5 กุมภาพันธ์ 2550 18:00 น.
แมงกุ๊ดจี่
รักสองเราห่างไกลเกินไปพบ
มิบรรจบหมดสิทธิ์คิดเคียงใกล้
จึงส่งความคิดถึงไปตรึงใจ
รักห่วงใย...มั่นแน่แค่หนึ่งคน...
ส่งฝากสายใยรักไปถักทอ
เพื่อสานต่อหัวใจไม่สับสน
เรียบเรียงถ้อย"รักมาก"จากกมล
ส่งถึงคนอยู่ไกลในปลายฟ้า...
หากแม้ว่าเนิ่นนานกาลผ่านพ้น
ยังมากล้นความรักจักห่วงหา
คอยฝากถึงบางใครที่ไกลตา
โปรดรู้ว่า...ใครคนนี้ที่ยังคอย...
ฝันที่เคยวาดหวังตั้งมั่นไว้
รอ"คนไกล"สานต่อไม่ท้อถอย
ขอมั่นคงแน่วแน่แม้ล่องลอย
ใจดวงน้อย...มุ่งมั่นวันได้เจอ...
น้องขอฝากบทกลอนไปอ้อนเอ่ย
อย่าเฉยเมยต่อคำนำเสนอ
โปรดรับฟังบทเพลงบรรเลงเธอ
หัวใจเพ้อดั่งเพลงบรรเลงดัง....คริ ๆ (ได้ยินเสียงป่าวว...น๊อ)
1 กุมภาพันธ์ 2550 15:51 น.
แมงกุ๊ดจี่
คิดสับสนภายในหัวใจหวั่น
กลัวสัมพันธ์เราเลือนไม่เหมือนก่อน
เพราะเราห่างไกลเกินใจสั่นคลอน
จึงกล่าวอ้อน "คนไกล" ให้รับฟัง...
เมื่อพบเธอ "คนไกล" ไม่คิดเผลอ
มีเพียงเธอคนเดียวเหนี่ยวความหวัง
เหนื่อยอ่อนล้ายามเหงาเศร้าลำพัง
ในทุกครั้ง...รู้เสมอเธอเคียงข้าง...
หากจะกล่าวพร่ำเพ้อกลัวเก้อรัก
กลัวเธอผลักไสให้ไกลห่าง
ไม่อยากโดดเดี่ยวคนเดียวในทาง
ทุกก้าวย่าง...อยากมีเธอเสมอไป...
เหมือนเธอมีมากมายหลายคนไกล้
ฉันคนไกลจำทนหม่นหวั่นไหว
เพราะไม่มีวันได้ตัวและหัวใจ
ถึงอย่างไร...คงเพียงเพื่อนเหมือนเคย...
มีคำพูดจากใจไม่คิดหลอก
อยากจะบอกความในใจเปิดเผย
ในส่วนลึกรู้สึกอยากภิเปรย
ใจอยากเอ่ยคำมั่น "ฉั น รั ก เ ธ อ".....
31 มกราคม 2550 17:02 น.
แมงกุ๊ดจี่
ความคิดไม่ลงรอยต้องถอยห่าง
ไม่อยากสร้างความลำบากหากฝืน
เมื่อสองคนต่างอวดดีมีจุดยืน
อย่ากล้ำกลืนยอมจำนนบนทางใจ...
จบก็เจ็บเพียงแค่นี้ที่ ชิว ชิว
หลุดล่องปลิวหัวใจที่อ่อนไหว
เพราะแตกต่างจำห่างแยกทางไป
มิอาจใกล้กลัวเจ็บหนาวเหน็บทรวง...
สองเรามีความรักไม่หนักแน่น
มีเขตแดนเหตุผลเกินก้าวล่วง
เพราะมากมายเงื่อนไขใจสองดวง
ต่างแหนหวงชีวิต...ติดเสรี...
ให้จุดจบเล่ห์กลคนมากรัก
ต้องเลิกลาขอรักในศักดิ์ศรี
โทษครั้งนี้เหลืออดเพื่อคนดี
ใจเคยมี...แตกยับ...ไม่กลับคืน...
30 มกราคม 2550 09:47 น.
แมงกุ๊ดจี่
ความรักล้นบนใจฉัน
สื่อสัมพันธ์มั่นเพียงหนึ่ง
คอยห่วงใยใจคำนึง
รักตราตรึงซึ้งอาวรณ์...
สายใยรักซุกซ่อนเร้น
ขีดลายเส้นเป็นอักษร
ฝากไปยื้อคือบทกลอน
เกินถ่ายถอนร้าวรอนใจ...
หากลายเส้นคอยเพ้นวาด
ไม่สามารถฉุดหยุดเอาไว้
ใจที่ล่องต้องปล่อยไป
มิฉุดไว้ให้ร้าวราน...
แม้ตัดยากลำบากเหลือ
จะตัดเยื่ออย่างกล้าหาญ
จากนี้เก็บเป็นตำนาน
ไว้เล่าขานเป็นบทเรียน...
จะตัดใจให้หมดทุกข์
รับความสุขวันผันเปลี่ยน
ปล่อยเลยไปไม่วนเวียน
แล้วเรียนรู้สู่โลกกว้าง.....ต่อไป....
22 มกราคม 2550 15:26 น.
แมงกุ๊ดจี่
มีหน้าที่ภาระต้องสะสาง
ต้องเร่งสร้างอนาคตให้สดใส
เพื่อความมั่นคงบนหนทางไกล
ก่อนล่วงวัยฉกรรจ์บากบั่นงาน...
ในทุกวันเหนื่อยยากมากเพียงไหน?
พร้อมก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ
ความรับผิดชอบยิ่งใหญ่ไพศาล
ต้องสร้างฐานชีวิตไว้ให้มั่นคง...
หากเว้นว่างการงานค่อยแวะเวียน
มาอ่านเขียนประพันธ์อย่างบรรจง
เรียงร้อยถ้อยวาจานำมาลง
สิ่งประสงค์...พบมิตรที่คิดถึง...
ด้วยหัวใจนำสำเนียงมาเรียงร้อย
ขอฝากถ้อยเรียงร้อยไว้ให้คิดถึง
คิดถึงฉันบ้างหนาในห้วงคำนึง
สักคนหนึ่ง...ได้ไหม?ในห้องใจ....คริ ๆ
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
924
