28 สิงหาคม 2544 21:52 น.
แพรวา
แสงสว่าง..กลางใจ
เหลือน้อยเกินไป..ใกล้ริบหรี่
ฟ้ามืดดับ..นับนาที
ต่อจากวันนี้ คงมีน้ำตา
ดับไป..ให้ดับไป
ดวงดาวน้อยใหญ่ บนราวฟ้า
จะแปลงกาย เป็นเทียนน้อย ด้อยราคา
รินน้ำตาอย่างมีค่า..เพื่อเธอ
28 สิงหาคม 2544 01:33 น.
แพรวา
น้ำตาฉันยังคงไหล
ทุกอณูภายในใจ ยังปวดร้าว
เจ็บเรื้อรังอยู่กับความหลังของเรา
สักนาทีที่เหงา ก็คิดถึงวันเก่าเสมอมา
เจ็บปวด..ที่เธอทำร้ายกัน
แต่กับความทรงจำทีคอยตอกย้ำ... ยิ่งเจ็บกว่า
เธอจากไปเหลือไว้ เพียงคำลา
ไม่เคยนึกเลยว่า ต้องเจ็บนาน
ความรักของฉันยังเท่าเก่า
เส้นความฝันของเรา..เดินขนาน
ทุกลมที่หวนมา รื้นน้ำในตาร้าวราน
ชัดเจนตรงนี้ การทรมาน...แค่เพราะเธอ