25 ตุลาคม 2545 04:24 น.

หากพรุ่งนี้โลกหมุนเป็นวันสุดท้าย

แพรวา

 หากพรุ่งนี้โลกจะหมุนเป็นวันสุดท้าย 
ดวงตะวันคงเเปล่าไร้ซึ่งความหวัง 
 แสงสีเทา คงสาดความเศร้า เข้ามาเป็นทาง 
ลมที่พัดมาอย่างเบาบาง..คงหอบความอ้างว้างข้ามฟ้ามา
       ถ้าเลือกได้ ฉันคงไปหาเธอ
 แม้จะมีเพียงคำพูดเพ้อเจ้อ..และไร้ค่า 
 แต่ชีวิตที่มีความหมาย คือการได้มีเธอในดวงตา
 เมื่อเธอเป็นคนพิเศษเสมอมา..ฉันจะมอบสิ่งสุดท้ายของกาลเวลาให้ไป 
          แล้วจะปล่อยให้ทุกอย่างได้เกิดขึ้น 
เมื่อวันนี้ฉันมีเธอเป็นจุดยืนให้เคลื่อนไหว 
 ต่อให้โลกพัง เราจะจับมือกันอย่างมั่นใจ 
และถ้าโลกดับไป   จะได้ดับตรงความยิ่งใหญ่..ในรักของเรา  				
25 ตุลาคม 2545 03:53 น.

อย่าพูดอะไรอีกเลยได้ไหม

แพรวา


                                                          อามามิยะ
อย่าพูดอะไรอีกเลยได้ไหม
 ในเมื่อสุดท้ายเธอต้องไป ทั้งใจเธอมีแต่เขา  
จบได้แล้ว พอได้แล้วกับเรื่องราวระหว่างเรา 
ฉันยอมเป็นคนเศร้า  ดีกว่าต้องทนปวดร้าว..ต่อไป 

                                                            แพรวา
อย่าพูดคำว่ารัก ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึก  
มันทำให้เข้าใจว่าลึก ๆ เธอเองเป็นคนเอาแต่ได้
 คำพูดกี่ล้านคำ  มันก็คงลงท้ายที่ฉัน ต้องเป็นฝ่ายไป 
ก็แล้วจะพูดทำไม  ถึงอย่างไรฉันก็เสียใจ ..มากเท่าเดิม  				
24 ตุลาคม 2545 01:53 น.

ผ้าห่มของความห่วงใย

แพรวา

      ถ้าความห่วงใย จะทำให้เธอหายเศร้า
ฉันจะหมุนโลกยามเช้าของเรา   ให้เคลื่อนช้า- ช้า
    แดดอ่อนโยน จากตะวัน ไกลโพ้นสุดลูกตา
จะรวบฟ้าทั้งผืนมา ถักเป็นความห่วงหา เพื่อห่มเธอ
				
18 ตุลาคม 2545 20:48 น.

ความนิรันดร์ที่มีอยู่จริง

แพรวา

เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะยังมีเราอยู่อีกไหม 
ฉันเองไม่อาจคาดเดาอะไร  ไปล่วงหน้า 
ที่ทำได้ก็แค่พยายามเข้าใจ กับการเปลี่ยนไปของเวลา  
และกอดเธอกับความรักที่มีอยู่ตรงหน้า ให้อบอุ่นใจ 
ถ้าซักวันความผูกพันต้องจบลง 
 การเชื่อในความรักที่มั่นคง อาจจะสั่นไหว
 แต่กับวันนี้  จะทำทุกอย่างให้ดี เรื่อย ๆ ไป
 ไม่ขอยืนยันด้วยคำใด แต่จะใช้หัวใจสัญญา  
          จะไม่ร้องขออะไรจากเธอ 
นอกจากจะสม่ำเสมอ เพื่อให้เธอรู้ว่า
  ไม่ว่าความรัก จะให้ผลลัพธ์อะไรกลับมา
 ก็ขอให้เชื่อในการคบหา  ไม่เคยคิดหลอกกัน
            แม้ดวงตะวันจะผ่านการหมุนอีกกี่รอบ
 ขอให้วางใจในคำตอบ  ไม่ตีกรอบ ความคงมั่น
ไม่อยากให้เธอตีค่าเรื่องกาลเวลากับความผูกพัน  
แต่ขอใช้หัวใจก็แล้วกัน  พิสูจน์ว่าความห่วงหาที่มีต่อเธอนั้น 
            มีความนิรันดร์อยู่จริง  				
6 ตุลาคม 2545 15:52 น.

แจกันหัวใจ...

แพรวา

      เธอไม่ต้องเข้าใจฉัน
ในความหมายที่มองกัน จะสวยเหมือนดอกไม้
เพราะชอบมากกกว่า  กับการนั่งมองอยู่ไกล ๆ 
ไม่เด็ดมาเก็บไว้   ทำลายความงดงามแสนดี
          แค่เธอรับรู้..ก็พอแล้ว
กับความฝันที่ก่อตัวเป็นแนว  อยู่ที่นี่
ชีวิต..อาจต้องการอะไร     มาเติมใส่เพื่อให้  มี
แม้แจกันหัวใจ   จะว่างเปล่าก็ตามที
             .... ก็สุขนักแล้ววันนี้....ที่ได้รักเธอ ..				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแพรวา
Lovings  แพรวา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแพรวา
Lovings  แพรวา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแพรวา
Lovings  แพรวา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงแพรวา