6 มีนาคม 2550 14:01 น.
แมงกุ๊ดจี่
จักนำรักประดับประทับขวัญ
นำผูกพันคล้องสัมพันธ์มั่นแน่
ปลอบประโลมติดตามยามอ่อนแอ
มิผันแปร...คือมิตรสถิตย์ทรวง...
มอบความเอื้ออาทรให้ไร้จริต
เมื่อดวงจิตหงอยเหงาคอยเฝ้าห่วง
คอยจุนเจือมอบให้ใจทั้งดวง
มิเคยลวงหลอกคำทำช้ำใจ...
ความสนิทชิดใกล้ใจถนอม
ไมตรีหอม...มั่นไว้ไม่หวั่นไหว
พร้อมรักษา...น้ำมิตรสถิตย์ไว้
ลึกทรวงในหทัย...ไว้เนิ่นนาน...
หวังด้วยใจหัวใจหวังยังหวัง
มอบพลัง...ยามทุกข์ท้อทรมาน
ให้ไมตรีเรานี้จงเบ่งบาน
อยู่ในลานทรวงทั้งดวงใจ...
3 มีนาคม 2550 14:18 น.
แมงกุ๊ดจี่
เคยเจ็บร้าวหัวใจยังไม่เข็ด
น้ำตาเล็ดอย่างไรไม่คิดสน
ขอพนันลองรักใครสักคน
ลองสักหนใจหวังและยังรอ...
ความร้าวรานผ่านเลยใจเคยเจ็บ
ไม่คิดเก็บเป็นเรียนเพียรคิดต่อ
เพราะอยากพบหวังใหม่ใสลออ
ในยามท้อขอใครเดินร่วมทาง...
อยากมีใครเติมเต็มความรู้สึก
เพราะหัวใจส่วนลึกรู้สึกคว้าง
ยามพบปัญญาใดคงไม่อ้างว้าง
เพราะข้าง-ข้าง มีใครคอยใยดี....
จะไม่เก็บความหลังมาฝังจิต
ขอพิชิตความเศร้าเฝ้าราวี
ขอก้าวอย่างห้าวหาญผ่านวิถี
รู้พรุ่งนี้......ยังมีแสงตะวัน...
2 มีนาคม 2550 08:50 น.
แมงกุ๊ดจี่
ทิ้งสัมพันธ์เนิ่นนานให้ผ่านเลย
ขอเมินเฉยปล่อยไปไม่แยแส
ขอจบเกมส์รักลวงในดวงแด
ขอยอมแพ้ลาไกล ไ ม่ ห ว น คื น
ขอให้จง โ ช ค ดี มี ค ว า ม สุ ข
ได้สนุกกับการหลอกหยอกผู้อื่น
ส่วนฉันขอหลบเร้นเน้นจุดยืน
ไม่อยากฝืนตัวตน "คนไม่ดี"
คนนี้ไม่ดีพอขอ "อย่าใกล้"
จบ - จบไป ให้ห่างหว่างวิถี
จงเลือกสรรคนใกล้ใจอยากมี
ส่วนคนนี้ขอจบเลิกคบกัน...
จากนี้เป็นความหลังที่ฝังลึก
จะไม่นึกจดจำทำโศกศัลย์
จะจบไปไม่ถวิลสิ้นจาบัลย์
จะลบเลือนรอยฝันในวันวาน
แม้อดีตเคยหวงแลห่วงใย
จะลืมไปให้หมดมิจดจาร
ก็วันนี้หัวใจฉันมันคร้าน
ไม่คิดสานสัมพันธ์ ฉั น ข อ ล า
28 กุมภาพันธ์ 2550 15:57 น.
แมงกุ๊ดจี่
สารภาพออกไปใช่เพราะเผลอ
ใช่ละเมอ...ทำไปด้วยใจหลง
ความรู้สึกจากเคยให้ใจมั่นคง
สิ่งประสงค์...เพียงเผยเอ่ยความใน...
ทุกห้องใจรอคนดีที่คิดถึง
ใจคำนึง...ไม่เคยรู้...อยู่แห่งไหน?
อีกซีกฟ้า...ที่ห่างดูกว้างใหญ่
วันจากไปหัวใจหวังยังคอยหวน...
โปรดกลับมาได้ไหม?ใจขอ
เพราะยังรอ เพียงพี่...ที่ทบทวน
หัวใจหนึ่งมั่นไว้ไม่เรรวน
ยังคร่ำครวญ...วันชื่น...คืนหวนมา...
จะผันผ่านอีกกี่ชาติมิอาจลบ
ผ่านกี่ภพ...หัวใจยังโหยหา
ความรักคงมั่นแน่แค่พี่ยา
รอเสมอมา...ชั่วชีวิต..นิจนิรันดร์...
หยดน้ำตาหลั่งรินแทบสิ้นศักดิ์
ไม่เหลือรักแท้ใด...ไว้คงมั่น
นับจากนาที...ที่เราจบเลิกคบกัน
ขาดสะบั่น ทุกสิ่ง...ทิ้งขว้างไป...
เหมือนไม่มีสิ่งใดเหลือให้จำ
เพียงรอยช้ำความเศร้าฝากเอาไว้
มิเหลือภาพแห่งความรักเคยปักใจ
ช้ำทรวงใน...เพียงฉัน...หวั่นลำพัง...
อยากขอโทษจากใจหากฉันผิด
เพียงสักนิด...ได้โปรดช่วยรับฟัง...
อย่าปล่อยทุกอย่างเป็นความหลัง
เพราะความหวัง...ของฉันนั้นคือเธอ...
รู้แก่ใจ...ไม่อาจย้อนเวลามาแก้ไข
ทุกข์เพียงใด...ใจรู้...อยู่เสมอ
แค่อยากบอกไว้หัวใจมีเพียงเธอ
มั่นเสมอ....คือเธอแน่...แค่หนึ่งคน...
27 กุมภาพันธ์ 2550 10:48 น.
แมงกุ๊ดจี่
"ร้อยเรียงถ้อยสายเสียงสำเนียงส่ง
สิ่งประสงค์คือมิตรจิตรังสรรค์
คือน้ำมิตรจากหัวใจให้แก่กัน
ไม่คิดฝันคือใครในบทกลอน"
มีบางครั้งหัวใจอาจไหวอ่อน
พบบทกลอนเรียงร้อยถ้อยอักษร
อ่านถ้อยคำพร่ำพรอดช่างออดอ้อน
ก้อนเนื้ออ่อนหวั่นไหว...ไกลเกินกู่...
มีบางถ้อยเรียงร้อยคอยเสนอ
พาละเมอเผลอไผล่ใฝ่ครองคู่
เชื่อมั่นว่าใช่บางใครที่คอยอยู่
แต่ก็รู้....ไม่มีใครในบทกลอน...
เหมือนกลอักษรซ่อนเล่ห์เสน่หา
คล้ายภาพลวงตามาหลอกหลอน
อ่านแล้วดั่งสัมผัสได้ใจอาวรณ์
ยากถ่ายถอนลืมไปในเนื้อความ...
เพราะโลกเสมืองจริงคือสิ่งสมมุติ
จำต้องหยุด! อย่ารักคอยหักห้าม
ความรักโลกออนไลน์ไร้นิยาม
อย่าเชื่อตามข้อความที่ได้เจอ.... เหอ ๆ ชีวิตน้อย ๆ
Calendar
Lovers
42 คน เลิฟแมงกุ๊ดจี่
หน้าส่วนตัว
1432
