2 สิงหาคม 2549 16:29 น.
แมงกุ๊ดจี่
*ขอบคุณ* ที่คุณส่งข่าวคราวบ้าง
ไม่ทิ้งร้าง...ปล่อยสัมพันธ์มันห่างเหิน
ขออย่าเป็นเหมือนลมพัดพลิ้วดูผิวเผิน
อย่าบังเอิญ...แค่ผ่านมาพบแล้วจบกัน...
แม้นเราสองห่างเหินเกินไปหา
โปรดรู้ว่า...ทุกคืนมีคุณอยู่ในฝัน
หัวใจหญิงมั่นคงตรงสัมพันธ์
จะรอวัน...ได้พบเจอเธอคนไกล...
อย่าหวั่นเลยหนาคนดีที่พิเศษ
มีสาเหตุ...หลายอย่างอย่าหวั่นไหว
ไม่ว่าสถานะเราระดับใด
ความวางใจ...มีให้เพียงไขว่คว้า...
อยากเอ่ยบอกความตามประสงค์
หากมั่นคง...เสมอไปในวันหน้า
เราสองคงได้พบกันในไม่ช้า
คอยเวลา...ได้พบประสบพักตร์...
1 สิงหาคม 2549 15:10 น.
แมงกุ๊ดจี่
เดินเดียวดาย..อยู่ท่ามกลาง...ทางสายเปลี่ยว
แม้นคดเคี้ยว...ยากเย็นจน...เกินทนไหว
จะก้าวเดิน...อย่างมั่นคง...มุ่งตรงไป
แม้ไร้ใคร...คอยเคียงข้าง...บนทางเดิน...
ความโดดเดี่ยว...ยังคอยปลอบ...อยู่รอบกาย
ความเปล่าดาย...คอยเคียงใกล้...ไม่ห่างเหิน
แม้นว่างเปล่า...เหงาเพียงใด...ใจเพลิดเพลิน
แม้นขัดเขิน...จนใจท้อ...ขออดทน
มีความเหงา...คอยเป็นเพื่อน...ไม่เลือนหาย
อาจผ่อนคลาย...หากใครเคียง...เพียงสักคน
แต่ดูเหมือน...จะว่างเปล่า...เศร้าหมองหม่น
มีเพียงตน...ทนเดียวดาย...ในปลายทาง
ยังคอยหวัง...ใจยังรอ...แม้ท้อเหลือ
มีใครเอื้อ...ใจดวงนี้...ที่อ้างว้าง
เพียงส่งมา...กำลังใจ...ห่วงใยบ้าง
อย่าทิ้งร้าง...ปล่อยฉันไว้...เพียงลำพัง....
31 กรกฎาคม 2549 16:17 น.
แมงกุ๊ดจี่
ต้นสารภี : Mammea siamensis Kosterm.
สัมผัสกลิ่นหอมหวนแสนชวนฝัน
ทนไหวหวั่น...ล่องลอยใจคอยเพ้อ
กลิ่น*ดอกสารภี*พาใจให้ละเมอ
คิดถึงเธอ...คนไกลในทุกครา....
สารภีออกดอกต้อนรับวันปีใหม่
คนของใจ...อยู่ไหน? ไม่มาหา
รู้หรือเปล่าดอกสารภีใกล้โรยรา
ใยไม่มา...ให้พบหนอขอทวงคำ...
กลิ่นหอมกรุ่นสารภีที่ชวนฝัน
หลงเมามัน...ดูแล้วหนาช่างน่าขำ
คนร่วมปลูกต้นสารภีมาลืมคำ
ผู้เจ็บช้ำ...คือเราทนเศร้าใจ...
ดอกสารภีจะร่วงหล่นจนหมดต้น
คิดถึงคนชื่อ *สารภี* พี่อยู่ไหน?
โปรดรับรู้คอยส่งให้ความห่วงใย
คนของใจ....อยู่ที่ไหน?โปรดกลับคืน...
26 กรกฎาคม 2549 18:10 น.
แมงกุ๊ดจี่
นั่งเดียวดายกลางสายลมหนาว
ใจปวดร้าวอ่อนแอและอ่อนล้า
เหม่อมองหิมะโปรยหล่นบนฟ้า
ใยน้ำตาจึงรินไหลไร้เหตุผล...
อยากจะปัดเป่าความเศร้าโศก
อุปโลกห์...ว่าสุขใจไม่สับสน
แม้ทุกข์เพียงใดยิ้มรื่นชื่นกมล
เพื่อให้คนรอบข้างได้วางใจ...
พบปัญหาน้อยนิดจิตกังวล
ต้องอดทนเมื่อปัญหาพาหวั่นไหว
แม้อ่อนแอ อ่อนล้า กล้าก้าวไป
สู่เส้นชัย...ของชีวิตลิขิตมัน...
นั่งมองเหม่อหิมะขาวที่พราวหล่น
ดั่งต้องมนต์...ล่องลอยปล่อยใจฝัน
คิดถึงพระอาทิตย์คิดถึงพระจันทร์
คิดถึงวัน...น่ายินดีมีมาถึง....
24 กรกฎาคม 2549 16:16 น.
แมงกุ๊ดจี่
เหมือนเขานั้นดังหงส์สูงค่า
เรานั้นหนากาดำดูต่ำต้อย
เกิดมาบุญญาวาสนาน้อย
ช่างดูด้อย...คุณค่า*บ่คู่ควร*...
สองเรานั้นห่างต่างศักดิ์ศรี
เขามั่งมี...ลาภยศฐานันดร
ฉันหรือก็แค่คนไร้หัวนอน
ไร้แม้คอน...ให้พำนักพักพิง...
คงได้เคียงกันเพียงในฝัน
ไม่มีวัน...เคียงใกล้ได้แอบอิง
เราทั้งสองคงฝันไปในทุกสิ่ง
ในความจริง.เราต่าง.บนทางเดิน...
ฉันรู้ตัวตนคนต้อยต่ำ
เป็นกาดำ...จำต้องร้างห่างเหิน
หากจะเคียงหงส์คงยากเกิน
แยกทางเดิน..อยู่ป่าอย่างกาดำ...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1478
