5 สิงหาคม 2554 08:56 น.
แมงกุ๊ดจี่
"คนที่ใช่"
และ....
"คนพิเศษ"
หากได้ฟังคำเหล่านี้
คุณรู้สึกอย่างไร? แน่ใจในความสัมพันธ์ที่เป็นไหม?
มั่นคงในความรู้สึกไหม?
ทุกอย่างบนโลกใบนี้
ต้องใช้เวลาดำเนินเรื่องราวของการใช้ชีวิต
เพื่อหาคำตอบให้กับแต่ละชีวิต แตกต่างกันไปตามวิถี
หากมีใครสักคน
เอ่ยกับคุณว่า "คุณนี่แหล่ะใช่" คุณควรจะดีใจไหม?
และคุณควรจะมั่นใจ มั่นคงในความรู้สึกหรือไม่...
อะไรคือคุณสมบัติสำหรับเขาที่เหมาว่า...
คุณเป็น "คนที่ใช่" ในความหมายของคำว่า "ใช่" และ "ไม่ใช่" เคยสงสัยมั้ย?
"ใช่" คือมั่นใจและแน่นอน
"ไม่ใช่" คือหมดความหมายไม่มีอะไรให้น่าติดตาม
ข้อความข้างบนคือสิ่งที่ฉันเออออเอาเองว่ามันเป็นเช่นนั้น
"พิเศษ" คำนี้
ฟังดูมีความหมายสำหรับความสัมพันธ์ในลักษณะของชาย-หญิง
มันเป็นคำที่ผู้ชายเจ้าชู้ใช้กับผู้หญิงหัวอ่อน (แต่ก็ใช้ได้ผลเกือบจะกับทุกคนนะ T__T)
"พิเศษ" คำนี้จะคงอยู่ได้ตราบเท่าที่ความต้องการและความท้าทายในชีวิตยังมีอยู่
แต่ถ้าสิ่งที่เป็นแรงกระตุ้มหมดลง ก็คงเปลี่ยนเป็น "ธรรมดา" ผันไปกาลตามกระแสโลก
หรือตามวัฏสงสาร ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ แน่นอน...
แต่สำหรับผู้หญิงแบบฉัน ฉันอยากใช้คำนี้มากกว่า
"ไม่แน่ใจ" ไม่ว่าจะเป็นในแบบที่คุณคิดว่า "ใช่" หรือ "พิเศษ"
ยอมรับว่าการที่ได้รับฟังคำว่า "คุณคือคนพิเศษ" มันทำให้หัวใจฟองโตนะ
แต่ทว่า...ข้างในกับไม่มั่นคง "ไม่ใช่" และ "ไม่แน่ใจ"
กลับคิดว่าสิ่งที่บอกออกมาต้อง "ไม่ใช่" แน่ๆ ไม่ใช่ความจริงจากหัวใจคุณ
หรือฉันขลาดกลัวเกินไปกับการที่จะรักใครสักคน
และเปิดรับสักคนให้มีอิทธิพลต่อชีวิต
แต่ทุกอย่างแม้ว่าใครหรืออะไรจะผ่านเข้ามา
ก็ไม่ใช่คำตอบทั้งหมดของชีวิตอยู่ดี...
***********************************************
วรินทร์...
มองสายฝนโปรยปรายเรียงเส้นไม่ขาดสาย
พายุเข้าทำให้ฝนตกข้ามวันข้ามคืน อากาศทำให้หัวใจเบาล่องไป
อีกทั้งบรรยากาศก็เป็นใจให้บินท่องออกไปนอกกระจกบานใส
เฝ้าดูความรู้สึกลึกลึกในใจ เฝ้าดูความคิดที่ผันไปทุกวินาทีของชีวิต
ภวัตร...
มองสายฝนโปรยบนยอดตึกสูงลิ้ว
เขาเหม่อลอยออกไปกับสายฝนโปรยปรายที่พาดผ่านสายรุ้ง
ท่ามกลางเมืองกรุงมีแต่ตึกสูง เขามองเหม่อไปเห็นชั้นบรรยากาศที่ดูขมุกขมัว
บรรยายกาศพาไปให้เขาคิดถึงหญิงสาว ที่มีใบหน้างามเก๋ ดูเรีบยง่าย
แต่ความคิดของเขาต้องสะดุด เมื่อภาพที่ชัดเจนในทรงจำ
เป็นภาพหญิงสาวที่งามเก๋ ฉายแววตาเมินเฉย ใบหน้ามนนิ่งเงียบ...
