12 กรกฎาคม 2550 10:29 น.
แมงกุ๊ดจี่
เพราะฉันเป็นหญิงสาวที่ห้าวหาญ
เพราะเคยผ่านทั้งทุกข์สุขสดใส
เพราะข้ามกาลเวลามาแสนไกล
เพราะเหตุใด ? ค่อนแคะแควะโบราณ...
เปรียบสาวมั่นปราดเปรียวเฮี้ยวสุดซ่า
มาดแกร่งกล้าคนเขาต่างเล่าขาน (สงสัยจะนินทา)
ความสามารถสารพัดจัดแจงงาน
ประสบการณ์มากล้นคนตัวอย่าง...
การแต่งกายไม่เน้นเห็นฉูดฉาด
อย่าคิดคาดเปิดเว้าเงาเรือนร่าง
ไม่เคยเน้นเด่นสง่าสารพางค์
เป็นแบบอย่างสาวเฉียบดูเรียบใส...(เก๋อีกด้วย)
คือผู้หญิงครบถ้วนทุกส่วนสัด
ร่างอวบอัดส่วนเว้าแสนเร้าใจ
นี่ขนาดปิดบังยังคลั่งไคล้
คิดเตลิดฝันไกล เอ๊ะ ใครเปรย...คริ ๆ
มีของดีข้างในไม่คิดโชว์
ฉันเปล่าโม้เรื่องจริงสิ่งที่เอ่ย
สิ่งสงวนงดงามของทรามเชย (เขิลลลล..)
หากเปิดเผยหมดค่าของนารี...
-------------------------------------------------
ความเป็นมาสืบเนื่องจาก :
เว้นเอวต่ำสายเดี่ยวเกี่ยวใจชาย
ท้องคงลายเลอะรกอกไม่อึ๋ม
จึงแต่งเท่ห์แบบเก่าเอาอึมครึม
ให้หนุ่มซึมวาดฝันดั้นเมฆเอง
ก็ดีไปแบบผู้หญิงคนนั้นให้เขาจินตนาการไปแบบอินฟินิตี้ อิอิ
2 กรกฎาคม 2550 17:33 น.
แมงกุ๊ดจี่
ยากเหลือเกินจะเป็นดั่งเช่นเพื่อน
รู้สึกเลือนกลับกลายความหมายอื่น
เมื่อก่อนนั้นกล่าวเน้นเห็น "จุดยืน"
คิดจะฝืนเป็นเพื่อนเหมือนอย่างเคย....
"เพื่อนที่แสนดีและคนที่จะรัก"
ถูกสลัก...หัวใจหญิงสิ่งที่เปรย
อยากขอเป็น"คนที่รัก"คิดจักเอ่ย
แต่อย่าเลย...ปล่อยไปในสิ่งควร...
"เพื่อนที่แสนดี" คำนี้มีคุณค่า
จะค้นหายากพบหากทบทวน
มิตรภาพหล่อหลอมกลิ่นหอมหวล
ทุกสิ่งล้วน...ปรารถนาดีที่ให้มา...
มิใช่"คนที่จะรัก"ตระหนักแน่
เป็นได้แค่เพียงใครห่างไกลตา
รู้หน้าที่คือเพื่อนเหมือนผ่านมา
จึงรักษาระยะห่างระหว่างเรา...
หมายเหตุ : รู้ว่าไม่ควรฝัน ไม่ควรหวัง ไม่ควรคิดจริงจังอะไร
29 มิถุนายน 2550 12:51 น.
แมงกุ๊ดจี่
คงมิอาจรื้อฟื้นหวนคืนหลัง
ย้อนกลับครั้งรักเก่าเราเคยหวาน
ทำได้เพียงปล่อยไปให้พ้นผ่าน
เก็บไว้เป็นประสบการณ์รานชีวิน....
ที่ต้องการเคียงข้างเพื่อสร้างฝัน
มิใช่ฉัน...คนไกล...เธอไม่ผิน
รู้สำนึกลึกในห้วงดวงจินต์
ปล่อยจบสิ้น...มิร่ำคร่ำครวญใด...
มีเพียงภาพจาลึกรู้สึกนี้
เรื่องดีดี...ร่วมก่อ สานต่อไว้
เหลือเรื่องราวเร้นลับประดับใจ
เป็นเลศนัย...ค้างคา...จิตอาวรณ์...
ยังรู้สึกห่วงใยไร้เส้แสร้ง
แต่ต้องแกล้งลืมเลือนไม่เหมือนก่อน
สื่อแววตาอยากปลอบปลุกจำซุกซ่อน
มิอาจวอน...คืนหวน...มาทวนคำ...
25 มิถุนายน 2550 20:04 น.
แมงกุ๊ดจี่
ฉันก็เป็นอย่างนี้ที่เธอเห็น
ไม่ได้เป็นหญิงสาวพราวเสน่ห์
ชอบมีนิสัยเกกมะเหรกเกเร
กิจวัตรเที่ยวเตร่สาวเท่ห์ปี 2000...
ความห้าวหาญมีมากยากข่มเหง
เป็นตัวเองปราดเปรียวเฮี้ยวมาดมั่น
อาจมีกระด้างกระเดื่องเรื่องก๋ากั๋น
ความดื้อรั้นแกล้งทำเขารำคาญ....
เน้นสายเดี่ยวเอวต่ำย้ำไม่สน
แม้บางคนค่อนแคะแควะโบราณ
ใส่เสื้อยืดนุ่งยีนส์สวมรองเท้าสาน
ออกนอกบ้าน สบายไร้โพยภัย...
ก็แค่เป็นในแบบผู้หญิงคนนั้น
ขอก๋ากั๋น ไร้มารยาสาไถย
ขอได้โปรดอย่าห้ามความเป็นไท
ขอเป็นไปในตัวตนเธอคนนั้น...
15 มิถุนายน 2550 18:32 น.
แมงกุ๊ดจี่
จุดเริ่มต้นคราพบประสบรัก
ได้รู้จักแนบสนิทสถิตย์ทรวง
ต่างผูกพันกันไว้ใจสองดวง
แม้นเลยล่วง...แน่จริงสิ่งที่เปรย...
เราเหมือนดั่งคู่สร้างแต่ปางก่อน
เปรียบคู่ซ้อนร่วมเตียงเคียงเขนย
เหมือนคู่บุญหนุนมาคราก่อนเคย
จึงลงเอย...พร้อมอยู่...เป็นคู่ครอง...
ตระเตียมพร้อมเปิดรับประทับขวัญ
ส่งผู้ใหญ่หมายหมั้นตามครรลอง
งานมั่นคงพร้อมพรั่งเราทั้งสอง
ร่วมประคอง...เข้าสู่...ประตูวิวาห์....
เหมือนได้พบคู่สร้างแต่ปางก่อน
ที่แรมรอน...ดวงจิตติดตามหา
เป็นคู่ครองเคียงหนุนคู่บุญญา*
ร่วมฟันฝ่า...บรรเลงตามเพรงกรรม...
"บุญญา" ไม่รู้ว่าเขียนถูกหรือเปล่า? ใครทราบแนะนำด้วยนะคะ