23 มิถุนายน 2545 12:41 น.
แพรวา
อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไร้ค่า
แพรวากับยังแคร์
----------------
อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไร้ค่า
ด้วยการที่เธอเข้ามาแล้วไม่ห่วงหากันได้ไหม
ช่วยตอบฉัน ว่ามันเป็นเพราะอะไร
จึงได้ปล่อยให้ฉันน้อยใจอยู่ทุกวัน
มันเจ็บที่สุด..ก็ตรงที่ใจ
ที่มีเธอยู่ใกล้แต่กลับคว้าอะไรไม่ได้ ให้ความฝัน
หอบรักมาไกล แต่ถูกผลักใสไม่สำคัญ
ไม่สงสารกันบ้างหรือคนดี
ฉันเป็นผู้หญิง ที่แค่ต้องการรักเธอ
และอยากพบเจอความรักจากเธอที่มากกว่านี้
ถ้ายังรักอยู่ก็ ช่วยทำให้รู้ที
หากว่าความฝันมันเยินยี จะได้รีบทำใจเสียที ก่อนจะสายเกิน
ตฤณ
เธอไร้ค่า . . ที่ไหนกัน
--------------
บางครั้งนะกับความรู้สึก
ที่ทำให้ใจเธอคอยนึกอยู่อย่างนั้น
คำว่า ไร้ค่า เธอช่างสรรหามาพูดกัน
ทั้ง ๆ ที่ใจของฉัน คงมั่น รักเธอ
รัก หรือ ไม่รัก เธอสัมผัสได้ที่ตรงไหน
ถึงได้คิดน้อยใจ อยู่อย่างคนพร่ำเพ้อ
ถ้ารักคือการคอยห่วงหา มาให้เห็นหน้าพบเจอ
ก็คงพอกับการที่ทำให้เธอน้อยใจ
เพราะคำว่ารักเลยไม่มีคำว่าสงสาร
หรือเธอต้องการแค่อย่างหลังเอาไว้
ที่รัก . . เธอสัมผัสได้ในแววตาอุ่นไอ
ถ้าเธอรักฉันได้ .. ก็ต้องเข้าใจฉันได้ เช่นกัน
--------------
ถ้าเคยนอนร้องไห้ ข้าง ๆ ใคร
แล้วต้องเก็บเสียง สะอื้นไว้...ไม่ให้เขารู้
เหมือนกลัวมีใครแอบมาฟัง ...อยู่หลังประตู
เลยน้องนอนคุดคู้ กับความรู้สึกหดหู่..ร้าวรน
. .หัวใจช่างเปราะเหมือนแก้ว
เมื่อผ่านวัน มันไม่เพิรดแพร้าว.. เป็นแนวหม่น
เหมือนถูกละเลย จากการใส่ใจของบางคน
เพียงแค่นั้น ก็สร้างความวุ่นวน .. ไม่เหลือดี
ไร้ค่า..ในความหมายที่ตัดพ้อ
ฉันอาจเข้าใจเธอไม่ดีพอ..ก็ตรงนี้
หากรักของเธอ..หมายถึงต้อง เก้อ..และอยู่กับความไม่มี
น้ำตาของฉันคงทบทวี ก็จะขอไปจากที่นี่.. เพื่อซับเอง
22 มิถุนายน 2545 23:36 น.
แพรวา
เคยหกล้มมาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่
กี่คนช่วยซ้ำ กี่คนช่วยไว้ นับได้ไม่น้อย
บางคนกระหน่ำ เหมือนถูกผีซ้ำด้ามพลอย
บางคนแสนดี อย่างกับเทวดาน้อย แปลงกาย
เออหนอ..เจอคนมาก็มาก
แต่มันเจ็บซ้ำซาก..น่าเบื่อหน่าย
เทวดาว่าดี.. ก็อยู่กับที่ไม่ได้สักราย
สงสัยต้องไปเกิดเป็นควาย..มีนกเอี้ยงเป็นเพื่อนตาย..ท่าจะดี
22 มิถุนายน 2545 23:31 น.
แพรวา
อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนไร้ค่า
ด้วยการที่เธอเข้ามาแล้วไม่ห่วงหากันได้ไหม
ช่วยตอบฉัน ว่ามันเป็นเพราะอะไร
จึงได้ปล่อยให้ฉันน้อยใจอยู่ทุกวัน
มันเจ็บที่สุด..ก็ตรงที่ใจ
ที่มีเธอยู่ใกล้แต่กลับคว้าอะไรไม่ได้ ให้ความฝัน
หอบรักมาไกล แต่ถูกผลักใสไม่สำคัญ
ไม่สงสารกันบ้างหรือคนดี
ฉันเป็นผู้หญิง ที่แค่ต้องการรักเธอ
และอยากพบเจอความรักจากเธอที่มากกว่านี้
ถ้ายังรักอยู่ก็ ช่วยทำให้รู้ที
หากว่าความฝันมันเยินยี จะได้รีบทำใจเสียที ก่อนจะสายเกิน
22 มิถุนายน 2545 02:15 น.
แพรวา
อยากรักกันก็ไปรักกันให้ไกลๆ
ไม่ต้องมาอยู่ให้หมั่นใส้ .. เดี๋ยวมีปัญหา
ฉันไม่อยากจะมองให้เปลืองตา
มันไม่ได้ทำให้รู้สึกหรอกว่า..ร้อนรน
แค่สะอิดสะเอียนจนทนไม่ไหว
หากปล่อยไว้ มือไม้มันไว ..จะหลบไม่พ้น
ไม่อยากขึ้นหน้าหนึ่ง..เพราะหมดความอทน
อารมณ์ร้อนยอมทน ..แต่คงไม่นาน
ไม่ได้ยินหรือไง
อยากมีร่างกายดีดีไป หรือ อยากให้ส่วนหนึ่งส่วนใด ร้าวฉาน
แค่คนเลือดขึ้นหน้าไม่ใช่ว่าอันธพาล
ถ้าโหดร้ายโดยสันดาน คงไม่ทนให้ถูกประจาน..ความเจ็บใจ
เอาล่ะจะนับหนึ่งถึงสาม
ถ้าไม่ทำตาม จะขอละเมิดกฏที่ตั้งไว้
ตอนนี้มือมันสั่น...อยากทำอะไรสักอย่างกับคนไร้ใจ
บอกอีกครั้งถ้าไม่รีบไป... ระวังจะตาย..ไม่รู้ตัว
21 มิถุนายน 2545 09:49 น.
แพรวา
บ่อยไป..
ที่เกลียดตัว เกลียดหัวใจ เกลียดความเหว่ว้า
ไม่อยากอยู่ต่อไป สักเวลา
เกลียดความฝัน เกลียดวันข้างหน้าที่คว้าไม่เจอ
และก็..บ่อยไป
ที่หัวเราะคนเดียวได้ เหมือนคนเพ้อเจ้อ
ยิ้มให้ดอกไม้ ยิ้มให้ผู้คน ที่ผ่านเจอ
ยิ้มให้ได้ ทั้งที่โลกก็เหมือนเดิมเสมอ ไม่เปลี่ยนไป
ชีวต ..สอนให้สุข และเศร้า
เวลาที่หมุนรอบตัวเรา ทำให้หัวเราะ และร้องไห้
ในชั่วโมงที่ไม่เกลียดการเดินเท้า หัวใจยังก้าวต่อไป...
แล้วจะหยุดฝันเพื่ออะไร ในเมื่อยังมีลมหายใจ..ไม่หยุดริน
หน้าส่วนตัว
686