เมื่อเขาเอ่ยคำว่า "วรินทร์คุณคือคนพิเศษ" ทันทีที่ประโยชน์นั้นจบลง
มีแต่ความเงียบงันเพราะสิ่งที่ได้รับและรู้สึกตรงหน้า
กลับกลายเป็นความเมินเฉย เขาอ่านหญิงสาวไม่ออกจริงๆ ว่าหล่อนคิดอะไร?
ภวัตรดึงตัวเองตึ่นจากภวังค์ ที่ล่องลอยไปกับบรรยากาศชวนเหม่อนั้น
เขามองโทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือ พร้อมความคิดที่ขัดแย้งกับใจว่าควรโทร. ไปหา
หรือปล่อยเฉยให้ทุกสิ่งล่วงเลยไป
สายฝนโปรยโหยหวนในส่วนลึก
เพ้อรำลึกถึงเขาคอยเฝ้า "ห่วง"
มีบ้างไหมเหมือนกันหวาดหวั่นทรวง
ในทุกช่วง...ลมโชยฝนโปรยมา...
ถูกความเหงารุมเร้าเข้าข่มเหง
ผ่านบทเพลงสายฝนปนเว้ว้า
คิดหวั่นไหวคำนึงถูกตรึงตรา
พร่ำเพรียกหาหนึ่งเดียวหวังเกี่ยวพัน...
"คนพิเศษ" เปลี่ยนมาจาก "คนธรรมดา"
จะคงอยู่ตราบนานเท่าที่อีกใจรู้สึก....ไม่รู้เมื่อใด
"คนธรรมดา" เปลี่ยนจาก "คนพิเศษ"
และในสักวันก็ต้องกลับมาเป็น "คนธรรมดา" ตามธรรมชาติ
16 มีนาคม 2554 18:10 น.
แมงกุ๊ดจี่
คุณเคยไหม ?
เหมือนรอคอยใครสักคน ในขณะที่หัวใจไหวเต้นเป็นจังหวะเพื่อบอกอะไรบางอย่าง
ว่าหัวใจดวงนี้มีเจ้าของ ความรู้สึกนี้เป็นของเราแต่รู้สึกเหมือนไม่ใช่เรา และเจ้าของคือใคร
"เธอกับผม"
สัมพันธภาพยังคงดำเนินมาเนิ่นนาน ผมเองไม่เคยมั่นใจว่าเธอคิดอย่างไร
กับความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ในขณะนี้ ผมยังคงคอยห่วงใยเธอ และเฝ้าดูเธออยู่อย่างห่าง
เสียงเพลง "รักไม่ได้" ขับร้องโดย บุรินทร์ (Groove Rider)
ผมเปิดเพลงนี้ฟังไป-มา ซ้ำ ๆ ตั้งแต่หัวค่ำจนผ่านล่วงสู่คืนสงัดของวันใหม่
บทเพลง : รักไม่ได้
ศิลปิน : บุรินทร์ (Groove Rider)
ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงไม่ลืมเธอ
มีเธอในใจฉันเสมอไม่เข้าใจ
อยากกอดเธอเอาไว้ สักเท่าไร
แต่หัวใจ ฉันก็รู้ดี จูบเธอได้ในฝัน
เท่านี้ แค่นี้ เพียงข้างในใจ
* รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง
ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว
รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง
ชอบเขาเท่าไหร่ก็ต้องหยุดไว้เอง
เป็นบททดสอบของเบื้องบน ให้ค้นหาหัวใจ
ส่งมาให้ตัวฉันข้ามไป อยากจะลองใจฉันหรือเปล่า
จะได้รู้ว่ารัก หรือแค่เหงา ให้เห็นเงา สะท้อนหัวใจ
เก็บเธอไว้แค่ฝัน ได้ไหม เพราะหัวใจฉันกระซิบว่า
รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง
ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว
รักเขาไม่ได้ เขาดียังไง
ชอบเขาเท่าไหร่ก็ต้องหยุดไว้เอง.
------------------------ The end --------------------------
ผมฟังเพลงนี้แล้วทำให้คิดถึงเธอคนที่ผมเฝ้าห่วงใย
แต่ความสัมพันธ์ของเธอกับผมก็ยังไม่คืบหน้าไปถึงไหนเลย
ครั้งสุดท้ายที่ผมสื่อสารกับเธอเมื่อไม่นาน
เธอบอกผมว่า
"เธอหลงทางมาไกลเกินที่จะเดินย้อนกลับไปแล้วละนะ แม้ว่าอยากกลับไปก็กลับไม่ได้แล้ว..."
