื่อนอกหักรักร้างลา
ไม่นึกว่าแสนจะยากหากเจอเอง
รู้ทั้งรู้เขาไปไม่หวนกลับ
ยังเผลอนับวันช้ำอย่างคร่ำเคร่ง
ครายินเพลงรักเก่าเราบรรเลง
หลอกตัวเองทุกครั้งยังเหมือนเดิม
เมื่อรักร้างห่างแล้วต้องแคล้วคลาด
การปัดกวาดครั้งใหญ่ไม่ทันเริ่ม
มีแต่หยาดน้ำตามาแต่งเติม
เผลอเขียนเพิ่มบนผนัง..ว่ายังคอย...
7 กุมภาพันธ์ 2550 10:03 น.
แมวคราว
คัดกุหลาบดอกใหญ่ใส่ตะกร้า
ละลานตางดงามสื่อความหมาย
อุดหนุนหนูหน่อยน้าวาเลนไทน์
แบกมาขายกำไรนิดคิดไม่แพง
เพื่อนบอกหนูวาเลนไทน์หมายความว่า
เป็นเวลาบอกรักได้ไม่แอบแฝง
หากรักใครชอบใครให้แสดง
เถิดเป็นแรงช่วยหนูสู้ต่อไป
อาศัยอยู่กับยายช่วยขายของ
เราทั้งสองยังสลดไม่สดใส
พี่สาวหนูหนีหน้าลับลาไกล
วาเลนไทน์ปีก่อนไม่ย้อนมา
ยายพร่ำเตือนอย่างไรไม่เคยสน
ประพฤติตนเหลวไหลอย่างไร้ค่า
ริเรียนรักล่วงล้ำนอกตำรา
สงสารยายขายหน้าน้ำตานอง
หนูแอบหวังตั้งใจเอาไว้ว่า
จะตั้งหน้าเลี้ยงยายช่วยขายของ
เรื่องความรักความใคร่จะไม่มอง
โอกาสทองที่มีอยู่หนูขอเรียน
แม้เหน็ดเหนื่อยแค่ไหนใจมานะ
จะไม่ละทุกสิ่งทิ้งอ่านเขียน
เพราะยายรักหนูมากจึงพากเพียร
ตั้งใจเรียนเป็นหลักด้วยรักยาย
หยิบกุหลาบดอกใหญ่ในตะกร้า
ด้วยแววตาใสซื่อสื่อความหมาย
อุดหนุนหนูหน่อยน้าวาเลนไทน์
หนูกับยายฝากยิ้มสวยด้วยขอบคุณ.-
6 กุมภาพันธ์ 2550 11:05 น.
แมวคราว
จ้องมองเธอคนดีที่ตรงหน้า
ด้วยสายตาหมองหม่นคนสิ้นหวัง
อยากทบทวนถามใหม่กลัวใจพัง
พูดกี่ครั้งยังย้ำเอ่ยคำลา
ลืมความหลังครั้งเก่าของเราหรือ
จึงไม่ถือว่าเจ็ดปีนั้นมีค่า
รักเราเอยเคยบ่มสั่งสมมา
เพียงพริบตาลับเร้นเหมือนเล่นกล
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดูรัก
ใครท้วงทักอย่างไรไม่เคยสน
โลกของเราเข้าครองกันสองคน
เมินเหตุผลบางอย่างระหว่างเรา
กลับมามองตรองตรึกเพิ่งนึกออก
เกินจะบอกร่ำร้องฟ้องใครเขา
เป็นกฎกรรมธรรมชาติเกินคาดเดา
เรือรักเราหวานล้ำคว่ำลงพลัน
เธอบอกเจ็บ..รู้ไหมที่ไปจาก
ถึงรักมากจำตัดใจทั้งไหวหวั่น
อนาคตคือนิยามความสำคัญ
รักของฉันเธอยังปลื้มลืมไม่ลง
ยอมจำนนคนดีที่ตรงหน้า
รับคำลาด้วยใจไม่ลืมหลง
ตราบการสืบเผ่าพันธุ์ยังมั่นคง
เธอพูดตรง..ต้องการชาย..มิใช่..ทอม..
2 กุมภาพันธ์ 2550 13:12 น.
แมวคราว
คราเป็นหวัดคัดจมูกน้ำมูกหลั่ง
เสมหะคั่งคับปากยากจริงหนอ
ไอทั้งคืนทั้งวันจนคันคอ
ตะครั่นตะครอหนาวร้อนต้องนอนซม
อาทิตย์ก่อนงานหนักพักผ่อนน้อย
โดนฝนปรอยซ้ำซากปากเริ่มขม
อากาศเปลี่ยนเวียนวนทั้งฝนลม
เลยระบมนอนแบบแทบวายวาง
ฝืนลุกออกนอกผ้าห่มต้มน้ำร้อน
จิบไปก่อนแก้ไอให้ซาสร่าง
น้ำมูกย้อยเจียนหยดรดตามทาง
สั่งไปพลางหูอื้อรื้อตู้เย็น
เจอไข่เค็มเหลือฟองในช่องผัก
ดีใจนักท้องร้องเมื่อมองเห็น
ซาวข้าวสารไม่รีรอพอทำเป็น
คลายลำเค็ญเป็นข้าวต้มได้สมใจ
ซดข้าวต้มร้อนร้อนแล้วนอนพัก
ปวดหัวหนักกินพารายาแก้ไข้
พรุ่งนี้ยังมีงานบานตะไท
ฝืนไม่ไหวแล้วหนาต้องลานอน
โทรศัพท์เย็นเฉียบเงียบสนิท
คนใกล้ชิดห่างหายไม่เหมือนก่อน
ไม่โทรเลยสักครารู้ว่างอน
แม้อาวรณ์แต่เพราะไข้จึงไม่ตาม
อยากมีเธออยู่ด้วยยามป่วยไข้
แค่ถามไถ่หาหยูกยาอย่ามองข้าม
ขอกุมมืออุ่นๆละมุนงาม
วางไว้ยามตัวร้อนคงผ่อนคลาย
รันทดท้อคอพับหลับสนิท
เป็นเพราะพิษป่วยไข้ยังไม่หาย
ตื่นอีกทีมีนางอยู่ข้างกาย
รีบส่งสายตาอ้อนให้ป้อนยา...(อิๆๆๆ..)
31 มกราคม 2550 10:52 น.
แมวคราว
ไม่เป็นไร...
ใครจะรักหรือไม่ก็ใช่ที่
ใครจะคิดย่างไรช่างใจซี
เราทำดีที่สุดแล้วก็แล้วกัน
เอาเถอะน่า....
ใครค่อนว่าเย้ยใยไพอย่างไรนั่น
เอามาคิดให้ขุ่นใจทำไมกัน
ช่างหัวมันไปเสียบ้างวางมันลง
ใจเราก็ของเรา....
หากใครเขาไม่ใส่ใจหรือไล่ส่ง
เก็บรักษาใจนั้นอย่างมั่นคง
อย่าแอ่นลงเพราะแบกทุกข์ที่คุกคาม
ความรัก..
คงสุขนักหากสนองไม่มองข้าม
รักข้างเดียวเหี่ยวหดไม่งดงาม
แต่เป็นความหาญกล้าน่าชมเชย
ปลอบขวัญ..
อย่าปิดกั้นรักครั้งใหม่นะใจเอ๋ย
เก็บความรักเก็บหัวใจเอาไว้เลย
ค่อยเปิดเผยอีกสักหนกับคน(รัก)จริง..
หน้าส่วนตัว
1212
