6 ตุลาคม 2549 10:56 น.
แมวคราว
เจ้าบานเบ่ง..เปล่งแดง..ดังแสงชาด
งามประหลาด..ดวงดาหลา..วันฟ้าใส
ขลิบขอบขาว..พราวเด่น..เห็นแต่ไกล
ทั้งก้านใบ....ผ่องพิสุทธ์..สะดุดตา
เปรียบประดุจ...กุลสตรี..ที่ทรงศักดิ์
รู้ตระหนัก...รักความดี...อย่างมีค่า
ถนอมนวล...สงวนนาง..ช่างตรึงตรา
ใครจะคร่า...ซึ่งศักดิ์ศรี...ไม่มีเลย
รักเจ้าดวง...ดาหลา...กว่าฟ้ากว้าง
รักนวลปราง...อ่อนอุ่น...หนุนเขนย
รักรอยยิ้ม....อิ่มเย็น..เหมือนเช่นเคย
ขอชิดเชย...ชื่นดาหลา...กว่าวันตาย.
5 ตุลาคม 2549 12:02 น.
แมวคราว
ขึ้นจากนา..โดยพลัน...พอหวันเที่ยง
ฝูงนกเอี้ยง....จับกิ่งหว้า..หาอาหาร
แดดแพ่งแพ่ง...แยงตา...พร่าอยู่นาน
นั่งโคนตาล...สาอยากข้าว...บ่าวบ้านไกล
เด็ดยอดจิก...แกล้มจิ้งจัง...ฟังเสียงนก
มันทุ่มถก.....จิกตีกัน..หว้าสั่นไหว
ลูกสุกร่วง...หล่นพื้น..ดาษดื่นไป
เสียงกอไผ่....เอียดอี๋ออ..ล้อลมมา
บัดเดี่ยวนั้น..หันไป...เห็นใครโฉ้
แต่งตัวโก้...มาดคุณหนู..ดูหรูหรา
มาหยุดยืน..ถามทาง..กลางหัวนา
ฟังความว่า..เป็นลูกหลาน..บ้านกำนัน
บ่าวบ้านนอก...คอกนา..หูตาแจ่ม
แอบมองแก้ม....กานดา..พาเคลิ้มฝัน
เดินไปส่ง...ทรามวัย...ให้โดยพลัน
ชวนคุยกัน...ด้วยภาษา...น่าหนักใจ
สาวถามว่า..มาจากไหน...ขอให้แจ้ง
หนุ่มชี้แจง...มาแต่นา...หาช้าไม่
เพิ่งขึ้นเที่ยง...เมื่อตะกี้....นี่ยังไง
สาวถามใหม่..ว่าคุณพี่....มากี่คน
หนุ่มนึกชอบ..ตอบว่า..มาแต่สวน
สาวเริ่มป่วน..ปั่นใจ..ให้สับสน
เดี๋ยวบอกนา..เดี่ยวบอกสวน..กวนพิกล
พิลึกคน...พูดพลิกลิ้น..ปลิ้นไปมา
เอามือผลัก..ล้มแผละ..แยะขี้นั่ง
ฉันไม่ฟัง...ชักชอบกล..ไอ้คนบ้า..
แล้ววิ่งหนี....ฝุ่นตลบ..กลบหัวนา
ด้วยกลัวว่า...หนุ่มหลอกจับ..ล้วงตับตน
((หนุ่มบ้านนอก....คอกตื้อ....มือเกาหัว
เธอสากลัว...เราตรงไหน..ให้ฉงน
หรือสาวนี้....แกแส้งแส้ง..ชอบแกล้งคน
ว่าแล้วบ่น....เดินพึมพำ..หลบหนำหนา.))
คำแปลครับ...
หวันเที่ยง-ตอนเที่ยง / แพ่งแพ่ง-เปรี้ยงเปรี้ยง(ใช้กับแดดที่ร้อนและแสบตามากๆ)
สาอยากข้าว-รุ้สึกว่าหิวข้าว / จิ้งจัง-ปลาหมักเกลือชนิดหนึ่งตัวเล็กๆรสชาติคล้ายปลาร้าแต่ทำมาจากปลาทะเล / ใครโฉ้-ใครก็ไม่รู้ / มาแต่นา-มาจากนา
ขึ้นเที่ยง-พักเที่ยง / มาแต่สวน-มาคนเดียว (คือมาแต่ส่วนนั่นเอง)
/แยะขี้นั่ง-ล้มก้นจ้ำเบ้าลงกับพื้น/ สากลัว-รุ้สึกกลัว / แส้งแส้ง-บ้าๆบอๆ
/หนำนา-ขนำนา
4 ตุลาคม 2549 11:42 น.