ผมไม่เข้าใจในความหมายของประโยคนี้ที่เธอสื่อสารมา แต่ผมก็คิดว่าเธอคงมีเหตุผล
ที่ผ่านมาผมไม่รู้ว่าตัวเองประวิงวันเวลาเพื่ออะไรกัน
ทั้งๆ ที่ผมเองก็รู้ว่าเธอมีใจให้
เธอเผยให้รับรู้อย่างตรงไปตรงมา
ในบางช่วงเวลาที่ผ่านมาอาจเป็นความรู้สึกที่ผมคิดไปเอง
หรืออาจเพราะผมแอบห่วงใยเธออยู่เสมอ ๆ ลึก ๆ ในความรู้สึกของใจ
ว่าเธอกำลังเผชิญมรสุมบางอย่างที่ผมไม่อาจรู้ และเธอคงไม่อยากให้ผมรับรู้
ผมเองไม่แน่ใจว่าเธอต้องการให้ผมก้าวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่ง
ในเรื่องราวการดำเนินครรลองชีวิตของเธอหรือไม่
เพราะที่ผ่านมาผมเข้าใจเองว่า "เธอตั้งกำแพงกั้น" ไม่อนุญาตให้ผมรู้จักเธอมากไปกว่าที่ควรจะเป็น
แต่ความเป็นจริงผมเองที่ไม่กล้าที่จะทลายกำแพงที่ผมสร้างมันขึ้นมาเอง
"เธอกับผม"
เราซึมซับความรู้สึกอุ่นอยู่เนิ่นนิ่งในใจมานานแล้ว
วันนี้...
ผมรู้ว่าทุกอย่างสายไปเสียแล้ว
เธอเดินออกไปจากชีวิตของผม และคงไม่มีวันย้อนกลับมายังจุดเดิมของเรา
ผมไม่รู้เหตุผลว่าเพราะอะไรและทำไม?
ผมทำได้เพียงโทษตัวเอง ว่าผมก้าวช้า กว่าก้าวเดียวเสมอกับช่วงเวลาที่ผ่านมา
สิ่งเดียวที่ผมหวัง...
"เธอกับผม" จะมีกันและกันเป็นความทรงจำที่อบอุ่นอยู่ในใจเสมอไป
"ผมคิดถึงจัง" คิดถึงเธอ...
16 กุมภาพันธ์ 2554 19:13 น.
แมงกุ๊ดจี่
"การปรากฏตัวของคนหนึ่งคน อาจเปลี่ยนชีวิตคนอีกคนไปตลอดกาล"
อากาศวันนี้ดีฉันนั่งจิบกาแฟอยู่ระเบียงบริเวณร้านกาแฟที่มีอยู่ในปั๊มที่พักระหว่างเดินทางบนถนนสายมิตรภาพ แดดไม่แรงทำให้การมองออกไปนอกกระจกบานใสพาให้อารมณ์สุนทรีไม่น้อย แต่สายตากลับไปสะดุดกับรถเบนซ์สีบรอนซ์เงินคันงามและมีชายหนุ่มหน้าตาหล่อขั้นเทพเป็นเจ้าของเปิดประตูลงมา เขากำลังเดินเข้ามาในร้าน ผู้ชายคนนี้ดูมีเสน่ห์ด้วยหน้าตาบุคลิกแล้วนับว่าเป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อมครบครันมากด้วย option ที่สาวๆ ต้องกรี๊ดกร๊าด ฉันแอบมองชายหนุ่มขณะที่กำลังสั่งกาแฟ ท่วงท่าที่สุขุมนุ่มนวล ประเมินอายุแล้วคงจะราวราว 35 up สายตาของฉันแอบตามไปส่งเขาจนถึงโต๊ะ ฉันก็ผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนธรรมดาจะไม่หวั่นไหวได้ไงเมื่อเห็นชายหนุ่มที่ครบครัน (อาวุธครบมือ ก๊าก) อยู่ตรงหน้าแล้วจะไม่มองเพื่อชื่นชม แต่บุพเพคงไม่อาละวาดให้พบรักกับคนระดับนี้ได้หรอกนะ ยิ่งมองก็ยิ่งหวั่นไหวเป็นไปเองโดยไม่รู้ตัว 555
ฉันหยิบมือถือที่ซื้อกล้องแล้วทางร้านเขาแถมโทรศัพท์มา (555..) เพื่อแอบถ่ายนายแบบที่อยู่ในระยะห่างพอสมควร แม้แต่ท่านั่งของเขาก็ยังคงเป็นหนุ่มที่สุขมนุ่มนวล (น่าสงสัยเนาะ ว่าแอ๊บป่าวคริ ๆ) ยิ่งมอง ใจสาวๆ แบบฉันก็แทบละลาย
