มองจันทร์เพ็ญเด่นสง่ายามราตรี ดวงจิตนี้เงียบเหงาหมองเศร้าสร้อย ยลแสงจันทร์นวลตายิ่งพาคล้อย กอดร่างน้อยซบเซาเคล้าน้ำตา... ทำอย่างไร? หนทางหว่างชีวิต จักลิขิต...ต่อไปอย่างไรหนา ช่างรู้สึก ทดท้อ ทรมา เจ็บปวดพร่า ทุกก้าวเจ็บร้าวราญ... "เพราะชีวิตเป็นทุกข์เราจึงเห็นธรรมสว่างใส" Cr.ดังตฤณ