23 เมษายน 2551 19:02 น.
แมงกะพรุน
ครั้งก่อนเค้ามาบอกรักฉัน แต่ฉันกลับปฎิเสธ แต่วันนี้กลับไปรักเค้าซะเอง ฉันคงบ้าแน่ๆ เค้ามาบอกรักทั้งที่ดันไม่ชอบ แต่ฉันก้อรู้สึกผิดน่ะที่ปฎิเสธเค้าไปวันนั้น คิดไปคิดมาฉันทำผิดมากเลยล่ะ ฉันมันบ้า บ้ามากเลย ที่ไปรักเค้า บ้าจริงๆ
ฉันรักเค้าข้างเดียวมันก้อพอใจแล้ว ดีกว่าไปบอกคนอื่นว่าฉันรักนาย เค้ากับฉันก้อเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว แต่ช่างเถอะฉันมันโง่เองที่ไม่รับรักนายตอนนั้น แต่ก่อนฉันก้อคิดว่าการเป็นเพื่อนมันดีที่สุดแต่ที่ไหนได้ มันกลับทรมานใจยิ่งกว่าเดิม ฉันเห็นเค้ายิ้ม ฉันเองก่อพลอยยิ้มไปด้วยเหมือนคนบ้าเลย
วันเกิดเค้าวันนั้น ฉันยังจำได้ ว่าฉันด่าเค้าแรงมาเลย ด่าเลยไปถึงบรรพบุรุษเลย เค้าเป็นคนเริ่มศึกครั้งนั้นเองเค้าเริ่มด่าฉันก่อน ฉันเองก้อโมโหอย่างแรง ด่าเค้าซะยกใหญ่เลย ช่วงที่ด่า ฉันลืมไปเลยว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของเค้า
พอศึกเริ่มเบาลงเพื่อนก้อพาฉันไปเรียนที่อาคารศิลป์ แต่ในใจของฉันยังอยากไปขอโทษเค้าอยู่เลย เค้าก้อยังไม่ลงมาเรียน อาจารย์ท่านก้อเริ่มเช็คชื่อแล้ว
พออาจารย์ท่านปล่อยออกจากห้องเรียน ฉันพาเพื่อนๆวิ่งไปบนอาคารเรียนทันที
ฉันไปขอโทษเค้า เค้ายังไม่ยอมพูดด้วยเลย พอฉันบอกว่าฉันจะไม่ง้อแล้วเค้ายิ่งไม่พอใจใหญ่เลย พอฉันเดินปเอาของขวัญในกระเป๋าเรียน แล้วเดินไปหาเค้า เค้าเบือนหน้าหนี ตอนนั้นเค้าหน้ารักมากเลยล่ะ ฉันยื่นของขวัญให้เค้า เค้าถามว่า อะไรอ่ะ ฉันเลยบอกเค้าไปว่าขอโทษน่ะที่ด่า และก้อสุขสันต์วันเกิด เค้าเนี่ยยิ้ม จนหน้าบานเลย วันนั้นเป็นวันที่สนุกมากเลยล่ะ
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ฉันก้อยัง (แอบ) รักเค้าอยู่เลย และก้อจะแอบรักต่อไปจนเค้ารู้ตัว