กดไปหลายชอตเหมือนกัน มีภาพด้านข้างและด้านหลัง ที่บ่งบอกถึงบุคลิกลักษณะของหนุ่มหล่อมาดเท่ห์ และสมาร์ทมากมาย ไม่เห็นหน้าไม่เป็นไร เพราะผ่านมาตรฐานของฉันอยู่ในขั้น ที่หล่อขั้นเทพหน้าตี๋แอบเกาหลีมาก ๆ ตื่น ๆ ตื่นได้แล้ววริน...555
บ่ายวันนี้ฉันจัดการงานเสร็จสิ้นแล้ว ปิดงบเรียบร้อย เฮ้ย! เสร็จซะที
ว่าง ๆ เลยไปอัพเดทสถานการณ์ของประชากรโลกซะหน่อยว่าเขาไปถึงไหนกันแล้ว ฉันไม่ได้ออนไลน์นานมากแล้วนะเนี๊ย เกือบเดือนเชียว โห...เขาไปถึงยุคอวกาศกันหรือยังนะ ฉันรีบล็อคอินรหัสเข้าระบบเครือข่ายเพื่อไปอัพเดทความเคลื่อนไหวล่าสุด หากอยากรู้เรื่องเพื่อนๆ ว่าไปทำอะไร ที่ไหนอย่างไร ต้องไปที่ เฟสบุ๊คเท่านั้น เพราะที่แห่งนี้มีคำตอบ สนองความอยากรู้ของฉันได้ไม่มากก็น้อยล่ะหน่า
ในเฟสบุ๊คทุกคนมีโปรไฟล์ส่วนตัว แต่สำหรับฉันไม่คิดเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวใดใด ไม่ใช่ว่าเพื่อทำตัวให้ลึกลับน่าค้นหา หรือให้ท้าทาย เพราะสำหรับโลกออนไลน์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเผยตัวตนของเราให้เป็นสาธารณะ ความสัมพันธ์ถูกกำหนดไว้ให้เป็น"ความสัมพันธ์แบบเปิด" หลายคนอาจสงสัยเพราะมันขัดกับโปรไฟล์ที่ตั้งค่าความเป็นส่วนตัวสูง แต่ไม่เป็นไรหากมีโอกาสฉันจะอธิบายให้เข้าใจเพียงออนไลน์ตรงเวลา ตรงใจ
ชื่อผู้ใช้ถูกกำหนดไว้ว่า "วริน" เป็นอักษรย่อภาษาอังกฤษซึ่งมีนัยยะของมันที่รู้เพียงแค่ไม่กี่คน ไม่กี่คนของฉันก็แค่สองอ่ะนะไม่เกินนี้ อิอิ สเตตัสถูกตั้งค่าความรู้สึกในขณะนั้น ในขณะที่เป็นตอนที่ฉันรู้สึกแห้งแล้งในหัวใจ และในความรู้สึกเหลือเกิน ค่าสถานะถูกตั้งไว้ด้วยประโยคที่แสนธรรมดา "ความรัก ความรัก หายไป" เพราะนั้นเป็นความรู้สึกจริงแต่ยากอธิบายให้เข้าใจ
วันนี้ได้ฤกษ์เปลี่ยนสเตตัสใหม่ซะที "ความรัก ความรัก หายไป" ฉันถอนหายยาว ๆ เมื่ออ่านสเตตัสที่กำหนดไว้ก่อนนี้ คงถึงเวลาเปลี่ยนมันแล้วสินะ ช่างเถอะถ้าฉันจะไม่รู้จักความรักอีกต่อไป หรือจะไม่มีโอกาสได้เจอมันอีกกับใครหรืออะไร ฉันก็จะไม่เสียใจ เพราะฉันได้รู้คุณค่าว่ารักเป็นยังไง...และได้เรียนรู้มันบ้างแล้ว ความรักจะต้องการอะไรอีก นอกจากความปรารถนาดีให้กัน...
ฉันจึงไปกำหนดประโยคใหม่ว่า "เพียงพบพาน เพื่อผ่านภพ" ไม่ต้องอธิบายอะไรมากมันมีความหมายอยู่ในตัวเอง หลังจากอัพสถานะใหม่ฉันจึงท่องไปตามโปรไฟล์ต่าง ๆ ของเพื่อน ๆ เพื่อดูสถานของแต่ละคนว่ากำลังอยู่ในโหมดไหน?
