12 กรกฎาคม 2551 08:36 น.
แมงโม้
ได้ยินเสียงแตรนอนสะท้อนจิต
หนึ่งชีวิตร่วงลงตรงชายป่า
ศพและศพเรียงรายชายพนา
รอเหรียญตรามาประดับซับเลือดนอง
ไอ้โจรใต้ใจชั่วไม่กลัวบาป
มันใจหยาบเหยียบย่ำใจไทยทั้งผอง
ยึดดินแดนวางแผนร้ายไม่ปรองดอง
พวกมันจ้องเข่นฆ่าประชาไทย
มันลอบกัดขัดวิสัยผู้ชายชาติ
ไม่องอาจลอบฆ่าฟันสันดานไพร่
สู้ซึ่งหน้าสู้ด้วยตัวด้วยหัวใจ
โลกจะได้ยกย่องเป็นเช่นยอดคน
เผาโรงเรียนเผาวัดใจสัตว์ป่า
มันเข่นฆ่าเด็ก ผู้หญิงยิงปี้ป่น
ทุรชาติโหดร้ายไม่ใช่คน
ทั่วทุกหลร้อนลุ่มราวสุมไฟ
กูทหารชรญชัยไม่กลัวศึก
กูสำนึกแดนดินถิ่นอาศัย
กูจะป้องเขตแดนแว่นแค้วนไทย
เพื่อนกูตายกูไม่ท้อขอ........."เอาคืน"
********************
สำหรับหมวดเต้..ผู้จากไป
11 กรกฎาคม 2551 15:45 น.
แมงโม้
กูรักมึงมากมายใครก็รู้ ไม่เจ้าชู้ปลิ้นปลอกหลอกสาวไหน
กูรักมึงมากจนล้นหัวใจ แต่แล้วใยเมิงจึงกล้ามาด่ากัน
ก่อนมึงไม่มีใครช่วยไถคราด ไม่เคยพลาดกูเข้าช่วยด้วยแข็งขัน
ถึงตัวดำตีนหนาหน้าเป็นมัน ไม่เคยหวั่นเข้าช่วยด้วยใจจริง
พ่อมึงชักตาเหลือกล้มเกลือกกลิ้ง ลุกขึ้นวิ่งจากเรือนเหมือนผีสิง
ก็ใครเล่าตามหมอมาหาความจริง ทำเป็นหยิ่งหลงลืมได้ อีใจดำ
ต่อจากนี้กูจะไม่ใส่ใจอีก กูจะหลีกปล่อยมึงไปให้ใจหนำ
กูขอบอกมึงไว้ให้จดจำ ถ้ามึงช้ำอย่ากลับมา.....เจอหน้ากู
ฝากตัวดัวยนะครับ
หน้าส่วนตัว
1592
