31 สิงหาคม 2553 14:48 น.
แมงกุ๊ดจี่
กอบเก็บใจที่แตกแหลกสลาย
พบเรื่องร้ายผ่านผันมากปัญหา
พยุงตนโซเซข้ามเวลา
ซับน้ำตา...ที่รินรักสิ้นลง...
ถูกโลกลวงหลอนหลอกพาซอกช้ำ
คงเป็นกรรมก่อนกาลจำผ่านปลง
นิ่งสดับรับรู้อยู่อย่างหงส์
ค่ายังคงงดงามทุกยามมอง...
ปล่อยเวลาเยี่ยวยารักษาแผล
อย่ายอมแพ้ทุกข์ทนใจหม่นหมอง
พาชีวิตก้าวไปในครรลอง
เชิดผยอง...กับทุกข์ที่รุกใจ...
รวบรวมแรงกำลังเพื่อหวังอยู่
ได้เชิดชู...สืบวงค์มั่นคงไว้
จะ.แกร่ง.กล้า.ก้าวเดินเผชิญไป
เจ็บเท่าใด...ข่มลึก...ไม่นึกครวญ...
8 กรกฎาคม 2553 15:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
เพราะไม่ใช่สาวหมวยที่สวยอึ่ม
ไม่สะบึ้ม...น่าฟัดอวบอัดแน่น
เขา จึงเมินไม่มองไว้คล้องแขน
ซ้ำยังแกนเหี่ยวเฉา...บ่เร้าใจ...
เชื้อสายลาวพี่ชายบ่หมายข้อง
ยังป่าวร้องชอบสาวอวบขาวใส
ต้องเชื้อจีน สืบสายหมายป้องไว้
สาวภูไท...เชื้อลาว...ผู้บ่าวเมิน...
เป็นสาวลาวสวยแบบดั้งแมบบี้
ดวงตาหยีหน้ากลมทรงผมเขิน*
บุคลิกปาน หมอลำแบบลำเพลิน
เพียงหัวเอิน...ผ่านวันเท่านั้นพอ...
ถึงเป็นลาวก็ภูมิใจในวิถี
รักศักดิ์ศรี...สืบสายยังหมายก่อ
คิด ภาคภูมิด้วยใจ "ภูไทย้อ"
ไม่คิดง้อ...บางใครให้เสียฟอร์ม
ขออวยพรได้ครองดั่งปองมั่น
กับเขานั้นครบถ้วนอบอวลหอม
ครองรัก ร่วมสาวสวยหมวยดีพร้อม
สาวลาวยอมหลีกทางหลบห่างไป...
อย่า ให้สวยอย่างคุณหนูมิลค์เด้อคร้าาาาาา
*เขิน หมายถึง สั้น สั้นมาก
18 มิถุนายน 2553 10:19 น.
แมงกุ๊ดจี่
นามแสบสัน...คนเขา...นำเล่าขาน
แสบร้อนซ่าน...ถูกผิวเป็นริ้วแดง
"พริกขี้หนู" รสชาติ...บาดแสลง
เผ็ดร้อนแรง...ชิมเพียงนิดก็ติดตรึง...
เปรียบเธอเป็นเช่นพริกมามิกซ์ด้วย
มีแต่ซวย....คราวพบปรารถถึง
เพียงแค่นึก...เห็นภาพ...พลันสพรึง
ยกเป็นหนึ่ง...ความแสบใจแทบวาย...
...จองจ้า
ปอรอ.ดูภาพถ่าก่อนเด้อจ้า ขอบคุณหล๊าย หลายจ้า...
เดี๋ยวจะกลับมายึดพื้นที่คืนทั้งหมด อิอิ
7 มิถุนายน 2553 12:52 น.
แมงกุ๊ดจี่
กลั่นกรองกานท์ผ่านถ้อยมาร้อยสรรค์
เพียงหนึ่งนั้น...อยู่ไหน...คอยใฝ่ถึง
ทุกกาลเวียนเปลี่ยนร่ำรอย "คำนึง"
แค่ใครหนึ่ง...เท่านั้น...คอยฝันครอง...
วัน-เดือน-ปี ถ้อยฝาก ด้วยอยากชื่น
แต่กลับขื่น...กลืนกล้ำรอยคำหมอง
เมื่อกาลเปลี่ยนนานวันต่างครรลอง
ไม่เคยผินเหลียวมอง.....จำต้องตรม...
เขียนรู้สึกทั้งหมดจารจดถ้อย
บรรจงร้อยกรองกานท์ผสานผสม
ให้เป็นนัยความหมายของสายลม
เหมือนสลักปม...อักษรมาย้อนเอ่ย...
ด้วยรู้สึกภายในหัวใจนี้
ยากนะที่...จะรู้สา แกล้งชาเฉย
เกินจะปล่อยคืนวันผ่านผันเลย
เจ็บไม่เคย...กว่านี้...ที่หัวใจ...
จึงขีดเส้น เน้นคำ ย้ำไม่รัก
ให้ตระหนัก คำเขา เน้นเอาไว้
ไม่เคยรัก ไม่เคยคิด ให้สิทธิใด
ขีดเส้นใต้ ให้ชัด แล้วตัดกัน...
1 มิถุนายน 2553 12:32 น.
แมงกุ๊ดจี่
๑.สัมผัสเพียง "ลมล่อง" สนองโสตฯ
มิอาจโทษเวรกรรมกระทำหมอง
รสรักหวามไหวหวั่นท่ามครรลอง
หวังได้ครองเคียงรักงามตามยถา...
๒.เมื่อเพรงพรหมกำหนดจารจรดหมาย
หนึ่งหญิงชายร่ายเรียนต่างเพียรหา
สรรค์สร้างถ้อยจำหลักผ่านอักษรา
เนิ่นนานมาปลอบวางระหว่างกัน...
๓.จึงแทนถ้อยทั้งหมดเป็นบทกลอน
ส่งเว้าวอน...หมายถึงชายหนึ่งนั้น
คือเพียงแค่หนึ่งเดียวอยากเกี่ยวพัน
ตราบนิรันดร์....เคียงอยู่...มิรู้คลาย...
๔.อักษรศิลป์มิเคยสิ้นรอยกลิ่นหอม
ยังหล่อหลอมทุกพจน์ผ่านจดหมาย
ได้กรุ่นกลิ่นนานนับอย่ากลับกลาย
ตราบสุดท้าย...สายกาลล่วงผ่านไป....
๕.นัย "อนุสรณ์" ความภักดิ์แห่งรักขม
เปรียบเงื่อนปมร้าวรอนยามอ่อนไหว
อาจแปลกหน้าเหมือนอย่างผู้ห่างไกล
แต่กลับใกล้....แนบชิด...สนิทตรึง....
๖.เมื่อเพรงกาลผ่านผันถึงวันหน้า
ทรงคุณค่า...ในรู้สึกอย่างลึกซึ้ง
หัวใจหญิงมอบถวายแก่ชายหนึ่ง
ยามคำนึง...หอมกรุ่นรักอุ่นทรวง....
๗.แม้นว่ารักจักเคียงแต่เพียงฝัน
อยู่อย่างนั้น...เนิ่นนานจนผ่านล่วง
กอรปร่องรอยลำพังมิหวังทวง
สิ่งทั้งปวง...รับรู้แต่ผู้เดียว...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1385
