19 เมษายน 2554 09:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
ดุจดั่งกาค่าเคียงแต่เพียงดิน
สุดกำลังโบยบินสู่ถิ่นหงส์
รู้ดีในเทือกเถาพันธุ์เผ่าพงศ์
เป็นกาดงมิเทียมจึงเจียมใจ...
ค่าตนนั้นต่ำต้อยดูด้อยนัก
พึงตระหนักระลึกสำนึกไว้
เขาสูงส่งหงห์เหิรจนเกินใฝ่
หยุดคิดคว้าให้ใครยิ้มหยัน...
ขอบคุณนะที่เห็นค่าว่ามีอยู่
เรื่องจริงรู้...เกินรับสำหรับฉัน
วิถีเรา "แตกต่าง" ระหว่างกัน
สุดจะฝันปีนป่ายคิดหมายครอง...
9 เมษายน 2554 20:25 น.
แมงกุ๊ดจี่
คิดทบทวนหนทางตนย่างก้าว
จิตปวดร้าวกับใจอันไหวอ่อน
ตกหลุมรอยบ่วงกรรมทำแต่ก่อน
หนาวรานรอนทุกข์ตรมจมน้ำตา...
จะกี่ครั้งพลั้งพลาดเจ็บหวาดหวั่น
พ่วงด้วยทัณฑ์กรรมเก่าโหมเข้าหา
ก้าวซ้ำรอยตามครรลองหมองชีวา
สุดปัญญา...เห็นทางสว่างใส...
หรือเป็นเพราะโชคชะตาฟ้าลิขิต
ทางชีวิตผกผันพาหวั่นไหว
เลือกเส้นทางมืดมัวหลวมตัวไป
จิตเอื่อยไหลลงต่ำต้องกล้ำกลืน...
ทำได้เพียงยอมรับความสับสน
เฝ้าเตือนตน เป็น-อยู่ อย่างรู้ตื่น
ทบทวนซ้ำ ถูก-ผิด อย่าคิดฝืน
เลือนวันคืน "เห็นจริง" ทุกสิ่งลวง...