24 ตุลาคม 2545 01:53 น.
แพรวา
ถ้าความห่วงใย จะทำให้เธอหายเศร้า
ฉันจะหมุนโลกยามเช้าของเรา ให้เคลื่อนช้า- ช้า
แดดอ่อนโยน จากตะวัน ไกลโพ้นสุดลูกตา
จะรวบฟ้าทั้งผืนมา ถักเป็นความห่วงหา เพื่อห่มเธอ
18 ตุลาคม 2545 20:48 น.
แพรวา
เพราะไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะยังมีเราอยู่อีกไหม
ฉันเองไม่อาจคาดเดาอะไร ไปล่วงหน้า
ที่ทำได้ก็แค่พยายามเข้าใจ กับการเปลี่ยนไปของเวลา
และกอดเธอกับความรักที่มีอยู่ตรงหน้า ให้อบอุ่นใจ
ถ้าซักวันความผูกพันต้องจบลง
การเชื่อในความรักที่มั่นคง อาจจะสั่นไหว
แต่กับวันนี้ จะทำทุกอย่างให้ดี เรื่อย ๆ ไป
ไม่ขอยืนยันด้วยคำใด แต่จะใช้หัวใจสัญญา
จะไม่ร้องขออะไรจากเธอ
นอกจากจะสม่ำเสมอ เพื่อให้เธอรู้ว่า
ไม่ว่าความรัก จะให้ผลลัพธ์อะไรกลับมา
ก็ขอให้เชื่อในการคบหา ไม่เคยคิดหลอกกัน
แม้ดวงตะวันจะผ่านการหมุนอีกกี่รอบ
ขอให้วางใจในคำตอบ ไม่ตีกรอบ ความคงมั่น
ไม่อยากให้เธอตีค่าเรื่องกาลเวลากับความผูกพัน
แต่ขอใช้หัวใจก็แล้วกัน พิสูจน์ว่าความห่วงหาที่มีต่อเธอนั้น
มีความนิรันดร์อยู่จริง
6 ตุลาคม 2545 15:52 น.
แพรวา
เธอไม่ต้องเข้าใจฉัน
ในความหมายที่มองกัน จะสวยเหมือนดอกไม้
เพราะชอบมากกกว่า กับการนั่งมองอยู่ไกล ๆ
ไม่เด็ดมาเก็บไว้ ทำลายความงดงามแสนดี
แค่เธอรับรู้..ก็พอแล้ว
กับความฝันที่ก่อตัวเป็นแนว อยู่ที่นี่
ชีวิต..อาจต้องการอะไร มาเติมใส่เพื่อให้ มี
แม้แจกันหัวใจ จะว่างเปล่าก็ตามที
.... ก็สุขนักแล้ววันนี้....ที่ได้รักเธอ ..
4 ตุลาคม 2545 23:34 น.
แพรวา
เธอจับมือฉันไว้ในความฝัน
ยิ้มเธอหวาน .. ยิ่งกว่าตะวันในตอนเช้า
แต่แววตาสะท้อนเงาของเรื่องราว
เสียงสายลมกำลังบอกเล่า ความร้าวใจ
ความอบอุ่นอบอวลอยู่ในมือ
แต่แววตากำลังจะสื่อว่าหวั่นไหว
มือยังอุ่นเหมือนเก่าแต่กลับเยือกหนาวถึงข้างใน
ความเงียบไม่ได้สื่ออะไร แล้วในที่สุดเธอก็พูดมา
หูอื้ออึงไปไม่ได้ยินเสียง
คล้ายหัวใจแตกเป็นเสี่ยง ไม่รู้สึกรู้สา
อาจฟังคล้ายไม่เข้าใจ แต่จับได้ว่าเธอต้องการไปและขอลา
กริ๊ง......สะดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกา
เฮ้อ... ฝันถึงเรื่องที่ผ่านมา..อีกแล้วเรา
1 ตุลาคม 2545 13:34 น.
แพรวา
ถ้าการอยู่อย่างไม่มีฉันทำให้เธอสบายใจ
ฉันจะเป็นแค่คนไกล ไม่มีอิทธิพลอะไรทั้งนั้น
จะเดินกลับทางเก่า ก่อนเราจะพบ จะผูกพัน
ไม่เคียดแค้นรับประกัน
ถือว่า นิ้วไหนเน่า ก็ตัดนิ้วนั้น ยอมพิการ..
หน้าส่วนตัว
837
