28 พฤศจิกายน 2546 12:54 น.
แพรวา พระพรม
ผ่านร้อนผ่านหนาวหลายสิบฝน
ผ่านโลกผ่านคนมามากหลาย
ผ่านเศร้าผ่านสุขมามากมาย
ผ่านสบายผ่านลำเค็ญรู้เช่นไร
ผ่านผิดผ่านถูกมามากนัก
ผ่านรักผ่านช้ำเกินจำได้
ผ่านสมหวังผ่านผิดหวังพลาดพลั้งไป
ผ่านแก้ไขผ่านฝึกฝนจนเข้าที
ผ่านวัยสดใสวัยหนุ่มสาว
ผ่านเจ็บร้าวหฤหรรษ์วันสุขี
ผ่านล้มลุกทุกทรมานบรรดามี
เพียรสร้างตัวจนดีได้ดังใจ
ท่านคือผู้สร้างตำนานของชีวิต
ท่านคือผู้พิชิตสุดยิ่งใหญ่
คือผู้สร้างตำนานอันเกรียงไกร
คือผู้สร้างโลกให้ผู้ตามมา
เพราะมีท่านโลกวันนี้จึงมีอยู่
น้อมเชิดชูจงสุขสันต์กันทั่วหน้า
อายุมั่นขวัญยืนชื่นชีวา
ไร้โรคาภัยพานทุกวันเทอญ
27 พฤศจิกายน 2546 13:49 น.
แพรวา พระพรม
ความรักคืออะไร
คือดอกไม้หลากสีสัน
คือโค้งรุ้งเลื่อมลาวัลย์
คือเพ็ญจันทร์แจ่มนภา
..ระบำดาวเพริศพราวพร่าง
คือบอบบางเรียวใบหญ้า
คือรี่ไหลสายธารา
โค้งขอบฟ้าที่แสนไกล
คือห่วงหาและอาทร
คำหวานวอน กระซิบใกล้
คือสัมผัสแห่งหัวใจ
คือโคมไฟส่องนำทาง
คือรู้สึกอยากใกล้ชิด
พรมจุมพิตมิยอมห่าง
คือสายใยอันบอบบาง
หยาดฝนพร่างพรมผืนดิน
คือความหงา..
คือความเศร้ามิสร่างสิ้น
คือหยาดน้ำตาริน
ครวญถวิลถึงกันทุกวันคืน
26 พฤศจิกายน 2546 06:12 น.
แพรวา พระพรม
เจ้าหญิงดอกไม้
เยาว์วัย
อ่อนหวาน สดใส
สวมชุดขาว
ชอบยืนริมหน้าต่าง
เจ้าหญิงดอกไม้
ไม่เข้าใจโลกภายนอก
ไฉนเป็นสีดำ
ไม่เหมือนหัวใจของเธอ
ที่เปรียบสวนสวรรค์
ดอกไม้นานาพรรณผลิดอกช่อ
บานสะพรั่ง
25 พฤศจิกายน 2546 20:54 น.
แพรวา พระพรม
เกาะไหง
หาดทรายขาว นุ่ม ละเอียด
น้ำทะเลใสสะอาด
ฟ้าสีครามสดใส
สองสาวน้อยโผจากชายฝั่งสู่ท้องน้ำ
ปะคนจร
ทักทายด้วยอัธยาศรัย
เธอเป็นชาวเกาะ
เป็นเจ้าของน้ำแลฟ้าที่นี่
คนจร
มองเธอนิ่งนาน
ภาพของเธอตัดกับท้องน้ำ
งดงาม
ไม่นาน
เรือนำเที่ยวมาถึง
คนจรจากไป
จากไปพร้อมภาพของสาวน้อยสองคน
ที่ตราตรึงในใจ
มิรู้ลืม
24 พฤศจิกายน 2546 16:14 น.
แพรวา พระพรม
เพื่อเกียรติศักดิ์นักสู้หรืออยู่รอด
ยอมทุ่มทอดเรือนกายให้ชายชื่น
หลั่งน้ำตาแอบจาบัลย์ทุกวันคืน
ลิ้มชิมรสความขมขื่นฝืนรื่นรมย์
ถูกตราหน้าว่าใจง่ายขายเรือนร่าง
ใครคิดบ้างข้างในทุกข์นอกสุขสม
เชิดหน้าหยิ่งหยันชิงชังของสังคม
ใครฉุดพ้นปลักตมวังวนคาว
แม้นเลือกเกิดเองได้ดังใจหมาย
จะมีใครทนเจ็บอาย ขายความสาว
เพราะคงล้วนหมายปอง ต้องเป็น ดาว
ชีวิตจริงปวดร้าวเศร้าระกำ
ใช่เพื่อเกียรตินักสู้ เพียงอยู่รอด
ทนให้ชายกกกอดขยี้ขยำ
ไยชีวิตเส้นทางช่างมืดดำ
ก้าวถลำเพราะจำยอมใช่พร้อมใจ....
หน้าส่วนตัว
762
