หมดใจ

แมงกุ๊ดจี่

สายฝนพร่างจำข่มอารมณ์หมอง
พลิ้วละออง...เย็นชื่นย้ำขื่นขม
เหลียวแลหาบางสิ่งกลับนิ่งตรม
ทุกข์ระทม...จมล่วงดิ่งห้วงกาล...

ย้อนเวลาทบทวนคิดหวนกลับ
นิ่งสดับ...เรื่องราวทุกคราวผ่าน
ดุจรอยกรรมปางบรรพ์มาบันดาล
นำพบพาน...ร่วมก่อถักทอใจ...

ก็ระหว่างร่วมทางมาห่างเหิน
ยากจะเมินสิ้นลงความสงสัย
มีสิ่งใดอะไรแน่!  ผันแปรไป
หรือเพราะใจสิ้นแล้วจึงแคล้วกัน...

วาสนาน้องน้อยคงคล้อยเคลื่อน
มาลืมเลือนรอยคำเคยย้ำขวัญ
เมื่อวันนี้เจ็บช้ำ   ในสัมพันธ์
พาหวาดหวั่น...กับกาลที่ผ่านมา...

เจ็บเกินกล่าวรอยคำให้ช้ำหมอง
ด้วยตริตรองแม้นหม่นหยุดค้นหา
กอรปกุศล...เก็บงำ  ทั้งน้ำตา
เพราะรู้ว่า...หมดใจ "ในวันนี้"

รู้! แล้วหนอ...หัวใจของใครนั้น
ขาดสะบั้น...เยื่อใยรอยไมตรี
หมดสิ้นแล้วรอยใดในวิถี
นับแต่นี้พรากกันตราบวันวาย...

ปล.๑ : รู้!  ไม่มีอะไรต้องพูด
ปล.๒ : รู้!  อะไรในโลกล้วนไม่เที่ยงเป็นไปตามกฏของไตรลักษณ์  
ปล.๓ : รู้!  ว่าอีกไม่นาน  และก็จริงไม่ต้องกังวลนะ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ปล.๔ : รู้!  ไม่มีใครรับกรรมแทนกันได้  คุณก็รับในส่วนของคุณ และฉันก็เช่นกัน.