คอมเม้นปลอบใจใครได้ ให้กำลังใจใครได้ ก็เม้นไป คนส่วนใหญ่เหมือนมีสเตตัสเป็นที่ระบายอารมณ์ของตัวเองไปแล้ว อ่านสเตตัสหลายคนที่ผ่านมาส่วนใหญ่ไปทางอารมณ์เศร้ามากกว่า มีไม่กี่คนที่ยังสนุกสนานลั้นลา ตามอุปนิสัยส่วนตัวของเขาเอง
ฉันคลิกกลับมาที่หน้าส่วนตัวของตัวเอง แล้วอัพเดทรูปจากมือถือลงในกระดานส่วนตัวเป็นรูปของหนุ่มเพียบพร้อมที่ถ่ายไว้ เมื่อสองสัปดาห์ผ่านมาแล้ว มีจำนวน สี่รูป เป็นรูปด้านข้างทั้งหมด... แล้วตั้งชื่ออัลบั้มว่า "เทพบุตรของใครกันนะ" ในขณะอัพเดทรูป ได้มีข้อความเข้ามาในกล่องข้อความ ระบบแจ้งเตือนว่าได้ข้อความจาก "ภวัตร นามสกุลขอสงวน"
เอาอีกแล้วผู้ชายคนนี้ เขาต้องการอะไรจากฉันนะ
เขา : "คุณพบใครมาหรือครับ พบแล้วพรากเป็นเรื่องธรรมดา หรือคุณว่าไง?"
ฉัน : "โลกนี้มีคนมากมาย ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา ผ่านมาเพื่ออะไร? คุณหาคำตอบได้มั้ยละค่ะ"
ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยว่าเขาต้องการอะไร เป็นโรคจิตหรือเปล่านะ เอ...อาจจะเป็นเพื่อนร่วมงานของฉันบางคนที่อยากจะอำให้ผวาเผื่อฉันจะเลือดผล่านพวกนี้ยังไม่เลิกยังจะตอบกับมาอีก
เขา : "การพบกันผมว่ากรรมเป็นตัวกำหนดให้ได้พบ เป็นบ่วงคล้องไว้เพื่อให้ได้มาพบกัน"
ฉัน : "คุณระลึกชาติได้หรือคะ"
ฉันตอบแบบกวนไปไม่ได้จริงจังอะไรในคำถามและคำตอบที่ส่งกลับไป เอาอะไรกับโลกไซเบอร์
แต่เขาก็ยังตอบกลับมาอีกอะไรนะผู้ชายคนนี้ น่ารำคาญจริง
เขา : "ไม่หรอกครับ ถ้าระลึกชาติได้ผมคงไม่นั่งเล่นเฟสบุ๊คหรอกครับ 555"
ฉัน : "อึ่มมมมมมมมมมมมม...ค่ะ โอเค.นะ"
เขา : "คุณครับ ผมชอบภาพที่คุณอัพเดทวันนี้มากเลยครับ"
ฉัน : "ค่ะ ขอบคุณ ฉันถ่ายด้วยความบังเอิญ"
อ่านจบฉันก็พลางคิดในใจว่าผู้ชายคนนี้คงเป็นเกย์ 555 ที่ชอบภาพผู้ชายเจ้าสำอางค์ที่ฉันแอบถ่ายมาอิอิ... ฉันชักรำคาญผู้ชายคนนี้แล้ว หงุดหงิดแบบอธิบายไม่ได้หงุดหงิดทำไมนะ ทำให้ฉันอยากรู้ข้อมูลของเขาบ้าง ฉันไล่หาดูรายชื่อเพื่อนเพื่อหาชื่อ "ภวัตร นามสกุลขอสงวน" ก็อดขำไม่ได้คนไรมีนามสกุล "ขอสงวน" จะอะไรก็ช่างไม่จำเป็นต้องสนใจ ที่ทำให้คลิกดูเพื่อนคนนี้เพราะข้อความของเขาในกล่องข้อความทำให้อยากรู้ว่าใคร อะไร ทำไม ต้องการอะไร? ผู้ชายคนนี้ไม่มีรูปที่แสดงว่ามีรูปร่างรูปสมบัติหล่อมากหรือน้อย เขาใช้รูปรถเบนซ์สีบรอนซ์เงิน C180 แทนภาพถ่ายตัวเอง ทำให้ฉันคิดไปว่าเขาคงจะคลั่งรถบนวิถีไฮโซ แต่ทุกคนก็คงมีสิทธิ์ฝันสินะ ต่อไปก็ดูข้อมูลส่วนตัว จากโปรไฟล์ทำให้รู้เพียงว่าเขาเป็นเพศชาย อืม.. สเตตัสบนเฟสบุ๊คของเขาอ่านแล้วก็งงดี "ปล่อย วันนี้เธอแค่ปล่อย........" ทำให้คิดไปว่าคงปลงสังขาร