25 มิถุนายน 2547 11:53 น.
แมงกุ๊ดจี่
****** ทุกเช้าของการทำงาน ฉันมาทำงานเช้าทุกวัน เพื่อมาทำหน้าที่ประจำของฉัน ******
ห้องที่โล่งๆ มีโต๊ะประชุมอยู่กลางห้อง ซึ่งเป็นห้องทำงานที่กว้างมากๆ
ฉันจะนั่งทำงานอยู่ที่ห้องนี้เพียงคนเดียว
นานๆ ครั้งหัวหน้าจะเข้ามาตรวจดูงานที่ฉันเสนอไว้ มันก็เป็น ของมันอยู่แบบนี้ทุกวัน
****** ทุกๆ เช้าของชีวิตที่จำเจ แต่ไม่น่าเบื่อ
แต่มันกลับสดใส แม้จะอยู่ลำพังในห้องกว้าง
แต่ก็น่าแปลกนะ ที่ฉันไม่เคยเหงาเลย
ทุกเช้าฉันเดินเข้ามาในห้อง สิ่งแรกที่จะทำคือ กดปุ่ม Power
เพื่อเปิดคอมพิวเตอร์ เป็นเพื่อนในยามเช้า
และจะออทไลน์อยู่ในโลก irc ไปด้วย
และที่สำคัญจะต้องมีเสียงเพลง ซึ่งจะขาดไม่ได้เลย
และฉันจะต้องเข้าโปรแกรม Chat สุดโปรดของฉัน
อ่ะฮ่าาาาา.......ในนี้จะมีเพื่อนมากมาย
ต่างเพศต่างวัย และอาจจะหลายเพศ (....?....ด้วยหรือป่าวไม่แน่ใจ)
ทุกคนในโลก irc นี้เป็นคนที่ฉันคุ้นเคย.....แต่ฉันไม่เคยรู้จัก
แต่ทุกเช้าที่ฉันได้เจอพวกเขาเหล่านั้น
มันทำให้ฉันมีหัวใจที่สดใสได้อย่างประหลาด
****** วันจันทร์ - ศุกร์ ฉันก็จะมีโอกาสได้พูดคุย
กับคนคุ้นเคยของฉัน (เอ๊ะ...ของฉันรึ)
เวลาก็ผ่านมานาน มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ ได้เห็นอะไรที่กว้างมากขึ้น
และได้พบเจอสิ่งที่แปลกใหม่ที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน
ซึ่งในโลก irc ทุกคนต้องดูแลรักษาหัวใจตัวเอง และหัวใจของคนอื่นด้วย
ในช่วงหนึ่งที่ฉันรับไม่ได้กับสังคมของ irc
ซึ่งมันเป็นเหมือน เป็นสิ่งที่ไม่ดีสำหรับฉันในตอนนั้น
เพราะเหมือนกับเป็นที่ ที่ใครจะมาระบายความกดดันหรือ
ระบายสิ่งที่ตัวเองไม่สามารถพูดกับใครได้
และในบางครั้งอาจพูดคุยถึงเรื่องรักใคร่ ซึ่งในบางคำก็หยาบคายมาก
ไม่รู้คนพิมพ์มา เขาคิดได้ยังงัย
ฉันจึงพยายามดูแลหัวใจ และรักษาความรู้สึกที่ดีไว้.........กับคนที่คุ้นเคย.......ที่ไม่เคยรู้จัก
****** ดูแลหัวใจตัวเองให้ดี และดูแลหัวใจของคนอื่นๆไว้ดีๆ ******
************************************
15 มิถุนายน 2547 17:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
แต่เมื่อสิ่งที่ผ่านเข้ามาแล้วมันก็ผ่านไป
แต่ทำไม?จึงไปผูกพันกับสิ่งที่เป็นเหมือนลมพัดผ่านมาเท่านั้น
ซึ่งก็รู้ทั้งรู้ ว่าตอนจบหรือสุดท้ายมันจะเป็นยัง
ลงเอยแบบไหน? แล้วเวลาก็เลยผ่านมาเนินนานมาก
จนไม่อาจหยุดรั้งความรู้สึกได้ก็ปล่อยให้ใจเดินไปตามความรู้สึก
ความรู้สึกลอยไปไกลก็ทำให้หัวใจติดตามไปด้วย แต่พอความรู้สึกนั้น
ได้จากไปแล้ว หัวใจก็ได้กลับมาเพียงลำพัง ปล่อยให้หัวใจเจ็บปวด
กับบาดแผลที่ต้องใช้เวลาในการเยี่ยวยา หัวใจต้องทนทรมานกับ
ความเจ็บปวด ทรมานอยู่กับความหลัง เมื่อคิดถึง
ความรู้สึกที่เคยมี ต้องทนเหงา เศร้า ทรมาน
เมื่อคิดถึงความรู้สึก หัวใจก็ต้องทนอยู่เพียงลำพัง
กับความเดียวดายในแต่ละวัน พร้อมกับความคิดสับสน
ในชีวิตของตัวเอง มองไปทางไหน? ก็มืดมน หม่นหมอง เพียงลำพัง
