3 กรกฎาคม 2549 15:56 น.
แมงกุ๊ดจี่
เหตุผลของคนทำผิดแค่คิดเผลอ
คำของเธอพูดแก้ต่างอย่างสับสน
เพราะว่าเหงาทรมานนานเกินทน
มีอีกคนเข้ามาจึงพลั้งไม่ตั้งใจ...
แค่*เสียใจ*พูดแล้วได้อะไรขึ้นมา
เพราะน้ำตามันเกินฉุดให้หยุดไหล
ใครเจ็บเธอก็รู้ดีอยู่แก่ใจ
เพราะอะไรกลับมาง้อขอคืนดี...
ขอให้ฉันเป็นเหมือนเดิมครั้งเริ่มรัก
มาตั้งหลัก...เชื่อมสัมพันธ์ใหม่ให้สุขี
เธอกลับมารื้อความหลังครั้งเคยมี
ขอให้ลืมศักดิ์ศรีที่ผ่านมา...
ถ้างั้นขอฉันตั้งคำถามตามที่คิด
ถูกหรือผิด...ให้เธอตรองลองค้นหา
ถ้าหากฉันทำผิดบ้างอย่างเธอทำมา
เธอจะว่า...อย่างไรให้ตอบฉันที...
.
19 มิถุนายน 2549 18:26 น.
แมงกุ๊ดจี่
คล้ายวิญญานถูกฉุดหลุดจากร่าง
เขามาสร้าง...ความรู้สึกส่วนลึกใหม่
พบกระแสความร้อนรุ่มสุมภายใน
คล้ายหัวใจ...เจอเรื่องใหม่ใคร่ติดตาม...
มิกล้าสรุปว่าเหตุผลกลใดหนอ
พบคนรอ...หรืออะไรในคำถาม
เขาอาจเป็นคนที่ใช่ในนิยาม
ยากตีความ...ภายในหัวใจนี้...
เขาซึ่งมีอิทธิพลจนหวาดหวั่น
ความเชื่อมั่น...แน่นหนักในศักดิ์ศรี
ณ วันนี้ไม่เหลือคราบภาพเคยมี
เขา*คนดี*...ทลายกำแพงแห่งห้องใจ...
31 พฤษภาคม 2549 12:06 น.
แมงกุ๊ดจี่
เมื่อก่อนนั้นเคยมีเงาเขาเคียง
ได้ยินเสียง...เสมอมาคราสับสน
แต่วันนี้ว่างเปล่าเศร้าหมองหม่น
เขาไม่สน...มาดูแลเทคแคร์ใจ...
เหลือเพียงรอยร้างความว่างเปล่า
ของคนเขลา...ที่ยังรักปักหทัย
คอยคิดถึงเขาเสมอเพ้อห่วงใย
ยังอาลัย...ความรักซึ้งที่ตรึงตรา...
วันเวลาหมุนผ่านเวียนเปลี่ยนผัน
ในทุกวัน...ยังรอคอยละห้อยหา
อยากจะย้อนรอยรักคืนกลับมา
ทั้งรู้ว่า...ไร้ประโยชน์มิโทษใคร...
.
23 พฤษภาคม 2549 08:26 น.
แมงกุ๊ดจี่
เขาเปรียบฉันเป็นเช่นแสงสว่าง
ส่องกระจ่าง...หัวใจใครคนช้ำ
ยามเมื่อพบทุกข์ทนมีคนนำ
เขาคอยพร่ำ...คิดจริงสิ่งที่เปรย...
วันเวลาหมุนผ่านกาลเปลี่ยนผัน
ความสัมพันธ์...ห่างเหินทำเมินเฉย
พอปีกกล้ามีแรงแกร่งอย่างเคย
คนก็เผย...ธาตุแท้แค่มายา...
เสียเวลา.เสียน้ำตา.พาหม่นหมอง
เขาแค่ลอง...หลอกเราเฝ้าห่วงหา
แสร้งทำเป็นอกเดาะเพราะรักมา
พอเยี่ยวยา...หายขาดบังอาจลวง...
เพียงพอแล้วหัวใจใครจะช้ำ
ฉันขอย้ำ...มิรักษาใจทุกดวง
รู้แล้วว่าสิ่งต่าง-ต่างทั้งปวง
เหมือนเป็นบ่วง...มาทำฉันช้ำใจ...
.
17 พฤษภาคม 2549 15:01 น.
แมงกุ๊ดจี่
เป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งลวงโลก
ทำเขาโศก...เจ็บแสบแทบอาสัญ
สนุกกับการทำร้ายใครไปวัน-วัน
ไม่เคยหวั่น...กับผลกรรมเคยทำมา
หลงระเริงกับตัวตนคนอย่างฉัน
ยังเมามัน...มืดบอดกอดตัณหา
ทำอย่างคนไร้ค่าไร้ราคา
เพียงได้มา...ในสิ่งที่ต้องการ...
ไม่เคยมีหัวใจให้ใครรัก
ไม่ยอมปัก...ความรู้สึกให้ลึกนาน
เห็นว่าชายนั้นเป็นเช่นทางผ่าน
ไร้สงสาร...ไร้เมตตาจะปรานี..