อะไรประมาณนั้น 555 จากที่โต้ตอบสนทนาผ่านกล่องข้อความฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้แปลกประหลาด และสัณนิฐานไปไกลว่าเขาอาจเป็นโรคจิตที่แฝงตัวในโลกไซเบอร์ หรือเขาอาจมีอะไรในใจ แต่ไม่ใช่ธุระของฉันที่จะต้องไปสนใจว่าเขาเป็นอะไรและค้นหาความเป็นตัวตนของเขา ทำให้ต้องจบการสนทนาไว้เพียงเท่านั้น เพราะรู้สึกว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ในโลกไซเบอร์เราไว้ใจใครได้ รู้หน้าบางทียังไม่ไม่รู้ใจเลย เอาอะไรมากกับโลกเสมือนจริง
ภวัตรยิ้มกรุ่มกริ่มมุมปากอย่างอารมณ์ดี ระคนดีใจ และแปลกใจ
เพราะรูปที่หญิงสาวนามผู้ใช้ "วริน" อัพเดทนั่นเป็นรูปของเขา
"เพียงพบพาน เพื่อผ่านภพ" พรหมลิขิตมักเล่นตลกกับคนเราเสมอสินะ เขาบ่นกับตัวเอง...
แบบว่า "วริน" ไม่จะบาย เฮ้ย มะกรูดไม่ค่อยสบายดิ 555 แบบเร่งด่วน เพิ่งจะฟื้นจากไข้รุมค่ะ สมองเบลอนิด ๆ นะคะ อากาศแปรปรวนรักษาสุขภาพกันนะคะ ฝนตกอากาศหนาวเดี๋ยวเป็นหวัดกันนะคะ
9 กุมภาพันธ์ 2554 21:31 น.
แมงกุ๊ดจี่
วิวัฒนาการที่ทันสมัยด้วยระบบเน็ตเวิร์คย่อโลกให้เล็กลง
ทำให้การสื่อสารสะดวกและรวดเร็ว ด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปที่มีหลากหลายรูปแบบให้ใช้กันอย่างแพร่หลายไปทั่วโลก
ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ใช้เวลาว่างจากกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อใช้วิวัฒนาการที่ทันสมัยนี้แทบจะทุกวัน ก่อนที่ผมจะเข้านอนเพื่อคอมเม้นในเพจที่กำลังนิยมกันอย่างแพร่หลายในขณะนี้ อย่างเฟสบุ๊ค ทุกคนมีสเตตัส เพื่อแสดงสถานะในแต่ละช่วงเวลา ความรู้สึก บอกถึงความเคลื่อนไหวของภาวะจิตใจ ที่กำลังย่ำแย่ หรือร่าเริง บันเทิง ฯลฯ
เธอผู้หญิงที่ผมแอดเพราะชอบสถานะของเธอเข้า จะด้วยเหตุผลอะไรผมไม่สนใจ ผมไปสะดุดกับสเตตัส ที่เธอเขียนว่า "ความรัก ความรัก หายไป" ผมแปลกใจและคิดอยู่กับประโยค ที่เธอกำหนดไว้ ปกติผมไม่เคยจะสนใจหรอกว่าใครจะตั้งสถานะตัวเองยังไง ทำไม ?
แต่วันนี้ผมรู้สึกเศร้า ๆ ในความรู้สึก ผมอกหักจากสาวเภสัชฯ ที่เธอมีแต่ความมั่นใจในตัวเอง คิดและตัดสินใจโดยไม่สนใจว่าใครจะ แคร์เธอ หรือเธอจะแคร์ใคร เธอสลัดรักผมเพื่อมีคนใหม่เหตุผลเพราะผมไม่มีเวลา อาการผมจึงรู้สึกห่อเหี่ยวในรู้สึกอย่างประหลาด พออ่านสถานะของเธอคนนั้น ในเฟสบุ๊คเข้า ผมก็เข้าใจว่าความรักผมหายไปกับสาวเภสัชฯ แสนสวยที่คบกันมานาน
ทำไมผมจึงอยากรู้ว่าอาการของเธอจะเหมือนผมไหม? และอาการของผมใช่อาการของความรักหายไปมั้ย? ทำให้ผมอยากรู้คำตอบ คนอกหัก มักจะหาคนที่เข้าใจกัน หัวอกเดียวกัน เพื่อทำให้รู้สึกดีขึ้นว่ามีคนเข้าใจ...
