25 มีนาคม 2545 15:07 น.
แพรวา
เริ่มต้นที่ร้านเหล้า
บรรเลงเพลงเหงา ยังซาบซ่า
น้ำแข็ง แสงโสม โซดา
คือช่วงเวลา ที่ได้เฮฮา ขณะหายใจ
ผู้ชายตรงหน้า เมา แว้ววววว
ผู้หญิงข้าง ๆ ตาเยิ้มแพรว สดใส
เติมให้เต็ม เติมความฝัน เติมกันไป
ส่วนฉันเหรอ เมาใหม ?
ฉัน ม่ายยยยยย มาววว
17 มีนาคม 2545 18:57 น.
แพรวา
รู้... ว่าเธอล้า
หากเธอมีน้ำตา ก็อยากไปหา ไปกอดไว้
เมื่อนิทานชีวิตเศร้า... เธอคงไม่อาจบอกเล่าใคร
จะอ่อนล้า อ่อนใจ ถึงต้องเก็บไว้ อย่างเงียบงัน
จึง ... เต็มใจ ที่จะมาหา
มา...เพื่อยืนยันว่า ... ยังมีฉัน
จะไม่ถามอะไร ถึงสาเหตุ ของความอ่อนไหว นับร้อยพัน
แค่ให้รู้ว่าเราเป็นเพื่อนกัน ... และฉัน ก็ ห่วง เธอ......
4 มีนาคม 2545 17:16 น.
แพรวา
หากหัวใจเกิดความรัก
ฉันมัก อยากให้ลมหายใจเดินช้า
ถ้าหยุดได้ ก็ จะขอหยุดเวลา
เพื่อซึมซับความสุข ตรงหน้า ไว้นิรันดร์
แต่ความจริง คือ.. ไม่ได้
ธรรมดาของหัวใจ ต้องเดินต่อไปตามฝัน
ความสุขที่อยากมี เพียงกระพริบตาถี่ก็พลัน
ถูกแทนที่ ด้วยความร้าวราน
... แถมยังต้องใช้เวลานาน..เพื่อจะลืม
3 มีนาคม 2545 14:24 น.
แพรวา
ยิ้มง่าย หัวเราะง่าย
แต่ก็อ่อนไหวได้.. แม้กระทั่งใบไม้ร่วง
รู้สึกกับทุกสิ่ง.. ไม่เปล่ากลวง
ไม่คด ไม่ลวง . และที่ไม่หวง คือ น้ำใจ
หน้าส่วนตัว
1680
