19 กันยายน 2544 22:25 น.
แพรวา
เพียงแค่หัวใจอยากร่ายกวี
เพียงแค่คืนนี้ อยากเห็นดาวร่วงจากฟ้า
เพียงแค่เปล่าดาย จึงอยากเอนกาย ทั้งน้ำตา
เพียงแค่หนีมี ไม่อยากเสวนากับใคร
เพียงอยากพูดคุยกับคลื่นเห่
เพียงอยากนั่งกอดเข่า อยู่ริมทะเล วางทุกสิ่งทิ้งไว้
เพียงแค่เหนื่อยหนัก กับการห้ามหักหัวใจ
เพียงแต่ตอนนี้ ไม่มีใคร
.....อยากเร่หัวใจ ไปรักเธอ..
18 กันยายน 2544 01:28 น.
แพรวา
บากหน้ามาหา
เพื่อขอคืนความไร้ค่า ของผู้หญิงคนนี้
จะยิ้มให้เห็น แม้ใจเยือกเย็นเต็มที
เธอดูให้ดี เพราะต่อจากนี้ คงไม่พบกัน
ฉันแพ้ การรอคอย
เพราะรู้สึกว่าชีวิตถดถอย เพราะเรื่องนั้น
ทนนิ่งอยู่ไม่ได้ ..กับการเปล่าไร้ ในคืนวัน
จึงกล้ามาหา เพื่อยันยัน..
และ ขอชีวิตทั้งหมดของฉัน..คืน
16 กันยายน 2544 23:42 น.
แพรวา
คนแล้ว คนเล่า
ใครจะทนคนขี้เหงาคนนี้ได้
ผ่านมาแล้วผ่านไป
ล้วนแต่ทิ้ง ร่องรอยไว้ให้จดจำ
ผู้ชายมากมายบนพื้นโลก
รังแต่สร้างความโศก ความเจ็บช้ำ
แรกๆก็ดี คบไม่กี่ปี เริ่มใจดำ
ทำไมนะ...โลกช่างไม่ยุติธรรม กับฉันเลย
16 กันยายน 2544 23:39 น.
แพรวา
...หอบความรัก มาแลกสิ่งดีๆ..
เข้าใจว่า หวั่นไหวเต็มที ก็จะสู้
เผื่อสักวัน เธอจะหันมาแล ดู
และรับรู้ว่าใครที่อยู่ เพื่อรักเธอ
16 กันยายน 2544 23:35 น.
แพรวา
หลงลืมฉันแล้วหรือยัง
คนที่คุณบอกรักให้ฟังในคืนก่อน
อากาศหนาว..หัวใจร้าวจึงเจ็บรอน
พิษแห่งเหงามันบั่นทอน จนอ่อนใจ
คุณอยู่กับใครนะตอนนี้
ในอ้อมกอดอุ่นที่คุณมี เป็นคนโชคดีคนไหน
จึงใช้ความห่างเป็นตัวปูทางร้างไกล
อย่าว่าแต่รักเลยหัวใจ..
ป่านนี้คุณคงลืมฉันไปแล้วจริง - จริง
หน้าส่วนตัว
621
