6 มกราคม 2546 14:42 น.
แพรวา
แม้การไม่รอ ไม่ได้หมายถึง ไม่รัก
ที่ถอดใจหันกลับ ก็ใช่ว่า น้ำตาจะไม่ไหล
คืนหนึ่งหลับตา ก็ใช่ว่าตื่นมาจะลืมไป
ความรัก มันไม่ง่าย เกินจะแข็งใจ ไม่รับรู้
เมื่อ แรงผลัก มีอยู่ถึง 2 เท่า
ทั้งเธอ ทั้งความผิดเก่า ๆ ที่รายล้อมฉันอยู่
จึงตัดใจเดินออกมา ทั้งที่น้ำตายังพร่างพรู
รู้ไว้เถอะที่ไม่อาจทนดู เพราะกระจกแห่งความอดสู
......... มันชัดเจน
2 มกราคม 2546 11:32 น.
แพรวา
หลับตา นับถอยหลัง
5 4 3 2 ! เสียงพลุดัง กระจายบนท้องฟ้า
คืนนี้ไม่เห็นพระจันทร์ ดวงดาวร้อยพันก็ไม่มา
ไม่รู้หรือว่ามันหลอกตา เจ้าต่างหากที่สวยกว่า ทุกแสงไฟ
หรือฉันเองที่มองฟ้าแล้วเหงา.
หัวใจหม่นเศร้า โลกจึงเป็นสีเทา อ่อนไหว
เหมือนถูกกักขัง ชีวิตมีหวัง เพียงการอยู่ต่อไป
ความรัก ความฝัน หัวใจ .. หรือจะไม่มีวันนับหนึ่งใหม่ ได้อีกเลย