18 ตุลาคม 2551 07:06 น.
แบ่งแบ้ง
ตัวผมมีความในใจใคร่ขอถาม
เพราะถึงยามตามหัวใจใคร่จีบหญิง
อยากจะรู้เคล็ดลับท่านจริงจริง
อยากจะทิ้งความอายไปเหลือเกิน
ตัวมันใฝ่ใจไม่กล้าเข้าหาเขา
นิสัยเรามันหน่อมแน้มแกมอายเขิน
อยากจะรู้เคล็ดลับท่านเหลือเกิน
อยากจะเชิญผู้รู้เสวนา
อีกทั้งอยากได้วิชาคารมรัก
อยากได้ศรยิงปักรักเข้าหา
โปรดถ่ายทอดสอดให้ใส่วิชา
แก่ตัวข้าผู้อ่อนด้อยคอยอาจารย์
อยากได้รู้เรียนขั้นตอนการก่อนหลัง
สิ่งใดควรจวนระวังครั้งส่งสาร
สิ่งที่ควรเสวนาอย่าช้านาน
ระยะเดินเหินการที่พอดี
ขอขอบคุณล่วงหน้าผู้มาอ่าน
แลจักวานโปรดคอยปล่อยวิถี
สิ่งท่านรู้สิ่งท่านเคยเผย (มาซะ) ดีดี
ในตอนนี้ขอปล้นจี้ให้หมดตัว :D
16 ตุลาคม 2551 15:53 น.
แบ่งแบ้ง
ใจระบมตัวผมระทมทุกข์
จึงรีบลุกเร็วรี่ปรี่ไปหา
ปรึกษาหมอรอวินิจฉัยให้จ่ายยา
มารักษาหัวใจให้หายดี
ว่าอาการมันร้าวรานร้อนรุ่มจิต
ใจมันผิดคิดไปไม่อาจหนี
อกผมหักเรื่องรักตระหนักดี
คุณหมอนี้พอจะมีวิธีใด
ลองมาหมดสูตรไหนก็ไม่หาย
ใจมลายวายไปหมดอดสงสัย
ว่าจะมีจริงหรือคือทางใด
ที่จะให้หัวใจกลับคืนมา
คงต้องพึ่งพึงมาหาหมอช่วย
ช้าคงม้วยเพราะพิษรักเสน่หา
คนอกหักมักไม่มีแม้เวลา
ให้ค้นหาเหตุผลจนช้าไป
ได้โปรดเถิดคุณหมอผมรออยู่
โปรดช่วยดูจะได้รู้วิธีไหน
รีบผสมสูตรลับรักษาใจ
ดับร้อนในตัวให้ไม่เจ็บตาย
อยากได้ยารูปหัวใจในตอนนี้
อยากได้ที่นอนพักจนจักหาย
อยากได้คนดูแลอยู่ข้างกาย
วานคุณหมอหาใครให้สักคน
----------------------------------------------
มอบให้คุณหมอรักษาหัวใจค้าบ อิอิ
15 ตุลาคม 2551 07:32 น.
แบ่งแบ้ง
ใยต้องกลัวตัวจะมีที่ต้องรัก
ใยต้องผลักรักให้ไกลไม่เข้าหา
ใยต้องหนีนำรักห่างให้ร้างลา
ใยไม่นำรักมาเคียงคู่ใจ
เมื่อคืนใดไร้แสงส่องมองไม่เห็น
รักจะเป็นดาวบนฟ้านภาไสว
เมื่อถึงคืนอันมืดหม่นจนทุกข์ใจ
รักจะส่องแสงให้ในใจเธอ
รักเป็นสิ่งหยอกเย้าเมื่อเศร้าจิต
รักเป็นมิตรติดตามอยู่คู่เสมอ
รักคือยิ้มพริ้มเพราเคล้าละเมอ
จนฉันเพ้อหารักผู้ภักดี
เกิดสงสัยใคร่อยากถามคนงามนัก
ใยเจ้าไซร้ไม่มีรักให้สุขี
หรือยังไม่มีชายใดที่ภักดี
ที่จะมอบรักนี้ให้ชื่นใจ
--------------------------------------------------
อันตัวพี่นี้มิกล้าจะแต่งต่อ
ขอจบไว้แค่นี้พอกลัวหวั่นไหว
แค่อยากให้รู้ว่ารักเป็นเช่นไร
ลองเปิดใจให้ใครที่หมายปอง
กลอนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลหรือสมาคมใด เป็นสิ่งที่แต่งขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการส่วนตัวของผมเอง ฮ่าๆๆๆๆ XD
1 ตุลาคม 2551 18:04 น.
แบ่งแบ้ง
ใจร่อนเร่เรรวนหวนหารัก
เหตุใดมักรักไม่อยู่รับรู้ถึง
จิตใจเจ็บจดจำนักรักคำนึง
อาจเอื้อมถึงความอ้างว้างวังเวงใจ
เคยมีรักรับรู้อยู่แก่จิต
แต่ไม่คิดดูแลรักก็จักหาย
อยากจะทำทุกสิ่งทิ้งความอาย
เพื่อมอบหมายมุ่งมองรักให้กลับมา
ใจรอนแรมร้างไปไร้ทางกลับ
ใจเจ้าลับลาไกลไม่อาจหา
คงเจ็บจำจดจ้องดาวพราวนภา
หวังร่วงมาไขว่คว้ารักอีกสักที
แม้ไม่มีหมดกายเจ้าผู้เฝ้าอยู่
แต่ใจรู้รับถึงรักที่หลบหนี
ขอแก้ตัวมอบหัวใจให้คนดี
ว่าพี่นี้จะไม่ผิดคิดจริงใจ
มีเพียงชายผู้รักวายหมายโอกาส
คงไม่อาจเอื้อนขอแต่รอไหว
ขอพี่กลับลับเข้าเฝ้าหัวใจ
ขอพี่ได้ดูแลรักอีกสักที
1 ตุลาคม 2551 03:40 น.
แบ่งแบ้ง
เมื่อทางใดไหนก็เจ็บไม่อาจหลบ
พี่ขอลบระวางทางเจ้าทุกข์
พี่ขอเลือกทางนี้ที่ไร้สุข
ขอปนทุกข์ไม่เสียใจให้ทางเดิน
พี่จะทำทุกทีที่ทำได้
ต้องการใช่คำยกย่องจ้องสรรเสริญ
เมื่อไร้ทางที่สองเราจะร่วมเดิน
พี่ขอเมินทำร้ายเจ้าจงเข้าใจ
แม้ไม่รู้จะอยู่เดินได้หรือปล่าว
แต่รักเจ้าอยู่กับใจไม่สลาย
แม้จะรู้ดูแลได้ใช่มิวาย
ก็ขอฝืนใจต้องตายก็จะทน
เวลาคงจะช่วยพี่นี้หมดรัก
เวลาจักจงช่วยพี่นี้ฝึกฝน
เวลาจงช่วยพี่ที่ร้อนรน
อย่าเวียนวนอยู่อย่างนี้ที่ไม่ควร
แม้จะรู้อยู่แก่จิตคิดไม่ตก
ใยต้องพกพาใจให้ต้องหวน
กลับไปทำในสิ่งที่ไม่ควร
ใยเรรวนไม่ตัดใจให้ถูกทาง
หน้าส่วนตัว
1105
