สายฝนร่วงหล่นดังเสียงจั๊กจั๊ก อีกสักพักชักก้องกังวานหู ฝนเม็ดน้อยค่อยกลายเป็นสายพรู เสียงวู้วู้วิ้ววิ้วชวนหวิวใจ หนาวอะไรนักหนาวันฟ้าหลัว ฟ้ามืดมัวหม่นเศร้าเบาหวิวไหว ฉันนั่งมองผ่านม่านวันฟ้าไกล คิดถึงใครต่อใครวันผ่านมา มิตรภาพอาบฝันในวันเก่า ค่อยค่อยฉายเงาชัดอย่างช้าช้า เมื่อภาพเธอเด่นขึ้นในแววตา จึงเผลอยิ้มเปื้อนหน้าเมื่อคิดถึง .
หน้าส่วนตัว
1666
