2 มีนาคม 2553 19:39 น.
แพรพี
ตื่นเช้าด้วย แดดอ่อน รอนผิวหน้า
ลมพริ้วผ่าน พรมกายา ฟ้าสดใส
เสียงเพลงแผ่ว แววน้ำค้าง อยู่กลางใบ
ขยับเขียว ขยับบาน ใจชื้นชม
หายใจเข้า เจ้าของใจ ใช่ใครอื่น
สุขสดชื่น ยืนเปิดเพลง บรรเลงผสม
คลายความเหนื่อย ความอ่อนล้า เติมอารมณ์
สุดชื่นชม ใจชื่นบาน สราญเริง
กำมือแน่น แววตานิ่ง ร่างกายมั่น
มุ่งประจัน ภัยพาล การยุ่งเหยิง
แม้นถ้อยคำ มุ่งร้าย ดั่งภัยเพลิง
ใจไม่เหลิง หลงหล่มลง ยังมั่นคง
หยิบแรงใจ ไฟกล้า พลังใจ
จากไม่ไกล ไม่ใกล้ ไกลประสงค์
หยิบเอามา หยิบมั่น เอามาคง
ให้ใจจง ให้เปี่ยมหวัง ใจมีหวัง
6 กุมภาพันธ์ 2553 23:00 น.
แพรพี
ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เรารักกัน
ดูแลกัน โทรหากัน วันสดใส
กินข้าวกัน ดูหนัง สุขหัวใจ
นั่งรถไป เที่ยวกัน ฉันกับเธอ
ฉันอุ่นใจ อุ่นกาย หายเหงา
มีแต่เรา โลกสดใส สุขเสมอ
ฉันรักเธอ เท่าเดิม รู้ไหมเธอ
กลายเป็นเธอ ที่รักฉัน มากเกินไป
ความรักคล้าย รัดฉัน ขังตัวฉัน
มันอัดอั้น มันมากไป เธอรู้ไหม
ฉันมีเพื่อน ต้องดูแล เธอมีใคร
เธอเปลี่ยนไป ขังฉันไว้ รักไม่จริง
30 ธันวาคม 2552 21:56 น.
แพรพี
เปิดคอมเครื่องคุ้นเคยค้นหางาน
สั่งเมื่อวานส่งวันนี้ดีนักหนา
เปิดไดร์ฟดีคีย์หางานท่านสั่งมา
ไอ้หยางานหายไปใจเต้นรัว
ใกล้ปีใหม่จะไปเที่ยวเจ้านายขา
ต้องซักผ้าซื้อของโอยเวียนหัว
ไม่เป็นไรทำใหม่เร่งพิมพ์รัว
อีคอมชั่วเซฟไม่ได้งานหายพลัน
อีไวรัสตัวดีเตรียมตัวตาย
นี่สหายวิดวะคอมมาบ้านฉัน
เปิดโปรแกรมฆ่าไวรัสล้างเผ่าพันธุ์
สุดสะใจฆ่ามันตายให้ชื่นใจ
ระลึกตรึกขึ้นได้ดึกแล้วนะ
พรุ่งนี้จะออกเที่ยวต้องสู้ไหว
เร่งปั่นงานแข่งคืนหนาวระทึกใจ
แอบวูบไปฝืนไม่ไหวนอนหน้าคอม
31 ตุลาคม 2552 08:01 น.
แพรพี
ประสบการณ์ยังอ่อนอย่าทะนง
จะอยู่ยงลำพังตนคงไม่ไหว
น้อมเคารพนบนอบเป็นไรไป
เขาหาได้กดหัวเจ้าเอาชีวิน
ผู้ใหญ่เห็นก็เอ็นดูอยากช่วยเหลือ
เจียดจุนเจือยามหมดทางล้วนขวากหิน
โก่งคอเถียงเพียงสะใจจนเคยชิน
จักน้ำตาไหลรินอาบแก้มตน
ลดทิฐิอัตตาเข้าหาท่าน
ทักทุกวันยิ้มแย้มอย่าหวังผล
ไม่เสแสร้งสอพลอประจบจน-
ดูมากล้นคนรังเกียจถูกนินทา
ก้มหลังค้อมน้อมไหว้สวัสดี
เจรจามีหางเสียงครับครับคะขา
ท่านถือของแบ่งช่วยท่านเมตตา
มีจรรยาน่ารักจักได้ดี
26 ตุลาคม 2552 00:12 น.
แพรพี
เมื่อทำงานใดใดกับคนมาก
ย่อมลำบากใจกายอยากหน่ายหนี
จงอดทนจนผ่านพ้นเกิดผลดี
สร้างประสานงานมีสู่ชนชม
โดนเสียดสีเหน็บแนมแกมเสแสร้ง
โดนทิ่มแทงด่าทอสุดขื่นขม
โดนนินทาว่ากล่าวร้าวระบม
โดนเหยียบจมตมต่ำอย่าช้ำใจ
อาจหันหน้าหาเพื่อนพ้องน้องพี่รัก
แบ่งใจหนักไปสักหน่อยค่อยสดใส
จะเจ็บแค้นหรือแสนสุขอยู่ที่ใจ
ฝึกฝนไว้และลุกไปสู้โลกลวง
หน้าส่วนตัว
1827