ผมไม่รอช้า รีบทักทายเธอบนกระดานสนทนาในขณะที่เธอกำลังออนไลน์
ผม : "ความรักไปไหนครับ"
เธอ : "ยังคงอยู่ ไม่ได้ไปไหนค่ะ"
มันยิ่งทำให้ ผม งง และสนใจคำตอบของเธอ หรือที่ประกาศเพียงเรียกร้องความสนใจ ทำให้ผมผิดหวังว่าจะเจอคนเข้าใจแต่กลับไม่ ผมไม่ยอมหรอกถ้าเธอจะมาหลอกความรู้สึกกันแบบนี้ ทั้งที่ความเป็นจริงเธอไม่รู้เรื่องกับความรู้สึกผมเลย แต่ผมกลับไม่ชอบใจกับคำตอบของเธอทำให้ผมต้องเป็นคนเริ่มต้นแชทกับเธอผ่านโปรแกรมแชทที่มาพร้อมกับเว็บบราวเซอร์ของเฟสบุ๊ค
ผม : "สวัสดีครับ อยากรู้จักครับ"
เธอ : "สวัสดีค่ะ ฉันกำลัง Busy"
แล้วเธอก็เงียบไป ทำให้ผมยิ่งหงุดหงิดกับสิ่งที่เธอพิมพ์กลับมา...แล้วเธอก็ไม่ตอบกลับอีกเลย ผ่านไปหลายวันเธอยังคงใช้ประโยคเดิมบนสเตตัสของเธอ ผมก็ยังไม่หายจากอาการที่เป็น ยังคิดถึงสาวเภสัชฯ ที่เธอหักอกผมไป... ทำไมผมจะต้องอกหักด้วยในเมื่อผมมีพร้อมทุกอย่าง รูปสมบัติที่หล่อขั้นเทพแอบเกาหลีหน้าตี๋หน่อย ๆ การงานมั่นคงดี เบนซ์ก็มีขับ ทำไมผมจะต้องแคร์ ผมไม่ได้ยกย่องสรรพคุณหนุ่มเพียบพร้อมของตัวเองเกินไปหรอก เพราะมันคือเรื่องจริง
ผมอ่านทวนสเตตัสของเธอหลายรอบแล้วเวลานี้ "ความรัก ความรัก หายไป" ผมติดอยู่กับประโยคนี้ของเธอ มันทำให้ผมยากรู้เรื่องของเธอ อยากรู้ว่าประโยคนั้นมันมีความนัยอะไรกันแน่ ความรักหายไปไหน หรือเธอจะอกหักเหมือนผม ผมยังไม่วายจะหาเพื่อนร่วมเส้นทางอกหักของตัวเอง เวลาแบบนี้มันช่างรู้สึก โดดเดี่ยว ไม่มีเพื่อนเสียจริง ลูกผู้ชายแบบผม ไม่กินเหล้าเที่ยวผับเวลาอกหักแบบนี้ไม่จำเป็นต้องดื่มเพื่อลืม..
ความค้างคาใจกับประโยคบนสเตตัสของผู้หญิงคนนั้น ทำให้อยากรู้อยากเห็นภาวะใจของเธอว่าจะเหมือนกันไหม ผมจึงส่งข้อความถึงเธอ เพื่อทำความรู้จักและตั้งคำถามเพื่อให้เธอได้ตอบกลับมา...
"ความรักสวยงาม แล้วทำไม? คุณช่างกล้าทำหล่นหาย ผมภวัตรครับ"
ผมเฝ้ารอคอยการตอบของเธอเป็นสัปดาห์กว่าเธอจะตอบกลับมา ผมเข้าเฟสบุ๊คแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมงเพื่อรออ่านคำตอบของคำถามที่ผมถามเธอไป อย่างน้อยช่วงเวลาแบบนี้ก็ทำให้ผมเลิกคิดเจ็บปวดชั่วครา แต่หันมากระวนกระวายกับการรอการตอบกลับของหญิงสาวไร้ตัวตนบนไซเบอร์....
และแล้วผมก็ได้รับการตอบกลับมา ผมรู้สึกว่ายาวนานมากกับคำตอบของเธอ
"ความรักสวยงามจริง สวยจนไม่กล้าทำหล่นหาย วรินค่ะ"
ผมกระหยิ่มใจที่ทำสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว ผมรู้จักชื่อเธอ "วริน" ผมจึงตอบกลับไปและคุยกันอยู่หลายรอบ
ผม : "ความรักสวยงาม แสดงว่าความรักคุณไม่ได้หายไปไหน ใช่ไหมครับ"
เธอ : "ฉันเคยเห็น เคยเจอความรัก และรู้ว่าสวยงามมาก และยิ่งสวยงามมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเจ็บปวดเท่านั้น"
ผม : "คุณอกหัก ผิดหวังจากความรักงั้นหรือ ?"
