29 สิงหาคม 2544 06:33 น.
แพรวา
คืบก็ทะเลศอกก็ทะเล
หัวใจร่อนเร่ ไปในเวิ้งฟ้า
พเนจร ไป ตามกาลเวลา
มีความเหงากับน้ำตา เป็นเพื่อนกัน
ไร้ความรักใดให้กอดห่ม
หยัดอยู่ บนลมแห่งความฝัน
ไม่มีเหลือใครให้ผูกพัน
รอวันถึงฝั่ง ..อันแสนไกล
หากประกายหวังในดวงตา
ริบหรี่อ่อนล้า จะคว้าไขว่
ต้องฝ่า กี่ฝน จะทนไป
ให้ถึงฝั่งจุดหมายใหญ่ ...หัวใจเธอ
29 สิงหาคม 2544 06:30 น.
แพรวา
เหลือความอาทรไว้สักนิด
หัวใจฉันมีชีวิต..จะไม่ให้คิดอย่างไรไหว
เมื่อรู้แน่ ว่าเธอเลิกแคร์จึงปวดใจ
อย่าห้ามฉันเลยได้ไหม.. เพราะหัวใจมันรักเธอ
29 สิงหาคม 2544 06:24 น.
แพรวา
อยากได้หัวใจเธอคืน
เพื่อปลุกให้ตื่น จากฝันร้าย
ลบรอยน้ำตาที่พร่าพราย
เก็บความรัก หล่นหาย ให้กลับมา
หวังจะมีเธอคอยปลอบขวัญ
หวังจะอยู่เคียงกัน จนวันหน้า
หวังว่าจะรัก..จะศรัทธา
ลืมไป..ว่าคนไร้ค่าไม่ควรปรารถนาสิ่งใด
29 สิงหาคม 2544 06:18 น.
แพรวา
จะรักษาช่องว่าง ให้ห่างกัน
ไม่ให้เธอเข้ามาผูกพัน ในวันเหงา
ถึงไม่มีใครเคียงข้าง ก็ทนเอา
วันนี้ฉัน คงไม่ต้องเศร้า เสียน้ำตา
ถึงจะเดียวดายไม่ต่างกัน
แต่การถูกเธอ ทำลายฝัน มันเจ็บกว่า
หากคิดไว้ก่อน ว่าจะตัดรอน ด้วยคำลา
แล้วในวันนั้น ..เธอก้าวเข้ามา เพื่ออะไร
29 สิงหาคม 2544 06:10 น.
แพรวา
จะแสร้งทำเป็นเฉยชา
กลั้นใจบอกลา..กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
เอ่ยคำบั่นทอน ตัดรอนหัวใจ
พูดอะไรต่ออะไร.. แสดงความหมายว่า เลิกรา
แล้วจะหันหลังซ่อนเศร้า
กลืนก้อนสะอื้นเบาๆ อย่างอ่อนล้า
ท่องไว้ในใจ ..จะทนอย่างไรในน้ำตา
ปล่อยนานกว่านี้แม้แต่เยียวยา...คงสายเกิน
หน้าส่วนตัว
1008
