31 ตุลาคม 2550 08:58 น.
แมงกุ๊ดจี่
มองสายลมพรมพลิ้วหวีดหวิวหวั่น
หัวอกพรั่นคำนึง...ถึง ไหน ไหน ?
คร่ำโหยหา จิตสลด หมดอาลัย
ผ่อนหายใจ....เพื่อสลัดปัดอารมณ์
เก็บรู้สึก.....ลึกเร้นเหมือนเช่นเคย
ปล่อยเมินเฉย...เลยไปแม้นใจขม
เก็บรอยเจ็บ.....คราวหลังฝังลึกจม
ยิ้มหน้าชื่นอกตรม.....ข่มร้าวราน
สงบเงียบเรียบเหงาเก็บเศร้าสร้อย
ยากปลดปล่อย...เรื่องราวที่ร้าวฉาน
เคล้าโศกเศร้า....ทนจมจ่อทรมาน
ยอมดักดานเปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
ถูกจองจำเพราะขมขื่นยังกลืนเก็บ
ทนหนาวเหน็บนิรันดร์...ตราบวันตาย
ความปวดร้าวทุกสิ่งอย่างยากจางหาย
เกินผ่อนคลายความระทม...ขมชีวา...
22 ตุลาคม 2550 10:08 น.
แมงกุ๊ดจี่
เมื่อเข้าสู่ร่มกาสาวพักตร์
เพื่อปริยัติในพัทธสีมา
พร้อมอุทิศจิตตปฎิญญา
ปฏิทาสว่างใสใกล้นิพพาน...
ครองสมณเพศกิเลศไกล
พิศุทธิ์ใสธัมมะประณิธาน
เจริญธรรมเจิดจรัสชัชวาล
พบนิพานหนทางสว่างใส...
น้องน้อมอุทิศร่วมจิตสร้าง
มิคิดขวางทางธรรมก่อกรรมให้
ก้าวเดินในธรรมสว่างชี้ทางไป
เรืองไสว...ด้วยจิตรู้คิดตรอง...
บุญวาสนาเคยร่วมสร้างแต่ปางก่อน
จิตต์สังวรณ์มิอาจอยู่...เป็นคู่ครอง
เลือกทางธรรมมุ่งมั่นในครรลอง
จิตต์ของน้องร่วมอนุโมนา..........สาธุ
17 ตุลาคม 2550 13:13 น.
แมงกุ๊ดจี่
เผลอสบตาหนุ่มมาดแมนวงแขนกว้าง
ทรวดทรงร่าง...ดูสูงเรียว เพรียวสง่า
บุคลิกภาพ...มาดภูมิฐาน...ตระการตา
คล้ายวิญญาถูกกระชาก...จากร่างไป...
วาบแววตากรุ้มกริ่ม...รอยยิ้มหวาน
คราประสาน...ร้อนรุ้ม...สุมภายใจ
สบดวงตายั่วเย้า...เร้าหวั่นไหว
เตลิดไกลจนพลั้งเผลอหลงเพ้อครวญ...
ดั่งเกิดแรงปรารถนา...ดวงตาฟ้อง
คอยร่ำร้อง...สั่นรัว...เขายั่วยวน
เห็นรอยยิ้มกระสันจิตต์ปั่นป่วน
มันกระอักกระอ่วนชวนวาบหวาม...
แต่ทุกอย่างต้องสะดุด...เพื่อหยุดคิด
ทางชีวิต...คงมีมากเรื่องขวากหนาม
เราต่างชั้น ต่างศักดิ์ เกินจักข้าม -
กำแพงศักดิ์จึงหักห้าม...ความรักเรา...
น้องขอเพียงได้พบ...ประสบพักตร์
ดั่งเพื่อนรัก...คอยปรึกษาเวลาเหงา
ยามทุกข์ท้อกลัวหวาดหวั่นช่วยบรรเทา
เปรียบดั่งเงา...คอยปลอบ...มอบห่วงใย...
15 ตุลาคม 2550 14:08 น.
แมงกุ๊ดจี่
อย่ามาสร้างรอยหมางระหว่างเรา
พอไม่เอา...คอยพาลชวนป่วนปั่น
คิดได้ไง? อยากให้ตบเมื่อพบกัน
ขอยืนยัน...สามใบเถาเราปองดอง
มิตรภาพกลมเกลียวรักเหนียวแน่น
เป็นปึกแผ่น รวมใจ...ใคร่ปกป้อง
สามใบเถา สามัคคี ฉันท์พี่น้อง
โปรดอย่าจ้องคอยเสียดสีมีปัญหา...
"ความจริงใจมีไหม?" ใยจึงถาม
ลองทวนความ ถามตนแล้วค้นหา
อยู่ตรงไหน? ความจริงใจให้บอกมา
ก่อนจักกล้าคิดถาม "ความจริงใจ"
อยากเทครัวมองตัวก่อนให้ย้อนคิด
อยากหลงผิด...ก็ลองดู...ให้รู้ไป
โดนรุมตบ...แล้วอย่า...มาร่ำไห้
ขอบอกไว้...เดี๋ยวจะหา...ว่าไม่เตือน
12 ตุลาคม 2550 16:19 น.
แมงกุ๊ดจี่
รู้สึกเจ็บ...ลึกร้าว...กราวน้ำตา
เจ็บปวดพร่าหัวใจแปลบไหวหวั่น
แหลกสิ้นแล้วอุรา...ร้าวจาบัลย์
เขาคนนั้น...มองเห็นค่าว่าไม่มี...
รู้สึกเจ็บ...ลึกเร้น...อกเป็นแผล
เหมือนคนแพ้แก่รัก...สิ้นศักดิ์ศรี
เทิดทูลมอบความรัก...ความภักดี
กลับขยี้...มิเหลือ...แม้นเยื่อใย...
รู้สึกเจ็บ ...ลึกสุด...เกินหยุดโศก
เหมือนทั้งโลกแหลกยับแตกดับไป
สิ้นแล้วสุขทุกข์หมองครองหัวใจ
หมดอาลัย...มิสดชื่น...ขื่นชีวา...
รู้สึกเจ็บ...ลึกลึก...รู้สึกนี้
เหลือศักดิ์ศรีอะไร? ให้รักษา
รักภักดี...บางใครเห็นไร้ค่า
ต้องก้มหน้า...ยอมแพ้รักแค่ศูนย์...
รู้สึกเจ็บ...ลึกใจ...หวาดไหวหวั่น
ทุกสิ่งนั้น...ประจักษ์...รักแค่ศูนย์
นับจากนี้.....พยายามอย่าอาดูร
ปล่อยเยื่อใยให้สูญหมดสิ้นไป...
เธอหนอเธอขยี้รัก และภักดีของฉัน...หวัง
กลายมลายเหมือนฝัน ฝันลวง ใจหนอใจภักดีฉัน
พลีให้เธอทั้งดวง โดนรักลวงทั้งทรวงแหลกแล้วเอย
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1734
