8 พฤศจิกายน 2547 16:41 น.
แมงกุ๊ดจี่
ขอส่งการบ้านคุณครูค่ะ
เก็บความรัก...ฉันไว้...ในใจเธอ
ด้วยละเมอ...พร่ำเพ้อ...ยังเก้อรัก
แค่ให้เธอ...รับหัวใจ...ฉันได้พัก
ได้พบรัก...อันฉุ่มหอม...กรุ่นหวาน
ขอมากมาย...อะไร...ที่ไหนกัน
ขอแค่ฝัน...ให้เธอเดินร่วม...เนินนาน
ไม่ต้องเจ๊บ...ปวดร้าว..แสนร้าวราน
ดังวันวาน... ผันผ่านพ้น...จนล้นใจ
-: แดดร่ม ลมตก บ่ายๆ วันจันทร์ 8 พฤศจิกายน 2547
คุณครูขา..าา..า... อย่าตีมือเจ็บนะค่ะ
8 พฤศจิกายน 2547 11:10 น.
แมงกุ๊ดจี่
เกิดมาได้ สักกี่หน สักชีวิต
ใครลิขิต ขีดเขียน เส้นเรียนเดิน
หรือใครกัน กำหนด ทำเผชิญ
แค่บังเอิญ ให้พบและ ประจักษ์
ชีวิตมีทั้ง มากมาย หลากสีสัน
สารพัน ปัญหา หลากหลายนัก
ทั้งรสรัก ที่ผ่านมา ล้นทะลัก
กับความรัก ริษยา มารยาจัย = = (ขอใช้อันนี้นะค่ะ คงไม่ว่ากัน ^__^ )
บทบาทชีวิต มีเจ็บและ เผ็ดร้อน
ทั้งแอบซ้อน ซ่อนปลาย จิตนิสัย
พลาดเมื่อใด ทำลาย ให้บรรลัย
มีแต่ภัย ไม่ไกล จากตัวเรา
อีกมุมหนึ่ง ก็แสนจะ สุขยิ่ง
อยู่นิ่ง นิ่ง ทุกข์นั้น พลันบรรเทา
นั่งสมาธิ นิสัยได้ ขัดเกลา
อบรมบ่มเรา เป่าภัยไปให้สิ้น
ชีวิตรสแซบ แกงเผ็ด รสต้มยำกุ้ง
เลยสะดุ้ง รสแปลก แสนแสบลิ้น
เมื่อได้พบ ได้เห็น ได้ลองลิ้ม
ต้องอมยิ้ม ปนขืนขม ประจักษ์ใจ
-: เช้าสายๆ วันจันทร์ 8 ่พฤศจิกายน 2547
4 พฤศจิกายน 2547 15:35 น.
แมงกุ๊ดจี่
*** ขอแค่เป็นคนข้างใจ ***
ฉันไม่รู้ทำไมยังรักเธอเสมอ
ทั้งที่เธอมีใครอยู่เคียงข้าง
ก็ยังทนเหงา ทนอ้างว้าง
เป็นคนข้างหัวใจเธอกับเขา
ฉันลืมเธอไม่ได้หรอกคนดี
เพราะยังมีความทรงจำรักสองเรา
คิดถึงเธอความเหงาจืดจางบรรเทา
พอทุเลา ความเดียวดายในใจ
ขอฉันแค่ได้มอง ได้เห็นเธอบ้าง
อยู่ข้าง - ข้างใจเธอจะผิดมากไหม
ฉันไม่อยากเป็นสองหรือรองใคร
แต่หัวใจฉัน ให้เธอแล้วทั้งดวง
เห็นเธอเขา หยอกล้อเจ็บเหลือล้น
อยากจะปล้นของรักที่แหนหวง
ทำไม่ได้ก็ฉันเป็นแค่คนเคยควง
จึงติดบ่วง ของความรักอยู่อย่างนี้
:- บ่ายพฤหัสบดี ที่ 4 พฤศจิกายน 2547