16 กันยายน 2544 23:35 น.
แพรวา
หลงลืมฉันแล้วหรือยัง
คนที่คุณบอกรักให้ฟังในคืนก่อน
อากาศหนาว..หัวใจร้าวจึงเจ็บรอน
พิษแห่งเหงามันบั่นทอน จนอ่อนใจ
คุณอยู่กับใครนะตอนนี้
ในอ้อมกอดอุ่นที่คุณมี เป็นคนโชคดีคนไหน
จึงใช้ความห่างเป็นตัวปูทางร้างไกล
อย่าว่าแต่รักเลยหัวใจ..
ป่านนี้คุณคงลืมฉันไปแล้วจริง - จริง
14 กันยายน 2544 04:20 น.
แพรวา
ทำไมเรายังเรียกเขาว่า"คนดี"
ทั้งๆ ที่หยดน้ำตาหยดนี้ ก็เพราะเขาทั้งนั้น
ทำไม เราถึงเรียกเขาว่า คนสำคัญ
ทั้งๆ ที่แม้แต่เศษฝัน เค้ายังปันไปให้ใคร
ทำไมเราถึงได้ยอมไร้ค่า
ทั้งๆที่ตลอดมา เค้ามีเราในสายตาหรือก็ไม่
มุมหนึ่งของชีวิต ที่ราให้ทีละนิด ให้เขาไป
หัวใจเขาหว้าง นักหรือไร
ก้แล้วทำไม..ไม่รักเรา
( ทำไมเค้าถึง ไม่เคยเต็มใจ ก็แล้วทำไมไม่รักเรา)
(
13 กันยายน 2544 23:45 น.
แพรวา
ฉันยืนอยู่ตรงหน้า
กลับชัดเจนว่าสายตาเธอมองเขา
เรื่องแบบนี้ไม่ยากหรอกที่จะคาดเดา
คำอธิบายระหว่างเรา คือจบกัน
จำเป็นต้องปล่อยวาง
คนที่เธออยากเคียงข้าง..ไม่ใช่ฉัน
อย่าแปลกใจ หากการจากไปยังเงียบงัน
เพียงแค่ไม่อยากฟังคำยืนยัน
...ว่าเธอไม่รักฉัน แล้วจริงๆ
13 กันยายน 2544 23:07 น.
แพรวา
อย่าเอาสองตา มาสบ
กลัวความรู้สึกจะกระทบ จนไหวอ่อน
อย่าทำทีท่า อาทร
แล้วสุดท้ายก็ตัดบทจากจร จากลา
ถอนตัวตอนนี้ยังทัน
ก่อนที่ฉันจะมีคืนวัน ไว้ห่วงหา
หากความรักจะก่อตัวในแววตา
ก็ขอให้อย่าเป็นเพราะว่า ไม่มีใคร
นอกจากัวใจอย่าหวังอะไรจากฉัน
กลัวเธอต้องการ แล้วทำอย่างนั้นให้ไม่ได้
หากเธอเพียงเหงา อยากมีฉันเฝ้า เอาใจ
ก็อย่าแลกความรักไป
....เพราะฉันมีหัวใจ เจ็บเป็น
13 กันยายน 2544 22:52 น.
แพรวา
ชีวิตบางที ก็มากด้วยคำถาม
เป็ฯอะไรที่จะห้าม ก็คงห้ามไม่ไหว
เช่น กับบางคน ที่เราอดทน ให้เค้าทำร้ายใจ
ทำไมนะ ทำไม เรายังเรียกเค้าว่า คนของใจ คนสำคัญ
เป็นอะไรที่ช่างดู ไร้เหตุผล
บางทีก็ขัดแย้งเสียจน ทำเอาน้ำตาหล่น ไม่อาจกลั้น
เรายังตอบไม่ได้ ว่าเพื่ออะไร ทำไมกัน
หรือฟ้า แกล้ง ส่งเขามาผูกพัน
...เพราะเราเองที่เคยสร้างกรรม ไว้กับใคร
หน้าส่วนตัว
846