แมวคราว
แผ่วแผ่วพริ้ว..พร่างพรม....เพียงลมผ่าน
ไหวสะท้าน...เอียงอาย..คล้ายสาวรุ่น
คลี่กลีบขาว...ล้อแสง..แห่งอรุณ
หอมละมุน...กรุ่นสะพรั่ง..ทั้งอาณา
แผ่ใบเขียว..เรียวรับ..ซับน้ำค้าง
ปลิดดอกคว้าง...ลิ่วลม..พรมผืนหญ้า
เจ้าดอกปีบ...กลีบขาว..พร่างพราวตา
รู้ไหมว่า...เจ้าน่ารัก..สักเพียงไร
มองดอกปีบ..กลีบอ่อน..ข้างหมอนหนุน
หอมกลิ่นกรุ่น...แนบสนิท..ยามชิดใกล้
รักเจ้าแล้ว...ไม่เคยคลาย..หน่ายหทัย
ทั้งดวงใจ....มั่นรักแท้..แด่นางเดียว.
3 ตุลาคม 2549 11:35 น.
แมวคราว
พ่อ-ลุยป่า...ฝ่าฝน..ทนเหน็บหนาว
ลูก-ควงสาว....เย้ายวน..สวนอาหาร
พ่อ-จ้ำป่น...ปลาร้า....มาช้านาน
ลูก-สำราญ....หัวร่อ..ลืมพ่อตน
พ่อ-กลิ่นเนื้อ..เหงื่อไคล...ไหลอาบร่าง
ลูก-พรมพร่าง....กลิ่นปารีส....ทั้งฉีดพ่น
พ่อ-เรียนต่ำ....ทำนา..ประสาจน
ลูก-เพิ่งพ้น..ชุดครุย...เดินกรุยกราย
พ่อ-มือกร้าน..ด้านหนา..ฝ่าตีนหยาบ
ลูก-แทบอาบ..โลชั่น..หมั่นทาป้าย
พ่อ-เกือกแตะ..ย่ำหิน..ฝุ่นดินทราย
ลูก-สไตล์..สุดฮิต...หลุยส์วิตตอง
พ่อ-นั่งรถ...สองแถวเก่า..เข้าตลาด
ลูก-วางมาด...ฝืนซื้อ..รถมือสอง
พ่อ-คราหนาว...ลมตึง..พึ่งยาดอง
ลูก-ประคอง..ไวน์นอก..กรอกแก้วกลม
พ่อ-รอข่าว...เช้าเย็น..อยากเห็นหน้า
ลูก-เวลา...ยังไม่มี...ที่เหมาะสม
พ่อ-นอนไข้..ใจร้าว..หนาวแรงลม
ลูก-อุ่นห่ม..ผืนนวมหนา..กับยาใจ
พ่อ-รักลูก...คนนี้..เป็นที่สุด
ลูก-แทบมุด...ดินหนี...ยามที่ใกล้
พ่อ-บ้านนอก..คอกนา..คนป่าไกล
ลูก-อยากใช้....ชีวิตงาม..ตามลำพัง
.................................................
พ่อกับลูก..พบกัน...วันฟ้าหมอง
น้ำตานอง...รันทด..หมดความหวัง
วันพ่อสิ้น...บุญลับ..ลูกกลับรัง
พ่อฝากถัง...ใส่กระดูก..ให้ลูกยา..
2 ตุลาคม 2549 13:23 น.
แมวคราว
ฝนก็ตก..รถก็ติด..เลยคิดหนัก
เทจั้กจั้ก...สาดซ่า...มาเป็นสาย
ละเลงฝุ่น..ขุ่นคลั่ก..เหมือนปลักควาย
รถแปลงกาย..เป็นเต่า..เฝ้าคืบคลาน
สองข้างทาง..วางราย..คนขายของ
หนีน้ำนอง...ยามฝนมา..น่าสงสาร
หิ้วข้าวของ..หลบฝน..อย่างลนลาน
ทั้งถ้วยจาน...นานา..หาผ้าคลุม
มอเตอร์ไซค์..ห้อตะบึง..ท่วมถึงน่อง
เครื่องขัดข้อง..หันกลิ้ง..วิ่งตกหลุม
เหล่ารถเสีย..ละเหี่ยใจ..เหมือนไฟรุม
ร่วมชุมนุม...เข็นรถบอด..จอดข้างทาง
บนรถเมล์..แน่นขนัด...อัดสามเท่า
บ้างง่วงเหงา..อย่างมาก..หาวปากกว้าง
บ้างยืนเหม่อ..มองฟ้า..ท่าปล่อยวาง
บ้างก็กาง..จั๊กกะแร้..แผ่กลิ่นไอ
ลงจากรถ..ยังลำบาก..เดินตากฝน
น้ำท่วมท้น..พลั่งพลั่ง..รินหลั่งไหล
จากต้นซอย..กว่าถึงบ้าน..อีกนานไกล
ตัดสินใจ...เข้าร้านนั่ง..แล้วสั่งเบียร์..(ฮ่า)