เธอ : "ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้อกหัก เพียงแต่เก็บไว้ดีเกินไปเสียจนหลงลืมแล้วว่าเก็บไว้ตรงไหนของหัวใจ"
ผม : "คุณเคยอกหักมาแล้ว และผิดหวังมาแล้ว แล้วทำไมความรักเพิ่งมาหายเอาตอนนี้ละครับ"
เธอ : "คนเราย่อมรู้ใจตัวเองมากกว่าใคร คุณว่าจริงไหม? ฉันรักใครไม่เป็น...โอเค. คุณคงหมดคำถามแล้วนะ"
เธอตัดบทผมเสียแล้วผมจึงหยุดการสนทนาผ่านกล่องข้อความเพียงเท่านั้น
แต่ผมแอดเธอผ่านโปรแกรมแชท MSN ผมเริ่มสนใจในผู้หญิงไร้ตัวตนและ อาจไร้หัวใจเพื่อรักใคร ทำให้ผมคิดแทนเธอ พร้อม ๆ กับคิดถึงเรื่องตัวเอง ความรักของเธอคงจะเจ็บปวดมากหรืออาจเข็ดขยาดกับรัก
หญิงสาวจ้องหน้าจอ...
แล้วบ่นพรึมพรำ "ผู้ชายไรมาหลอกถามเรื่องความรักตรู โรคจิตป่าวว่ะ"
แล้วเธอก็กลุ้มทำงานที่กองตรงหน้า
ขอไปคิดภาคต่อก่อนนะ อิอิ
5 สิงหาคม 2553 14:51 น.
แมงกุ๊ดจี่
มีคนสนิทคุ้นเคย...
เอ่ยคำถามบ่อยครั้งมากภายในสองสามปีที่ผ่านมา
ว่า "โลกอินเตอร์เน็ต เชื่อได้เหรอ?"
นั่นสิ...
แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าไม่หวั่นไหวนะ
หนทางที่จะเป็นไปได้แค่ไหน เมื่อความรู้สึกคาบเกี่ยวระหว่างกัน
ของความรู้สึกกึ่งจริงกึ่งฝัน...
แต่สิ่งที่มองเห็นและรู้จับต้องได้คือสิ่งที่เป็นไปในชีวิตประจำวันนั้นเอง
ทำให้กลับมองย้อนไป
ว่าโลกฝันที่ฉันเป็นตอนนี้ ไม่มีทางเป็นจริงไปได้
ทำให้คิดว่าควรถอยห่างออกมาให้ไกล และให้มากที่สุด
เพราะว่า...
การรอ...ใครสักคน
ทั้งที่ไม่มีหวัง รอทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร อยู่ที่ไหน อย่างไร?
ทำให้ถามตัวเอง...
ความรู้สึกระหว่าง...รอ นั้นเป็นอย่างไร
รู้สึกว่าตัวเองมีหรือไม่มีค่าบ้างไหม?
*****************************************************
เนื้อเพลง : รักของเธอมีจริงหรือเปล่า?
สิ่งที่ฉันรออยู่
อยากจะรู้แท้ๆของเธอเป็นเช่นไร
ที่ผ่านมาไม่เข้าใจ ในความหมายที่ลึกซึ้งอยากให้เธออธิบาย
ที่เธอบอกให้ฉันรอก่อน อย่าใจร้อน อย่าใจร้อน อดทนรอไว้
เธออยากให้ฉันเชื่อใจ อย่าสงสัย อย่าสงสัยเธอใช่ไหม
ก็ไม่มีปัญหาหรอก
บอกเอาไว้ให้รู้ไม่ว่านานเท่าไหร่
ฮืมม ฉันนั้นรอได้ หากความหมายที่ลึกซึ้งนั่นมีคำอธิบาย
รักของเธอมีจริงรึเปล่า อยากจะรู้ว่าเธอมีจริงไหม
รักของเราจะเป็นจริงใช่ไหม รักที่มีแต่ความจริงใจ
ขอให้เธอตอบให้ฉันมั่นใจ ให้คำถามที่มีในหัวใจ
ช่วยตอบฉัน ว่าเธอคิดเช่นไร
ให้คำถามที่มีในหัวใจ หมดไปเสียที...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1792
