ให้ จนลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ให้ ทั้งที่ต้องอ้างว้าง...หมองหม่น ให้ โดยไม่หวังสิ่งใดๆสู่ตน ให้ จนต้องกลายเป็นคนปวดใจ
รักคนบ้านไกล ดูใจอยาก แฟนเขามาก เราไม่รู้ ดูไม่เห็น เหมืนสายลม ที่พัดผ่านตอนเย็นๆ เขาไม่เห็นหน้าเรา เขาก็ลืม
อีกนานเพียงไหน หัวใจยังถามหา เมื่อไหร่คนที่จากลา จะกลับมาเสียที นับแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ นานแล้วสิคนดีที่เธอจากใจ