23 กันยายน 2552 16:49 น.
แมงกุ๊ดจี่
เหมือนเส้นทางห่างไกลเกินไปถึง
อาจเพียงครึ่งกึ่งปลายแห่งสายฝัน
ยิ่งเนิ่นนานเหินห่างหว่างสัมพันธ์
แต่คราวนั้น...พอสัมผัสยิ่งชัดนัย...
เหมือนค้นเจอยอมรับประทับจิต
หว่างชีวิตพร้อมก้าวแม้ยาวไกล
หากหนทางจะเสี่ยงสักเพียงไหน
พร้อมก้าวไป...ไปสู่กลางใจเธอ...
ขอเดิมพันความรักด้วยภักดิ์มั่น
พร้อมฝ่าฟัน...หยิบคว้าหาเสนอ
ความรักหวานน้อมนำมาบำเรอ
มั่นเสมอตราตรึงเพียงหนึ่งเดียว...
คือความรักจากใจมอบให้แล้ว
ใสเพริศแพร้วนำปักสลักเกลียว
เปรียบรักงามที่แสนจะแน่นเหนี่ยว
ใช่เพียงเสี้ยว...รู้สึก...ส่วนลึกมี..
14 กันยายน 2552 17:04 น.
แมงกุ๊ดจี่
เพียงความว่างปกคลุมใจรุมร้อน
สายตาคลอนสบผ่านประสานกัน
บรรยากาศเย็นเยียบแสนเงียบงัน
เสมือนวันควรพรากต้องจากลา...
ความปรวนแปรเริ่มต้นต่างค้นคิด
ใครถูก-ผิด เปลี่ยนผันเกิดปัญหา
ลวง.หลอก.หลอน.คิดตั้งข้อกังขา
เลือนเมื่อคราคราวก่อนออดอ้อนรัก...
ฤ เลือนแล้วสัมพันธ์ในวันเก่า
รักของเราคลอนแคลนไม่แน่นหนัก
เหมือนสองเราหนึ่งใครเลือนใจภักดิ์
คล้ายอยากถอนรอยหลักเคยปักลง...
บรรยากาศที่เป็นหนาวเย็นเยียบ
ต่างงันเงียบไร้เสียงสำเนียงส่ง
สายตาจ้องทวงถามความซื่อตรง
สิ่งประสงค์โปรดเอ่ยเปิดเผยนัย...
เพียงสักคำเท่านั้นบอกฉันหน่อย
แล้วจะปล่อยแยกทางเลิกร้างไป
บอก"ความจริง"แจกแจงแถลงไข
กล้าพอไหม? พิสูจน์พูดเรื่องจริง...
10 กันยายน 2552 12:05 น.
แมงกุ๊ดจี่
โปรดอย่านิ่งทำเฉยจงเอ่ยบอก
อย่าคิดหลอกต่อไปหัวใจหวั่น
ขอความจริงจากใจจากปากนั้น
เพียงบอกฉันส่วนลึกรู้สึกเธอ...
ความผูกพันธ์แตกหักหมดรักแล้ว
เหมือนสิ้นแววสานต่อขอเสนอ
ใจอ้อนวอนบอกกล่าวเรื่องราวเธอ
อย่าปล่อยบางใครเพ้อละเมอไกล...
อยากรับฟังทุกอย่างระหว่างเรา
ลบเลือนเงารักเปล่าว่างหรืออย่างไร
บอกได้ไหมพร้อมรับกรรมจะทำใจ
หากมีใครแทรกกลางระหว่างกัน...
หากต้องจบลบเลือนเปลี่ยนเงื่อนไข
แปรผันไปโปรดบอกอย่าหลอกฉัน
คล้ายเราสองทิ้งปล่อยรอยสัมพันธ์
ขาดสะบั่น...แน่แล้วมิแคล้วตรม/font>
19 สิงหาคม 2552 00:38 น.
แมงกุ๊ดจี่
อุเบกขาตั้งวางอย่าห่างจิต
น้อมนำธรรมพินิศใคร่คิดดี
หมั่นสงวนวาจาและท่าที
กล่าววจี...ผูกมิตรพิชิตใจ...
กรุณาต่อเขาพ้นเศร้าหมอง
ไม่ประลองหักหาญพาลเข้าใส่
ควรสงสารปองดองต่างผ่องใส
คิดช่วยให้...พ้นทุกข์มีสุขเสริม...
เมตตาจิตต่อกันหมั่นฝึกฝน
รักตัวตนรักเขาเราหมั่นเพิ่ม
มีแรงใจถ้อยคำคอยย้ำเติม
รู้สึกเดิมอย่าเคืองเรื่องขี้หมา...
มุฑิตาจิตน้อมพร้อมสรรเสริญ
พูดคุยเพลินยินดีมีคุณค่า
ด้วยจริงใจไร้เล่ห์ทุกเวลา
เฝ้ารักษาน้ำมิตรเพ่งพิศควร...
น้อมนำพรหมวิหารสี่เป็นที่พึ่ง
นิ่งนับหนึ่งบวกลบได้ทบทวน
ถึงเวลาปล่อยวางอย่างถี่ถ้วน
ทุกสิ่งล้วนเกิดดับแล้วลับเลือน
11 สิงหาคม 2552 19:22 น.
แมงกุ๊ดจี่
การเดินทางยาวไกลหวาดไหวหวั่น
ดวงจิตพลั่นอยากหยุดคว้าจุดหมาย
อ่อนแรงก้าวร้าวรอนเฝ้าคลอนคลาย
ทอดมองปลาย...แสนไกลคว้าไขว่มา...
อยากจะหยุดลมปราณเลิกสานฝัน
เหนื่อยหน่ายสู้บากบั่นแก้ปัญหา
ปลิดปลงสิ้นความฝันมันอ่อนล้า
หยุดไขว่คว้า...ทุกอย่างละวางลง...
เลือนหนทางเคยก่อเติมต่อแล้ว
พาดวงแก้วเคยสวยสดลดทะนง
หยุดความฝันเคยใฝ่ไม่ประสงค์
ก่อนมั่นคงต่อความฝันมุ่งมั่นทำ...
เมื่อวันนี้เหนื่อยหน่ายพ่ายปัญหา
เหมือนหมดสิ้นหยุดคว้าช่างน่าขำ
คล้ายอยากพอหยุดคว้ามุ่งหาธรรม
เลิกละกรรมน้อมพระธรรมนำชีวิน...