8 กรกฎาคม 2545 11:32 น.
แพรวา
ออกไปเดินเล่น แบบไร้จุดหมาย
เข้าร้านหนังสือ เพื่อหานิยาย เล่มหนา
เข้าโรงหนัง เข้าร้านขนมปัง ดื่มน้ำชา
เดินไปดูเสื้อผ้า เดิน ไป และเดินไป
อยู่คนเดียวแบบมีฉันกับตัวฉัน
ไม่สนใจจะเรียกใครมาหากัน หรือไปเป็นเพื่อนได้
ความเศร้าไม่ครอบงำ ความช้ำไม่กินใจ
ความสุข มันก็ อยู่ตรงหน้าแล้วนี่ไง.. ไม่เห็นต้องไปฝันเอากับใครเลยจริง ๆ
8 กรกฎาคม 2545 00:30 น.
แพรวา
ตื่นขึ้นมาพร้อมแสงตะวัน
แต่ท่วงทำนองความฝัน ยังคงหลับไหล
เหมือนยันตัวจากความสุข คงต้องเจอความทุกข์ใจ
แต่ไม่อาจบังคับอะไร เหมือนที่ไม่อาจบังคับ หัวใจและน้ำตา
ต้องหายใจ.. เหมือนไม่มีลมหายใจ
เดินต่อไป แต่ไร้แรงจะคว้าสิ่งใด ให้อ่อนล้า
ภาพถนน กับล้านผู้คน ผ่านไปมา
ไม่เคยมองเห็นเต็มสองตา
.....มันคงชุ่มไปด้วยความเหว่ว้า.. ตลอดกาล
5 กรกฎาคม 2545 23:09 น.
แพรวา
หน้าต่างหัวใจ..ยังปิดตายอยู่
ไม่มีใครรู้ว่ามันจะเปิดขึ้นเมื่อไหร่
ความฝันที่คอยรอ ก็ดูจะทดท้อ แสนไกล
ก็ได้แต่รอไป ทั้งน้ำตา
ไม่เคยสัมผัสแม้เพียงสายลมพัดผ่าน
เหมือนเพราะใจตายด้านแต่แท้จริงคืดไม่กล้า
กอดตัวเองในห้องอย่างเดิม กับความฝันที่เกินเยียวยา
เฝ้าแต่เช็ดหยดน้ำตาแล้วปลอบใจว่ายังมีตัวเรา
หน้าส่วนตัว
647
