16 สิงหาคม 2552 02:51 น.
แพรพี
เจ้าน้องชาย เจ้าเด็กดื้อ มันมาแล้ว
ทำตาแบ๊ว ดื้อตาใส ทำไขสือ
มันหยิบของพี่ไปในกำมือ
กัดฟันกรอดหือหือเจ้าตัวดี
วันนี้แหละจะพิฆาตเจ้าเด็กซน
ยื้อยุดจนน้องล้มหมดทางหนี
เตรียมง้ามือพร้อมซ้ำกระหน่ำตี
น้องหันมาทางพี่ยิ้มร่าเริง
น้องยิ้มใสหัวเราะรื่นได้หยอกเย้า
ส่วนตัวเราสะอึกในใจยุ่งเหยิง
พี่ใจร้ายไล่ตีน้องเพราะสุมเพลิง
ให้ใจเริงไฟโกรธจนลืมตัว
ลืมว่ารักน้องอย่างไรในวันแรก
เอางานแบกล้นบ่าจนปวดหัว
น้องมาหยอกเพราะรักและไม่กลัว
ไม่คิดว่าตัวน้องจะต้องภัย
สำนึกบาปกอดน้องน้ำตาร่วง
พี่ลืมห่วงน้องน้อยเพราะเผลอไผล
จะดูแลน้องให้ดีแต่นี้ไป
จะไม่ใช้กำลังเข้ารังแก
16 สิงหาคม 2552 02:16 น.
แพรพี
แม่ของฉันใจดีเป็นที่หนึ่ง
เป็นที่พึ่งของใครใครไม่หน่ายหนี
แม่ยิ้มรับวันร้ายในชีวี
แม่ยินดียื่นสุขแม้ทุกข์ตรม
เคยบอกแม่หนูนี่แหละจะฟันฝ่า
จูงมือแม่จากลาความขื่นขม
ชีวิตนี้คงมีดีให้ชื่นชม
คนนิยมว่าแม่ดูแลดี
คืนวันแห่งฝันร้ายโถมถั่งมา
แม่ลับลาโลกไปไกลวิถี
ลูกหมองเศร้าโศกซึมเป็นปีปี
แต่ไม่ทิ้งหน้าที่ทุกสิ่งอัน
ก่อนนอนอ้อนวอนคุณพระช่วย
คุณพระช่วยช่วยดูแลแม่ของฉัน
มองฟ้าไกลน้ำตาไหลอยู่ทุกวัน
ในความฝัน ขอเจอแม่ทุกค่ำคืน
หน้าส่วนตัว
867
