25 มีนาคม 2552 13:50 น.
แมงกุ๊ดจี่
อุ่นเรือนใจในรักร่วมทักทอ
ร่วมกันก่อแนบสนิทชิดหทัย
สานสัมพันธ์ซื่อตรงมั่นคงใจ
ถนอมไว้หวังรับประดับทรวง...
เฝ้ารักษาคอยถนอมพร้อมคงมั่น
แม้นฟ้ากั้นกรีดขวางทางทั้งปวง
แม้นเหินห่างเพียงใดใจคิดห่วง
ในทุกห้วง...ดวงจิตคิดผูกพัน...
เลื่อนคืนวันผันผ่านกาลแปรเปลี่ยน
โลกหมุ่นเวียน...อย่างไรใจยังฝัน
สักวันหนึ่ง..สองเราอยู่เคียงคู่กัน
หวังวันนั้น...ได้มาถึงซึ่งรอคอย...
16 มีนาคม 2552 20:36 น.
แมงกุ๊ดจี่
มาลวงหลอกช่างกล้า.......................หนอคน
หลงเชื่อใจเสียจน..........................หม่นไหม้
รักเพ้อพร่ำหลายหน.......................คำพี่ บอกมา
หวังทุ่มเทมอบไว้............................หนึ่งน้องนางเดียว...
กาลผ่านมาล่วงรู้..............................ความจริง
คราเมื่อถูกทอดทิ้ง...........................ร่ำร้อง
เพียงลวงเล่นใจหญิง........................หวังย่ำ ทำลาย
แท้บ่เคยหมายข้อง............................จึ่งได้หลอกลวง...
สวมบทบาทดั่งคล้าย..........................ลิงหลอก
ถ้อยพี่เผยกลิ้งกลอก.........................เล่นล้อ
โบราณว่าหมาหยอก-.........................เอินไก่ จริงแล
เป็นแค่เพียงพจน์พ้อ.......................ยั่วเย้าอารมณ์
มากมายคำหว่านล้อม........................หลอกหญิง
หวังเพื่อได้แอบอิง.............................ชิดใกล้
หากหมายว่าสุงสิง..............................แสดงส่อ มานา
"รักแน่"เปรยฝากให้......................แต่ไร้หัวใจ...
Ps. หัดเขียนโคลงลองดู
มันอาจจะโคลงเคลงไปหน่อยน๊า จะพยายามเขียนต่อไป
แนะนำด้วยนะค่ะ
8 มีนาคม 2552 12:45 น.
แมงกุ๊ดจี่
ความรู้สึกวันก่อนมาย้อนผ่าน
ภาพเหตุการณ์ระหว่างเราที่เฝ้าฝัน
มีเรื่องราวความทรงจำฟ้องสัมพันธ์
สิ่งเหล่านั้น...ที่ปรากฏงดงามใจ...
วันเวลาผ่านมา...แม้ว่าสั้น
ในคืนวัน...คือเรื่องดีที่เก็บไว้
ถึงวันนี้เลือนลางเหมือนห่างไกล
อยากบอกว่าในใจรู้สึกดี...
ความทรงจำวันก่อนยังย้อนผ่าน
ทุกเหตุการณ์...ลุ่มลึกรู้สึกนี้
ความผูกพันมั่นใจจริงสิ่งที่มี
ทุกนาทีหัวใจ...ไม่เคยเลือน...
ความทรงจำงดงามความรู้สึก
ทุกส่วนลึกจดจำคล้ายย้ำเตือน
วันเวลาเนิ่นนานผ่านปีเดือน
ยังคงเป็นดั่งเหมือนกับเมื่อวาน....
"ไม่รู้ว่าเธอ ไม่รู้ว่าจะได้ยินเพลงนี้รึยัง
อยากจะให้เธอช่วยรับฟังว่าฉันนั้น คิดถึง... "
.....ความรู้สึกคิดถึง คือที่พึ่งสุดท้าย
ซึ่งทำให้การรอคอยอะไรบางอย่างมีคุณค่าและมีความหมายมากขึ้น...
28 กุมภาพันธ์ 2552 15:27 น.
แมงกุ๊ดจี่
ยอมพ่ายแพ้แก่โลกอันโศกเหงา
ถูกรุมเร้า...มากมายหลายปัญหา
แสนอ่อนแรงอ่อนไหวในชีวา
อยากปิดตาอย่างสงบไม่พบใคร...
ไม่อยากอยู่เดียวดายปลายทางฝัน
พบทางตัน...มิอาจรู้อยู่ทิศไหน?
มันเคว้งคว้างอับจนหนทางไป
อยากลี้ไกล...ไม่ตื่นแม้คืนวัน...
ผ่านร้าวรานนานพอจนท้อแล้ว
สิ้นไร้แวว...ปลุกหวังมานั่งฝัน
อยากปิดตาให้สนิทนิจนิรันดร์
ไม่อยากทนไหวหวั่นในวันคืน...
หยุดทุกอย่างไม่สร้างเส้นทางไหน?
หมดอาลัยของชีวิตสุดคิดฝืน
ขอทอดกายพักผ่อนนอนอย่าตื่น
ไม่รับรู้วันคืน...หรืออื่นใด....
25 กุมภาพันธ์ 2552 01:00 น.
แมงกุ๊ดจี่
เป็นเพราะรักทำให้ใจต้องเจ็บ
ยอมทนเก็บอารมร์ขมขื่นไหว
รู้เอ่ยคำหลอกลวงไม่ท้วงใด
ยอมเชื่อนัยทุกคำเอ่ยพร่ำมา...
จวบวันนี้เจ็บปวดรวดร้าวเหลือ
รักคลุมเครือกระจ่างสว่างตา
หยุดเสแสร้งแกล้งลวงว่าห่วงหา
หมดเวลา...เล่นกล...คนโลเล...
จนเจ็บปวดหทัยได้ประจักษ์
คนบอกรักคงมั่นกลับหันเห
ทุกคำเผยแสดงแกล้งทุ่มเท
ล้วนร้อยเล่ห์เพทุบายทำลายกัน...
เพราะเหตุใด? เท่านี้ที่อยากรู้
ว่าอยู่อยู่ "ทำไม? ทำร้ายฉัน"
แกล้งบอก"รัก" ให้เผลอไปเพ้อฝัน
สุดท้ายนั้น...คือใคร? ไหน? ทุกข์ทน...