26 มกราคม 2555 10:24 น.

เกินข่ม...

อยากจะข่มหวั่นไหวข้างในนี้
ราญฤดีคล้ายแตกแหลกสลาย
ขอปลิดปลงทุกอย่างให้วางวาย
ทิ้งจุดหมายเลือนลบแล้วจบไป...

หันหน้าหนีเรื่องร้ายทั้งหลายนั้น
สุดจะกลั้น...ความทุกข์รานรุกใจ
ความอดทน "สิ้นสุด" ควรหยุดไว้
ขอหลีกไกลหวังสงบเพื่อพบธรรม...

ได้โปรดเถิด อย่า!! ยื้อคิดรื้อใหม่
ถูกเผาไหม้ถูกหยามมากความช้ำ
อ้อนวอนขอ...จบลงความทรงจำ
ไม่กล่าวย้ำรอยเกลียวเคยเกี่ยวพัน...

"อโหสิกรรม" เถิดประเสริฐแท้
หนทางแก้...รอยหมางระหว่างกัน
"เพียงพบพานผ่านภพ" จบเท่านั้น
ชั่วกัปกัลป์...ลบเลือนเหมือนไม่มี...

ขอขมา ลาโทษ ได้โปรดเถิด
เรื่องใดเกิด...เนิ่นนานผ่านวิถี
ร่วมระลึกนึกหนุนคุณความดี
สิ่งใดที่ เลว - ร้าย มลายลืม...

ไม่มีไรเล่น เอามาให้เพื่อนๆ ขำๆ น๊าาาาา
ให้ยิ้มน๊า ไม่ได้ให้งอน 555555555

1526

love

comment

13 มกราคม 2555 20:02 น.

"อย่าคาดหวัง"

ก็เพียงคนธรรมดาชนสามัญ
ปะปนกัน เลว-ดี อย่างที่เห็น
รู้โกรธเกลียดแข็ง-อ่อนรู้ร้อน-เย็น
สิ่งที่เป็น ชี้แจง อาจแย้งใคร?

ด้วยถือตน"อัตตา"จึงกล้าหาญ
แต่ไม่พาลก่อเรื่องขัดเคืองใด?
รู้สงบเสงี่ยมรู้เจียมใจ
ถ่มตนไว้...ไม่อวดมีลวดลาย...

หากเป็นฉันนั้นผิดจริตแล้ว
คงคลาดแคล้ววาสนานำพาคลาย
ความสัมพันธ์สะดุดสิ้นจุดหมาย
ปล่อยสหายลางเลือนเหมือนไม่มี...

เป็นเพียงแค่"คน"หนึ่งคำนึงเถิด
มิได้เลิศ งดงาม มากความดี
เพียงทำบุญบำเพ็ญให้เป็นศรี
เพื่อวิถี ครรลอง สู่ครองธรรม...