7 พฤศจิกายน 2545 21:30 น.
แพรวา
เพลงบางเพลง แว่วมา
หัวใจยิ่งอ่อนล้า อย่างเต็มขั้น
จังหวะเหงา ๆ มันทำให้เศร้าตามไปร้อยพัน
ท่วงทำนองหวาน ๆ ทำเอาสั่น ๆ ข้างในใจ
สิ่งที่เธอให้ฉันมานาน นั่นคือการไม่รักกันเลย
แค่เริ่มต้นก็กรีดหัวใจเกินเอ่ย อย่างห้ามไม่ไหว
ปลิวอารมณ์ไปตามเพลง ที่ช่างข่มเหงหัวใจ
เนื้อหามันไม่ได้ทำร้ายใคร
ใจเราเองที่ช่างอ่อนไหว ...โอนเอน
แค่เธอไม่รัก ก็เจ็บจนเกินพอแล้ว
เริ่มร้องตามได้ ด้วยเสียงแผ่ว ๆ จากความรู้สึกลึกเร้น
เพราะรักเธอไปหมดทั้งใจ จนรักคนอื่นไม่เป็น
แล้วในที่สุด ความปวดร้าวก็ออกมาวิ่งเล่น.. เป็นน้ำตา
ฟังเพลง รักคนอื่นไม่เป็น แล้วมันความรู้สึกมันปลิว ๆ อย่างบอกไม่ถูก
ยิ่งในคืนหนาว ๆ อย่างนี้ .... ลมที่ชื่อ อ่อนไหว มันพัดแรงจัง..
6 พฤศจิกายน 2545 00:10 น.
แพรวา
อ่อนไหวกับการเป็นไปของความรู้สึก
ความเหงาในส่วนลึก จริงๆ ไม่เคยรับได้
อ่อนแอ ท้อแท้ พ่ายแพ้..กับการไม่มีใคร
ฝันร้ายเท่าไร ยังทนกอดตัวเองไว้ เหมือนทุกวัน
ภาวนากับดาวก่อนจะ ดับลับฟ้า
ใครสักคนที่จะผ่านเข้ามา โอบความวุ่นว้าในใจฉัน
หากดาวหล่นจากฟ้า หมายถึงการเข้ามา ของคนผูกพัน
จะอธิษฐานให้โลกดับตะวัน ขอแค่มีเขาอยู่ข้างกัน..ก็พอ
5 พฤศจิกายน 2545 21:21 น.
แพรวา
ไม่มีใคร ใจร้ายกว่าใคร
การที่เธอไม่มีเวลาให้ ก็ไม่ใช่ความผิดอะไรทั้งนั้น
คุ้นชินกับความเฉย และคุ้นเคยกับคืนวัน
เจ้าความเหงาที่มาอยู่เป็นเพื่อนกัน ก็สบายดี
รอยน้ำตาเหือดลงกว่าวันเก่า
ความบาดหมางระหว่างเรา ฉันจะทิ้งถ่านเถ้าไว้ที่นี่
ยุติการเรียกร้อง กลับมาปกป้องตัวเองเสียที
เลิกรั้งฉันถอะคนดี ฉันไม่ใช่คนเข้มแข็งพอที่..จะรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1110
