6 ธันวาคม 2548 18:56 น.
แมงกุ๊ดจี่
หากเหนื่อยหนักจงพักตรงนี้
ขอคนดี...พักกายให้หายอ่อนล้า
โปรดหลับลงตรงนี้เถิดพี่ยา
น้องสัญญา...ไม่ห่างหนีร้างไป...
จะคอยกล่อมยอดขวัญอย่าหวั่นหนา
พักสายตา...ให้สบายคลายหวั่นไหว
เรื่องราวคราวเจ็บปวดรวดร้าวใจ
ขอจงโยน...ทิ้งไปให้ห่างกาย...
ทิ้งเรื่องเศร้าที่เล้าโลมโปรดจงลบ
ปล่อยให้จบ...รักที่เศร้าเฝ้าทำลาย
ความทุกข์ระทมข่มให้หาย
และอย่าหมาย...คืนรักที่หักพัง...
หลับให้ลืมรักเก่าที่เฝ้าหลอน
เมื่อถึงตอน...รุ่งส่างสร้างความหวัง
ทุกอย่างที่ผ่านเลยมิเคยจีรัง
เรื่องความหลัง...อย่าคิดจิตจงลืม....
29 พฤศจิกายน 2548 16:17 น.
แมงกุ๊ดจี่
ฉันทำผิดที่รักเธอใช่ไหม?
ได้หรือไม่...ที่พูดโปรดได้ลืม
ที่บอกว่ารักไม่ใช่แค่แอบปลื้ม
แค่อยากยืม...เธอมาให้ไออุ่น...
ไม่คิดว่าเธอคนดีมีเกลียดกัน
เมื่อเธอนั้น...ไม่รักจิตมิคิดขุ่น
จะเดินไปตามทางให้ห่างคุณ
ไม่มาวุ่นวายวนเวียนให้เปลี่ยนใจ...
ทั้งชีวิตที่เหลือจะไม่ไปคุ้นเคย
มิเปิดเผย...ความจริงสิ่งข้างใน
มิขอทุ่มเทมากมายให้อายใคร
จะทำใจให้ห่างอย่างแน่วแน่...
จำเป็นต้องถอนตัวและหัวใจ
ที่เคยให้ความรักไปไม่คิดแคร์
เธอไม่เคยปองมองเหลียวแล
เหลือเพียงแผลแสนเจ็บเก็บมาจำ...
ท่าทางเธอที่เมินเฉยเกินทน
ทำใจหม่นหมองจนร้องร่ำ
ยิ่งสบตาประสานพาลเจ็บช้ำ
สุดระก่ำ...เกินจำนรรจ์ให้ใครฟัง...
ก็ เ ล ย ต้ อ ง ถ อ น ตั ว ถ อ น ใ จ ทั้ ง ๆ ที่ ยั ง รั ก...
25 พฤศจิกายน 2548 11:04 น.
แมงกุ๊ดจี่
เป็นผู้ชาย...แสนสบาย...ไม่ลำบาก
คงไม่ยาก...กับการ...ลบจบกัน
ข้ามคืนลืม...เรื่องราว...คราวผูกพันธ์
แค่เขานั้น...ได้พบ...ใครอีกคน
แต่ฉันเอง...ตรงข้าม...กันกับเธอ
ยังละเมอ...คอยคิด...จิตสับสน
ร้องร่ำไห้...เสียใจ...เพียงใดทน
ไม่ลืมคน...ที่คุ้น...อุ่นในใจ
ในหัวใจ...ผู้หญิง...จริงลืมยาก
รักใครมาก...ก็มัก...ปักหทัย
อยากจะลืม...แต่ยัง...ฝังข้างใน
ลึกเกินไป...จะหัก...รักร้างลา
อาจแตกต่าง...ระหว่าง...ฉันกับเธอ
เธอคงได้...เจอคนที่ดี...ในวันหน้า
ฉันเองยัง...ซึมซับ...กับความเวว้า
ยังเก็บมา...จดจำ...อยู่ร่ำไร
เ ธ อ ค ง ไ ม่ รู้ ว่ า ผู้ ห ญิ ง ที่ จ ริ ง นั้ น ลื ม ย า ก...
ถ้ า ล อ ง รั ก ใ ค ร ม า ก ก็ มั ก จ ะ *ฝังใจ*
9 พฤศจิกายน 2548 19:07 น.
แมงกุ๊ดจี่
เปิดอ่านสมุดบันทึกเล่มเก่า
มีเรื่องเล่า.ความหลังครั้งก่อน
เป็นบทเรียนคนเขียนบทกลอน
แต่ละตอน.มิน้อยด้อยราคา
มีทั้งเหงาปนเศร้าเล่าเรื่องทุกข์
อีกทั้งสุขคละเคล้าเร่งเร้าปัญหา
แสนเจ็บเหน็บหนาวร้าวทรมา
โชคชะตา.กำหนดในกฏเกณฑ์...
โดดเดี่ยวในปลายทางสร้างฝัน
ตั้งใจมั่นบากบั่นไม่ไหวเอน
ความกลัวที่สัมผัสเห็นชัดเจน
เหตุการณ์เด่น.ประจักษ์ในใจจริง...
เป็นบันทึกเรื่องราวคราวเคยผ่าน
ประสบการณ์ที่พบเจอในทุกสิ่ง
เป็นบทเรียนอันมีค่าไม่น่าทิ้ง
ค่าควรยิ่ง.จดจำ.นำพาตน...
7 พฤศจิกายน 2548 18:45 น.
แมงกุ๊ดจี่
อยากรู้จักรักแท้ที่คงมั่น
มิแปรผันเปลี่ยนไปในวันหน้า
อยากอยู่เคียงคู่ตราบสิ้นดินฟ้า
ขอศรัทธาในรักของสองเรา...
หากวันหน้าไร้เราเฝ้าเคียงคู่
คงอดสู่ใจหม่นจนปนเหงา
แม้มีเธอมาเคียงเพียงแค่เงา
จะทนเศร้า...บนทางที่ร้างไกล...
หากมีผู้ใดใครมาเสนอ
จะมิเผลอปันจัดสรรห้องใจ
มอบความรักภักดีให้พี่ไง
ในหทัย...มอบไว้แน่...แค่ผู้เดียว
หากเงียบเหงาลำพังในวันนี้
เวลาที่เหงาเศร้าในทางเปลี่ยว
ยินยอมรับโทษต้องโดดเดี่ยว
หากในเสี้ยวส่วนลึกนึกถึงเธอ...
หากเลือกจะรักแล้วขอแน่วแน่
ในรักแท้...ขอเคียงเพียงเธอเสมอ
แม้ใคร-ใครอาจเห็นว่าเพ้อเจ้อ
ขอบำเรอความรักภักดิ์นิรันดร์....
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1044
