9 กุมภาพันธ์ 2549 08:45 น.
แมงกุ๊ดจี่
ฟังแค่เสียง...ไม่คลาย...หายคิดถึง
ทำทะลึ่ง...เรื่องมาก...อยากเจอหน้า
เดินทางไกล...พาใจ...พร้อมกายา
เพื่อไปหา ...พร้อมฤดี...ที่มั่นคง
นำหทัย...เปี่ยมรัก...ความภักดิ์ล้น
มุ่งดั้นด้น...ทำตาม...ความประสงค์
นำความรัก...ภักดี...ที่ซื่อตรง
หมายมาส่ง...ให้ถึง...ซึ่งคนไกล
เพียรอดทน...หอบรัก...และภักดี
มาถึงที่...เพื่อช้ำ...น้ำตาไหล
ภาพที่เห็น...พี่ชาย...กอดก่ายใคร
ชายที่ไหน...สูงใหญ่...กายกำยำ...
.
6 กุมภาพันธ์ 2549 15:15 น.
แมงกุ๊ดจี่
อย่ากลับมาทวงถามความหลัง
ทุกอย่างพัง...สิ้นวันนั้นที่เราห่าง
ความสัมพันธ์เธอฉันมันจืดจาง
ฉันลบล้าง...เรื่องเก่าลงจงลืมเลือน...
เรารักกันเมื่อไรบอกออกมา
เคยสัญญา...กันตอนไหนให้ช่วยเตือน
วันเวลาผ่านพ้นไปในวันเดือน
มันดูเหมือน...ไม่มีเธอเลยเคยผ่าน...
ไม่มีเธอเหลือในความรู้สึก
ในส่วนลึก...เป็นเรื่องเศร้าที่เล่าขาน
จบไปเถอะให้เป็นเช่นตำนาน
เป็นนิทาน...ของความรักที่หักพัง....
เคยรักเธอหรือเปล่ามัน*จำไม่ได้*
รักเมื่อไร...ช่วยรื้อฟื้นคืนความหลัง
เคยบอกรักฉันเมื่อไหร่อยากรู้จัง
เคยคาดหวัง...เมื่อไหร่ใคร่บอกที...
อย่ากลับมาเลย ไม่มีผลคนอย่างฉัน...
จะกลับมาทำไม? เจ็บแล้วจำ อย่ามาช้ำให้เจ็บหนักกว่าเดิม....อีกเลย...
3 กุมภาพันธ์ 2549 13:26 น.
แมงกุ๊ดจี่
ไม่เคยคิดจะแทนที่แฟนเธอ
แค่เสนอ...เป็นที่พักรักชั่วคราว
ขอเป็นคนดูแลแผลรักร้าว
กลัวเธอหนาว...โดดเดี่ยวและเดียวดาย...
ก็รู้ดีมีสิทธิ์คิดแค่ไหน?
มิคิดไป...เกินมากจากความหมาย
ไม่หวังให้สัมพันธ์มันกลับกลาย
ยังละอาย...คนนั้นของเธอ...
จะดูแลเธออย่างดีจะมีให้
มอบด้วยใจ...ห่วงใยใคร่เสนอ
ให้ด้วยใจมอบปลอบแด่เกลอ
จะไม่เผลอ...ถล้ำจนช้ำใจ...
หายอ่อนล้าหทัยจงไปเถิด
ไม่อยากเกิด...ความเจ็บช้ำน้ำตาไหล
มันถึงเวลาแล้วสินะจะต้องไป
อวยพรให้...เธอทั้งสองครองรักมั่น...
30 มกราคม 2549 15:33 น.
แมงกุ๊ดจี่
.จำต้องเดินคนเดียวสุดเปลี่ยวเหงา
เป็นคนเศร้า...ที่สับสนหม่นทุกครา
ต้องทนเหน็ดเหนื่อยแสนเมื่อยล้า
ต้องทนฝ่า...มุ่งหมายสู่ปลายทาง...
มองไปทางใดเคว้งคว้างว่างเปล่า
ช่างปวดร้าว...ลำพังกับหวังอันว่าง
ต้องยอมรับความจริงทุกสิ่งอย่าง
ความแตกต่าง...กำหนดในโทษทัณฑ์...
อ่อนล้าสิ้นหวัง*เดียวดายกลางสายลม*
อยากจะข่ม...ตาให้หลับไปกับฝัน
จะซุกตัวซ่อนกายไว้ในเงาจันทร์
หลับนิรันดร์...ไม่ขอตื่นฟื้นขึ้นมา...
จะมีเพียงสายลมพร้อมดาวพราวใส
ทะเลไกล...กล่อมขวัญยามฉันนิทรา
จากนี้ไปขอพักผ่อนนอนหลับตา
ตราบสิ้นฟ้า...สิ้นดินไปชั่วกาล....
บินไปเดียวดายกลางสายลมแปรปรวน....ฯลฯ
.
27 มกราคม 2549 11:12 น.
แมงกุ๊ดจี่
ช่วงเวลาที่เธอเคียงฉันนั้นสุข
ในทุก-ทุก....นาทีนั้นมันมีค่า
เธอเป็นคนทำให้ฉันได้รู้ว่า
สิ่งที่ดียิ่งกว่า....คือเราเข้าใจ...
แต่มาถึงวันนี้ที่เธออยู่ไกลฉัน
ในทุกวัน...ความเหงารุมเข้าใส่
ทั้งอ้างว้างปนสับสนอยู่ข้างใน
เหงายิ่งใหญ่...อยู่ในใจฉันตอนนี้...
ทุกสิ่งที่ฉันมีไม่เห็นจะมีค่า
ทุกเวลา...คอยเธอคืนมาหาตรงนี้
โปรดกลับมาหาได้ไหมคนดี
อย่ารอรี...รีบกลับมาซับน้ำตา...
กลับมาได้ไหม? กลับมาหากัน
กลับมาได้ไหม? ให้ฉันนั้นห่วงหา
กลับมาได้ไหม? ให้ฉันได้รักอีกสักครา
โปรดกลับมา...ให้ฉันได้รักเธอหมดหัวใจ...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1473
