25 สิงหาคม 2545 01:34 น.
แพรวา
ถ้าไหล่ของเธอ ไม่ได้มีไว้เพื่อฉัน
ฉันก็ไม่กล้าให้น้ำตาไหวหวั่นรินเปื้อน
จะหันหลังกลับ พร้อมกำชับ ย้ำเตือน
บอกตัวเองว่าเราคือเพื่อน..แค่เพื่อนคนไกล
และ จะเช็ดเองตลอดน้ำตา
โดยไม่ปรารถนา..ให้เธอกลับมาอยู่ใกล้ๆ
ที่จริงก็รัก แต่ก็คงไม่ลำบากเกินไป
เมื่อเธอไม่เหลือเยื่อใย ก็ขอใช้ความว่างเปล่าแทนไหล่..ซับน้ำตาให้ตัวเอง
24 สิงหาคม 2545 16:47 น.
แพรวา
น้ำตาหยดสุดท้ายวันจากลา
ไม่ได้รินไหล เพื่อให้เธอคืนมา ที่ตรงนี้
ไม่ได้ต้องการความเวทนา แต่ที่ร้องเพราะเจ็บล้าเต็มที
ไม่อาจห้ามความรู้สึกที่มี ไม่อาจกั้นน้ำตาหยดนี้ไว้ภายใน
มือที่ดึงแขนเธอไว้ไม่ยอมปล่อย
เพราะความเจ็บปวดมันมีไม่น้อย เธอรู้ไหม
คุกเข่า ฟูมฟายทั้งที่รู้ว่าสุดท้ายเธอต้องไป
ลงทุนกดศักดิ์ศรี ไว้ก้นใจ .. เผื่อบางคนจะสำนึกได้.. ว่าใจดำ
21 สิงหาคม 2545 13:36 น.
แพรวา
โปสการ์ด ความฝัน
ข้อความ สำคัญ ที่ฉันวงกลมเอาไว้
ตรงคำว่า เราจะรักกัน .. ตลอดไป
เพิ่งเข้าใจ .. ว่าฉันเองเป็นฝ่ายขัง ความรักไว้.. ไม่น่าเลย
15 สิงหาคม 2545 11:17 น.
แพรวา
ทุกครั้งที่ผิดก็อยากจะเริ่มไหม่
แต่ชีวิตมันไม่ง่าย เหมือนการ Restart
สับสนนิด น็อต ความคิด มันขาดกลาง
อยากเผชิญอย่างปล่อยวาง ยังดูจะยากไป
เพราะสังคม.. ไม่ใช่การเล่นหนัง
ไม่มีพื้นที่ให้ฝัน ถึงจะอลังการสร้างแค่ไหน
ความเหนื่อยเอ๋ย.. จงอย่าเอ่ย ว่าท้อใจ
ไม่โกอินเตอร์ ช่างปะไร.. เก็บไว้เตือนหัวใจ...ตัวเอง
13 สิงหาคม 2545 11:40 น.
แพรวา
หลบหนีมาจากตรงนั้น..ที่ของเรา
เดินผ่านความเหงา แล้วน้ำตามันแทบรื้น
แต่ก็เจียมใจ..ว่าความรักที่หายไปไม่อาจเรียกคืน
ปิดตาข่มก้อนสะอื้น กลืนหัวใจ
พยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็งและก้าวต่อ
การหมุนกลับในสิ่งที่รอ ไม่มีทางเป็นไปได้
ยิ้มกับท้องฟ้า เผชิญหน้ากับโลกกว้างไกล
อย่างน้อยฉันยังหายใจ... แม้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่..ถึงจะลืม
หน้าส่วนตัว
1107