...............หัวใจบางๆ แต่ไม่อ่อนแอกับความเจ็บปวด ร้าวราน
ในใจ อาจต้องร้องไห้ หม่นหมองกับความปวดร้าว
ที่คอยปั่นทอน ความรู้สึกที่มี คิดว่าไม่นาน รอยแผลคงหาย
ความเจ็บปวด ที่มีก็จะหายไปด้วย (ฉันหวังให้มันเป็นแบบนั้น
แต่ใจความเป็นจริงไม่ใช่) ฉันอ่อนแอเกินไป ใจไม่แข็งพอ
ที่ปล่อยให้ความรู้สึกที่ดีๆ ไปผูกพันกับความรู้สึกของใครอีกคน
...............ซึ่งคนคนนั้นเขาคงไม่มีความผูกพันกับฉันสักเท่าไหร่นักหรอก
ฉันต่างหากที่เอาความรู้สึกไปผูกพันกับเขา
โดยที่ตัวเขาเองไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนั้น
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นความผิดของฉันสินะ
ที่ปล่อยให้เวลาเป็นตัวดำเนินการมาจนถึงทุกวันนี้
ก็ต้องทนเจ็บปวดที่ไม่ดูแลความรู้สึกของตัวเองให้ดี
จริงๆ แล้วมันก็น่าขำนะ เพราะทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่อากาศ
ที่เย็นสบายพัดผ่านมาเท่านั้นเอง แต่ตัวของฉันเองเอาความรู้สึกไปผูกพัน
กับมันมากเกินไป ตลกตัวเองจริงๆ มันเกินไปนะ
กับความคิดที่เข้าข้างตัวเอง ปล่อยให้ตัวเองคิดหวังมากเกินไป
พอทุกอย่างพังลงไป ก็ทำให้ไม่ยอมรับกับความเป็นจริง
................ฉันไม่รู้หรอกนะว่าใจของฉันเป็นอะไรไป รู้เพียงแต่ว่าคิดถึง
แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่มีทางคิดถึงฉันหรอกนะ รักเหรอ?
คงไม่หรอกเพียงแต่ว่าเหมือนอะไร บางอย่างในชีวิตของฉันมันได้หายไป
แต่อะไรล่ะที่หายไปความรู้สึก หรือว่า......หัวใจ! น่าขำจริงๆ
ความรู้สึกทำไม?จึงเข้าใจได้ยากมากขนาดนี้นะ
เมื่อก่อนนั้นฉันจะสดใสอยู่ในโลกส่วนตัวของฉัน
ฉันก็เป็นตัวของฉัน แต่พอมีใครคนหนึ่งแวะมาทักทาย
ยอมรับนะว่ามันทำให้ฉันเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว
นิสัยของฉันหลายอย่างที่มันได้ปรับ อารมณ์ กริยา มันเปลี่ยนแปลงไป
มันทำให้รู้สึกดีๆ และอยากคิด อยากทำ อยากพูด แต่ในสิ่งที่ดีๆ
บางทีก็หลอกตัวเอง "เหมือนเป็นกลลวง หลอกหล่อตัวเองให้มีความรู้สึกที่ดี เพื่อที่ตัวเองจะได้รู้สึกดีๆ และทำแต่สิ่งที่ดีๆ"
เหมือนเมื่อ 8 ปีที่ผ่านมา ฉันคิดจะทำดี เป็นคนที่ดีในสังคม
และอยากจะมีชีวิตที่ดีๆ เพราะ ใครคนนั้นที่เขาอยู่ในใจของฉันเสมอ
ไม่ว่าเวลาจะผ่านมานานแล้ว ฉันก็ยังนึกถึงเขาเสมอ
ฉันไม่รู้ว่าทำไม?ฉันต้องคิดถึงคน คนนี้เสมอ
เมื่อใดที่เจ็บปวดกับความรัก หรือผิดหวังกับเรื่องราวต่างๆ
เขามีส่วนทำให้ฉันรู้สึกอยากมีสิ่งที่ดี มีชีวิตที่ดี
...........ทุกวันนี้เขาก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้น.........
และฉันก็คิดว่าเขาก็ยังจะคงเป็นเช่นนี้ตลอดไป เพราะอะไรฉันก็ไม่เข้าใจทำไม? ถึงไม่สามารถลบคน คนนี้ไปจากความทรงจำที่ดีๆ ของฉันได้
.................เขาเป็นเหมือนคนที่คอยปลอยฉันเสมอไม่ว่าเมื่อใด
"พี่หนุ่ย"
.........คนที่ฉันไม่เคยลืมเขาเลยสักนาที และคงจะไม่ลืมตลอดไป........
หน้าส่วนตัว
1314
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
