13 ธันวาคม 2553 12:21 น.

หนาวน้ำตา

มิเลือนกลิ่นหอมกรุ่นอกอุ่นนั้น
ยังจำมัน...ทุกอณูมิรู้หน่าย
ทุกสัมผัสโอนอ่อนพาผ่อนคลาย
ฝากความหมายว่ารักสลักตรึง...

เสียงกระซิบเบาเบากระเส่าบอก
มิเคยหลอกความนัยจากใครหนึ่ง
คำว่า "รัก" จากใจซื่อฟังอื้ออึง
แต่ยังซึ้ง...ประทับประดับทรวง...

อ้อมกอดแสนอบอุ่น...ละมุนรัก
เข้าจำหลักปลอบปลุกในทุกห้วง
มาขับไล่หนาวเหน็บเจ็บทั้งปวง
ผ่านพ้นช่วงเดียวดายได้คลายตรม...

อยากเลือนลบร่องรอยพาคล้อยจิต
ไม่อยากติด...ภาพเก่าเก่าที่เศร้าขม
หนาวเพราะรักไร้สุขทุกข์ระทม
ติดเงื่อนปมพ่วงพันรอยสัญญา...

อีกนานไหม? จะเลือนเหมือนไม่เคย
ปล่อยล่วงเลย...ผ่านไปไม่หวนหา
หนาวเกินทนหนาวเหน็บเจ็บอ่อนล้า
หนาวน้ำตา "ทรมาน" ยาวนานเกิน

1516

love

comment

10 ธันวาคม 2553 15:51 น.

เขียนถึง...คนที่คิดถึง

เขียนถึงบ้าง(อิอิ) คนดีที่คิดถึง
รักตราตรึงเพียงเธอเสมอมั่น
แม้วันนี้เปล่าว่างต้องห่างกัน
แต่หนึ่งนั้น...เคียงใจไร้วันเลือน...

อยู่ห่างกันสุดรอบเส้นขอบฟ้า
ทุกองศา...ยังอุ่นรักคุ้นเหมือน
วันแปรเปลี่ยนล่วงกาลผ่านปีเดือน
หัวใจเตือนเมื่อคิดถึงซึ้งทุกครา...

อยู่เดียวดายท่ามหนาวยิ่งร้าวจิต
ยามถูกพิษลมหนาวโชยพาโหยหา
อกเคยอุ่นอยากซบอยากสบตา
อยากย้อนวันเวลา...มาเคียงกัน...

หลับตาลง...ทบทวนหวนรู้สึก
ในส่วนลึกคิดถึงเพียงหนึ่งนั้น
รับรู้ไว้...ได้เคียงแต่เพียงฝัน
เก็บรักมั่น...ไว้คิดถึงคงซึ้งพอ...