16 ตุลาคม 2549 12:09 น.
แมงกุ๊ดจี่
แสนจะทุกข์ระทมตรอมตรมจิต
รักเป็นพิษ...เขาตีจากอยากห่างเหิน
พบคนใหม่สวยเลิศชวนเพลิดเพลิน
จึงหมางเมิน...แยกทางเพื่อห่างกัน...
หาวิธีคิดปล่อยวางคนข้างหลัง
ลืมความหวัง...ใครฝากอยากร่วมฝัน
ลืมต้นรักเคยร่วมปลูกคราวผูกพัน
ลืมคืนวัน...เรื่องเก่าเฝ้าอ้อนรัก...
น้องเสียใจ.เสียน้ำตา.เสียเวลา
คำสัญญาถูกพี่ลืมง่ายดายนัก
ใครกันหนอ? เอ่ยคำย้ำแน่นหนัก
มอบใจภักดิ์...ความรักมั่นนิรันดร...
ทุกอย่างที่ผ่านเลยพี่เอ่ยบอก
ทำเสแสร้งแกล้งหยอกเพื่อหลอกหลอน
ให้หญิงคนหนึ่งรักมากยากตัดรอน
เกินถ่ายถอน...เพราะคารมคมคำลวง....
ความรักสับสนไร้หนทางแก้
ขอยอมแพ้...ไม่คิดถามหรือตามทวง
จะปล่อยวางหยุด...พักเรื่องหนักหน่วง
ให้เลยล่วง...ผ่านพ้นไป...*ตั้งใจลืม*
13 ตุลาคม 2549 09:35 น.
แมงกุ๊ดจี่
ก้าวเดินไปข้างหน้าไขว่คว้าฝัน
มุ่งบากบั่น...อย่าคิดท้อต่อปัญหา
ข้ามผ่านพ้นด้วยหัวใจใฝ่ศัทธา
ใช้ปัญญา...คอยเพิ่มเติมเป็นทุน...
อยากบอกคุณ"คนดี"ที่คิดถึง
มีอีกหนึ่งกำลังใจไปค้ำจุน
พร้อมส่งความห่วงใยแทนไออุ่น
แสนละมุน...ไปอิงแอบแนบหทัย
หากวันใดก้าวย่างเดินทางผิด
เพียงคุณคิด...ตรึกตรองลองแก้ไข
พร้อมเชื่อมั่นเคียงข้างร่วมทางไป
มิหวั่นไหว...ต่ออุปรรค...หนักในทาง...
จากหัวใจดวงน้อยจะคอยย้ำ
มอบหนึ่งกำลังใจให้ไม่ห่าง
จะไม่ปล่อยคุณคนดีทนอ้างว้าง
ขอเคียงข้าง...คอยเติมแรงใจให้แด่คุณ...
10 ตุลาคม 2549 10:25 น.
แมงกุ๊ดจี่
สิทธิ์ฉันเป็นแค่ตัวสำรองของเธอ
คอยปรนเปรอ...เวลาเศร้าเหงาใจ
รักคำเดียวต้องกล่ำกลืนสะอื้นไห้
ทนหวั่นไหว...คำติฉินคนนินทา...
อยากจะเดินหนีชีวิตที่ติดลบ
อยากจะหลบหลีกปลีกปัญหา
อยากจะไปจากผู้คนให้ไกลตา
อยากจะลืมเวลา...โศกจาบัลย์...
หากจะเดินต่อไปก็ไม่ถึง
ถูกรัดตรึงด้วยศีลธรรมจำมั่น
ต้องหันหลังแล้วจบเลิกคบกัน
ตัดให้ขาดสะบั่นสัมพันธ์..."เรา"
แม้นอาลัยอาวรณ์...ก่อนเคยรัก
ต้องห้ามหัก...ใจตนอย่าหม่นเศร้า
นับจากนี้ลืมเลือนเหมือนเรื่องเก่า
คำว่า "เรา" โปรดจงลบให้จบความ...
5 ตุลาคม 2549 15:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
ลมหนาวพัดบางเบาแนบเนาผิว
หัวใจหวิว...เหม่อมองกลางท้องนา
ทุ่งรวงทองยังรอมั่นคำสัญญา
จะกลับมา...คืนถิ่นแผ่นดินทอง...
ถึงเวลามือถือเคียวมาเกี่ยวข้าว
เหล่าหนุ่มสาวบ้านนามาปองดอง
ร่วมสืบสานวิถีไทยในครรลอง
ขับทำนอง...บรรเลงเพลงกลองยาว...
เข้าหน้าเก็บเกี่ยวข้าวร้าวดวงจิต
รออ้ายทิด...คืนบ้านเฮามาจักคราว
*เถียงนาน้อย*ยังคอยแต่อ้ายบ่าว
หัวใจสาวนา...ซื่อตรงยังคงมั่น...
เถียงนาน้อยยังคอยรักภักดีต่อ
ไม่เคยท้อ...แม้นเวลามาแปรผัน
แม้นฤดูกาลเลยผ่านเนิ่นนานวัน
เป็นนิรันดร์...รออ้ายทิดจิตมั่นคง...
2 ตุลาคม 2549 16:32 น.
แมงกุ๊ดจี่
ยินสายฝนหล่นพราวหนาวดวงจิต
ทบทวนคิด...ถึงบางใครในโค้งฟ้า
หอมกลิ่นกาสะลองล่องลมมา
กราวน้ำตา...หยาดร่วงด้วยห่วงชาย...
ลมพัดปลิวพลิ้วละอองมองสายฝน
ที่โปรยหล่น...รายเรียงเป็นเส้นสาย
ฝากรอยคำ "คิดถึง" ไปโปรยปราย
ร่วงพราวพรายสู่หัวใจใครอีกดวง....
ลมหนาวแผ่วบางเบาแนบเนาเนื้อ
ฝนระเรื่อ...ทั่วแคว้นจากแดนสรวง
พรมดอกโศกเบิ่งบานในลานทรวง
เนิ่นนานล่วง...หวนช้ำจิตคร่ำครวญ...
ทิวสนไหวใจหวามตามแรงลม
ทุกข์ระทม...ห่มหนาวร้าวรัญจวน
รอยรักหวานเคยคงมั่นมาปั่นป่วน
ใยเรรวน...ไม่มาพบทบทวนคำ...
สัญญาใจเคยบอกไว้ในวันก่อน
รักเว้าวอน...ในปลายฝนคนยังจำ
ต้นหนาวมาปลายฝนล่วงขอทวงคำ
คนใจดำ...ลืมสัญญา...ปวดพร่าใจ...