22 กุมภาพันธ์ 2550 13:32 น.
แมงกุ๊ดจี่
คล้ายเส้นแบ่งรอยแยกที่แตกต่าง
กลายเป็นช่องว่างระหว่างความคิด
มิอาจเข้าถึงห้วงของดวงจิต
กลายเป็นมิตรที่ห่างบนทางใจ...
เหมือนเป็นใยเบาบางมากางกั้น
เกินบุกบั่นข้ามผ่านผ้าม่านใหญ่
เป็นเพราะระยะทางอยู่ห่างไกล
ไม่อาจใกล้บอกกล่าวเรื่องราว"เรา"
-----------------------------------------
...ยัยบ๊อง ผ่านมานานแล้ว...
ไม่เคยมีใครได้เรียกชื่อนี้อีก ยัยบ๊องเมื่อไหร่
มะเหงกต้องโดนหัว แต่ก็ไม่เคยโกรธ เพราะคิดว่านั้น
คือความสมดุลระหว่างวัยแล้ว...
...แต่แล้วเมื่อเวลาผ่านไป
ความเข้าใจ ความสมดุล เหมาะสม
กลับไม่มีเหมือนครั้งแรก ต่างคนไม่คิดฝืนยืนความรู้สึกเดิม...
...ยัยบ๊อง เธอคิดอะไรหน่ะ
...ยัยบ๊องเอ้ย ติ๊งต๊องแล้วเธอ
...ยัยบ๊อง รักเธอนะ
...ยัยบ๊องเธอเลือกเองนะ
20 กุมภาพันธ์ 2550 11:49 น.
แมงกุ๊ดจี่
เป็น "สาวเฒ่า" เด็กหัวเราะเยาะหยัน
ต่างขบขัน...ว่าไร้มารยาสาไถย
ร้อยเล่มเกวียนหญิงมากไม่อยากใช้
สมแล้วไงต้องโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา..."
ประสบการณ์วัยรุ่นคล้ายหมุนเวียน
ร้อยเล่มเกวียนที่ฟังยังน้อยกว่า
ไม่ได้ปดหรือหลอกเจ้าดอกหนา
ที่เคยกล่าวว่าร้อยน้อยนิดเดียว...
รักแล้วเจ็บใจเคยอยากเผยบอก
คนช้ำชอกบอกไว้ให้เก็บเกี่ยว
ความรักแรกวัยรุ่นวุ่นเดี๋ยวเดียว
เหมือนน้ำเชี่ยวไหลไปไม่หวนคืน...
เพราะความรักเปลี่ยนไปหัวใจร้าว
ผ่านร้อนหนาวผ่านฝนทนสะอื้น
รักแรกเหมือนความหวังกลับพังครืน
คนขมขื่นเลยเก็บงำช้ำในทรวง......
จึงทนเหงาครองโสดมาโดดเดี่ยว
ไร้ใครเกี่ยวคล้องแขนเป็นแฟนควง
แสนสบายคลายทุกข์เข็ญมาเป็นบ่วง
ปล่อยเลยล่วง...อยู่บนคานสำราญใจ...
13 กุมภาพันธ์ 2550 18:24 น.
แมงกุ๊ดจี่
เพราะว่ามีความรักพิทักษ์โลก
ความเศร้าโศกเลือนหายสลายสิ้น
ทุกหัวใจต่างโหยหาเป็นอาจิณ
คอยถวิล...ไขว่คว้ามาแนบครอง...
ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่อิ่มอุ่น
รักละมุมช่วยคลายหายเศร้าหมอง
เมื่อความรักสมหวังดั่งใจปอง
หน้าผาดผ่องสดใสใจเบิกบาน...
ทุก ทุกคนมีนิยามของความรัก
แล้วแต่จักทึกทักหรือถักสาน
แล้วแต่ใครจักจดจำในตำนาน
อย่างนิทานเล่าขานมานานนม...
ขอทุกคนมีความสุขสมหวัง
ที่มุ่งหวังบอกรักให้ได้สม...(สมหวัง สมปอง สมใจ)
จงพบความงามให้ได้ชม
ให้ภิรมย์สมปรานาความรักงาม....
12 กุมภาพันธ์ 2550 08:19 น.
แมงกุ๊ดจี่
คล้ายลมเบาพัดพลิ้วแล้วปลิวผ่าน
ล่วงพร้อมกาลไม่หวนพัดทวนซ้ำ
เหมือน"คนหนึ่ง"ฝากรักสลักจำ
เป็นเพียงคำจากปากฝากกับลม...
มิใช่น้อยหลายถ้อยพลอยคิดมาก
มีหลายหลากคำเพราะฟังเหมาะสม
นับไม่ถ้วนคำหวานหว่านคารม
เหมือนผูกปมความรักเกินหักลา...
เพระาอ่อนไหวกับคำพร่ำเสนอ
จึงพลั้งเผลอห่วงใยไปห่วงหา
หลงรสถ้อย"บางคน"บอกออกมา
ยากเกินกว่าถอนตัวและหัวใจ...
กลายเป็นแผลรอยใหม่ให้หมองช้ำ
เพราะเชื่อคำ "เขา" เราหวั่นไหว
หลงร้อยเล่ห์เพทุบายชายคนไกล
เพราะเชื่อในถ้อยที่สื่อคือความรัก...
"รักคนไกลนัยตาดุ"หาไม่พบ
รักติดลบเพราะใจไม่แน่นหนัก
เพียงพอแล้ว...ใจล้าขอลาพัก
พร้อมแขวนรักสุดท้าย ณ ปลายฟ้า...
8 กุมภาพันธ์ 2550 08:45 น.
แมงกุ๊ดจี่
คิดอยากหว่านเสน่ห์ซ่อนเล่ห์กล
ให้บางคนหลงเล่ห์เสน่หา
หมายเอ่ยถ้อยหว่านคำพร่ำมารยา
เพียงคิดหวังปรารถนาได้มาครอง...
เพราะว่าเหงาหรือไรใยคิดเผลอ
หลงละเมอแบ่งใจให้เป็นสอง
เมื่อมีใครอีกคนเขาเข้าประคอง
จึงอยากลองคบสองคนบนทางใจ... คริ ๆ
คำโบราณ"วันทองสองใจ"ให้คิด
อย่าหลงผิด...ยึดมั่นอย่าหวั่นไหว
เมื่อคนรักเราห่างเหินเกินใกล้
จงข่มใจแน่นหนักรักอย่าเผลอ...
เมื่อพบรัก"คนไกล"มอบใจภักดิ์
ฟังคำ"รัก"อย่าหวั่นไหวใครเสนอ
หมื่นแสนถ้อย"คิดถึง"มาปนเปรอ
นึกเสมอ "รักเดียว" ใจเดียวกัน...
แม้อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
ในเหตุผลคือศลีธรรมจดจำมั่น
เพียงหนึ่งคนมอบไว้ให้นิรันดร์
มิแปรผัน "แบ่งใจ" ให้อีกคน...
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1141
